بازگشایی قدیمی‌ترین خانه میدان توپخانه

آثار مرحوم صنعتی، در زمره برترین گنجینه‌های فرهنگی و هنری کشور است، همچنین مرمت موزه استاد صنعتی؛ الگوی مرمتی بناهای قدیمی کشور به حساب می‌آید.

 

 

به گزارش تیترشهر، مدیرکل روابط‌عمومی هلال‌احمر از افتتاح موزه استاد علی‌اکبر صنعتی پس از ۳ سال و نیم مرمت خبر داد و گفت: آثار مرحوم صنعتی، در زمره برترین گنجینه‌های فرهنگی و هنری کشور است، همچنین مرمت موزه استاد صنعتی؛ الگوی مرمتی بناهای قدیمی کشور به حساب می‌آید.

 

وحیر رحمتی با اشاره به تلاش‌های جمعیت هلال‌احمر (معاونت توسعه منابع انسانی و پشتیبانی به عنوان نماینده جمعیت و مدیریت موزه های جمعیت) و مشارکت قابل تقدیر شهرداری تهران (سازمان زیباسازی و شهرداری منطقه 12) و همچنین سازمان میراث فرهنگی و گردشگری (اداره کل استان تهران و اداره کل موزه‌ها) و نظارت اساتید برجسته کشور برای احیای این اثر تاریخی ارزشمند که از اوایل سال 93 و در پی نگرانی هنرمندان به نام کشور و همچنین پیگیری مستمر، مجدانه و قابل تقدیر اصحاب رسانه آغاز شد، اظهار داشت: اکنون و با مرمت یکصد اثر نقاشی استاد صنعتی( به دست استاد جاوید رمضانی) و مرمت تمامی مجسمه‌های نصب شده در سالن به دست آقای صحرایی (زیر نظر آقای استاد شانس)، آماده افتتاح است.

وی با اظهار امیدواری نسبت به مرمت سردیس‌های باقیمانده، پس از بازگشایی موزه؛ عنوان کرد: بر این اساس مجموعه تلاش‌های هلال‌احمر و سایر نهادها و متولیان امر و اساتید و دلسوزان فرهنگ و هنر؛ به ثمره‌ای نیک رسیده و مورد پسند و رضایت خیل عظیم هنرمندان و علاقمندان فهیم اهل فرهنگ وهنر کشور قرار خواهد گرفت.

تعامل نشانه و معنا در درک شهر و معماری آن

یاداشت: نگین نجار ازلی/ معمار، پژوهشگر ارشد گیمیفیکیشن دانشگاه اسکوده سوئد

«…کمی که عقب عقب رفت در آب شور و عمیقی افتاد. داشت فکر می کرد ممکن است درون دریا یا اقیانوسی افتاده باشد که ناگهان یادش آمد وقتی گنده شده بود و فکر می کرد شاگرد تنبل کلاس یعنی «می بل» شده، خیلی گریه کرده بود و این ها در واقع اشک خود اوست که حالا برایش مثل یک دریا بود. معلوم می شود که در آن دنیا تشخیص مکان هم مثل زمان برایش کار چندان ساده ای نبود. درس جغرافی هم کمکی به او نمی کرد، زیرا «مکان» در آنجا به وضع و موقعیت «خود انسان» بستگی داشت وامری «نسبی» بود و تعریف و مختصات آن با وضع انسان فرق می کرد. آبی که تا چند لحظه پیش فقط چند قطره اشک بود، حالا دریای بزرگی به چشم می آمد…».

آلیس در سرزمین عجایب: چالز لوتویج داجسن
آلیس به دنبال خرگوشی میدود، در دالانی می افتد و وارد دنیایی دیگر میشود. دنیایی که روح لاعلاج انسانی را به تسخر خویش میگیرد تا نشانه ها را دنبال و در معنای کلمات حلول کند [و یا انکه این سرزمین عجیب او را هم مانند دیگران، به چنگال خویش بکشد]. این که شهر و معماری را در بستر یک داستان کودکانه بجوییم، شاید در وهله اول کاری بس غیرواقع و عجیب در نظر آید؛ اما واقعیت این است که درون همه ما آلیسی وجود دارد. آلیسی که در سرزمینی عجایب گرفتار آمده و با چشمانی سردرگم و مبهوت، در حال سر خوردن و فرو رفتن در دالانی رمزگان گذاری شده است!

داستان آلیس در سرزمین عجایب را شاید بتوانیم یکی از شاهکارهای بی بدیل بدانیم که در طی سالیان متمادی به کودکان سراسر جهان آموخته است، جهان و معنای لایه های مختلف آن، آنچنان درهم پیچیده است که گاهی دچار ناتوانی در تشخیص سطوح مختلف ارتباطی یا طبقات منطقی آن میشویم و در برزخ بین دنیای حقیقی و مجازی گرفتار می آییم؛ چنانچه اگر شهر و معماری که شهر را میسازد را در نظر بگیریم، درمی یابیم حضور نمادها در زندگی ما به هیچ وجه حضوری ایستا و غیرفعال نیست بلکه این عناصر از حضوری فعال و پویا در زندگی برخوردارند. همان گونه که ارنست کاسیرر در کتاب چند جلدی خود با عنوان «فلسفه صورت های نمادین» نشان داده است، نمادها نه به یک صورت خاص و منفرد، بلکه به اشکال گوناگون تجلی می یابند و معنا پیدا میکنند.

معماری بیش از آنکه فضای مصنوعی را در بربگیرد، درک نحوه حضور و آگاهی ما نسبت به این فضا است. معمار به عنولن خالق آن، اگر در انتقال لایه های معنایی و نشانه ای به فضای روانی فهمنده، در وضعیت فعالی عمل کند و آن ها را بشناسد میتواند به عنوان کسی که در وادی تولید معنا، به مقصود دست یازیده، موفق عمل کند. این فرمول بدان معناست که اگر معنا را در ساختارهای ساخت و سازی خویش وارد کنیم، در ادامه شهری خواهیم داشت متعلق به همگان و برای تمامی نسل ها. به دیگر سخن، این امر به همان میزان که در مورد رمزگان ها و نشانه های معماری صدق میکند، در مورد نظام های بازنمایی این معماری در ادراک ما از شهر نیز بسط پیدا کرده و صادق است.

ضرورت توسعه استراتژیک «هنرهای شهری» و «هنرهای عمومی»

دومین نشست تخصصی تسنیم با هنرمندان اینبار با «رویکرد ضرورت توسعه استراتژیک هنرهای شهری و هنرهای عمومی» برگزار و نحوه برنامه‌ریزی استراتژیک برای بهبود حوزه‌های شهری در قالب کالبدی و حسی موردبررسی و تحلیل قرار گرفت.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اردبیل، دومین نشست تخصصی تسنیم با هنرمندان این بار با «رویکرد ضرورت توسعه استراتژیک هنرهای شهری و هنرهای عمومی» با حضور هنرمندان معاصر؛ دکتر رضا خدادادی، متخصص هنرهای شهری و عمومی و عضو هیئت‌علمی دانشگاه هنر همراه با سویل مهدیلو، دانشجوی دکتری معماری و مدرس دانشگاه و ساوالان جماعتی، کارشناس ارشد نقاشی برگزار شد.

در این نشست 6 ساعته نحوه برنامه‌ریزی استراتژیک برای بهبود حوزه‌های شهری در قالب کالبدی و حسی موردبررسی و تحلیل قرار گرفت و تعاریف هر یک از این شاخه‌های مختلف به تفکیک بازگو و آنالیز شد.

دکتر رضا خدادادی، عضو کمیته‌های مختلف تخصصی در سازمان زیباسازی تهران که اکنون 9 جلد کتاب درزمینهٔ «مقررات و ضوابط زیباسازی شهری» و «تکنیک‌های دیوارنگاری» نگارش کرده، جنبه‌های مختلفی از سیما و منظری شهر و نیازهای فیزیکی - کالبدی شهر اردبیل را مطرح کردند.

رضا خدادادی به پرسش خبرنگار تسنیم در مورد سیمای شهری اردبیل چنین پاسخ داد: برای رسیدن به این مسئله ابتدا باید هریک از جوانب را بشناسیم و بعدازآن وارد مقوله اردبیل شویم و سخنان خود را حول محور توسعه استراتژیک شهری شروع کرد و تأکیدش بر این مسئله بود.

تسنیم: استراتژی چیست و چه تفاوتی باهدف و تاکتیک دارد؟

خدادادی: واژه استراتژی در تئوری نظامی با ریشه یونانی یعنی هنر رهبری نیروهای نظامی برای رسیدن به هدف یا اهداف مشخص اما در جهان معاصر واژه و مفهوم استراتژی در بسیاری حوزه‌ها کاربرد دارد با این مفهوم که استراتژی توانایی پیش‌بینی عواقب آینده از طرح‌های حال حاضر است.

«استراتژی» یا «راهبرد» و به معنای ساده عبارت است از طرح، اقدام یا سیاست و چگونگی دستیابی و راه رسیدن به هدف با اهداف از قبل تعیین‌شده؛ بنابراین استراتژی برابر است با تصمیمات کلی و راه‌حل مشکل و مسئله و مسیر رسیدن و دستیابی به هدف و چگونگی تخصیص منابع برای تحقق هدف؛ اما روش و روش‌های عملی کردن استراتژی به کار گرفته می‌شود، به‌ویژه در کوتاه‌مدت، به «تاکتیک» شهرت دارد که در موارد بسیاری این دو مفهوم یعنی استراتژی و تاکتیک به‌جای هم بکار می‌رود درحالی‌که این دو کاملاً از هم متفاوت هستند و باید توجه داشت: تاکتیک جزئی از استراتژی و در خدمت آن است و روشی است که به‌وسیله آن، استراتژی به اجرا درمی‌آید؛ بنابراین تاکتیک؛ روش حل مسئله، مشکل و به مفهوم استفاده عملی از منابع و امکانات اختصاص‌یافته است.

تسنیم: در مورد برنامه‌ریزی استراتژیک بگویید؟

خدادادی: برنامه‌ریزی استراتژیک ایجاد چارچوبی برای شناخت و درک مسئله و زمینه‌سازی برای خلق استراتژی است و در برنامه‏ریزی استراتژیک تلاش بر این است که با درک توانایی‏ها موجود نهاد مدیریتی، سازمان از یک‌سو و تحولات محیطی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و غیره از سوی دیگر، جهت‏گیری کلان تدوین و نهادینه شود.

تسنیم: نیازهای اساسی برای توسعه استراتژی کدام است؟

خدادادی: این استراتژیست هنرهای شهری است نیازهای اساسی برای توسعه استراتژی را چنین برشمرد: اول، دانش لازم و گسترده در مورد مسئله، مشکل، محیط و هدف، دوم؛ توانایی بررسی پویا و تعاملی دانش مرتبط؛ سوم، توانایی پیش‌بینی و تحلیل راه‌حل‌های جایگزین؛ چهارم، شناسایی منابع، توانایی‌ها و مقاصد؛ پنجم، توانایی هماهنگی عملیات در طول زمان و ششم، ابتکار عمل و کنترل عملیات.

تسنیم: چگونه هنر و مداخلات هنری در عرصه‌های عمومی شهر تأثیر می‌گذارند؟

ردپای هنر سیلو در استرالیا !

برترین ها: بیش از صد سال است که سیلوهای غلات در ویکتوریا در استرالیا چشم اندازه روستایی این ایالت را تعریف می‌کنند. اکنون این برج‌های غلات به آثار هنری عظیمی در تکریم کشاورزان این منطقه تبدیل شده اند. در دسامبر ۲۰۱۵، هنرمند خیابانی گیدو وان هلتن یک نقاشی دیواری بزرگ روی چهار سیلوی بلااستفاده در شهر بریم ایجاد کرد که الهام بخش «دنباله هنر سیلو» شد.

 

مجموعه‌ای که شامل نقاشی دیواری هایی روی سیلوهای شمال غرب ویکتوریا می‌شد. این مجموعه امسال تکمیل شد و یک مسیر ۲۰۰ کیلومتری را پوشش می‌دهد. این مجموعه بزرگترین گالری فضای باز استرالیا است و انتظار می‌رود هزاران گردشگر را برای کمک به اقتصاد محلی و تقویت روحیه مردمی که دوران سختی را در خشکسالی گذراندند، جذب کند.

 

این دنباله از Rupanyup آغاز می‌شود، جایی که هنرمند روسی جولیا ولچکوا یک طرح تک رنگ از دو ورزشکار محلی را نقاشی کرده است.

 

 

 

اکتشافات باستانی مرموز و بدون پاسخ !

وبسایت فرادید: یافته‌های باستان‌شناسی همیشه برای مردم جالب و فریبنده بوده است. شاید به این دلیل که می‌توانند درباره چگونگی و نحوه ایجاد آن‌ها خیال‌پردازی کنند. در اینجا به چند اکتشاف باستانی می‌پردازیم که مردم و دانشمندان را سردرگم کرده‌اند.

1. گوی‌های سنگی در کاستاریکا

گوی‌های سنگی بزرگ (که برخی آن‌ها را متعلق به سال‌های 600 میلادی می‌دانند) در منطقه "Diquis Delta” در کاستاریکا کشف شدند. این گوی‌ها که در میان مردم محلی به "توپ‌ها" معروف‌اند، آثار به‌جامانده از "تمدن پیشاکلمبی" هستند و از "گابرو" (سنگی از ماگمای مذاب) ساخته‌شده‌اند. به گفته باستان شناسان افرادی که این سنگ‌ها را به شکل کاملاً کروی حک کردند، از ابزاری مانند سنگ‌های کوچک استفاده می‌کردند.

بسیاری از غیر کارشناسان گمانه‌زنی کرده‌اند که از این سنگ‌ها برای اهداف نجومی استفاده می‌شد، درحالی‌که عده‌ای دیگر معتقدند به مکان‌های مهمی اشاره داشتند. حقیقت این است که کسی نمی‌داند. "چیبچان ها" که زمانی در کاستاریکا و دیگر نقاط آمریکای مرکزی زندگی می‌کردند، پس از تهاجم اسپانیایی‌ها ناپدید شدند و دلیل ساخت این کره‌ها نیز با آن‌ها ناپدید شد.
 

 

---

2. ماشین آنتیکیترا

بزرگترین کلیسای خاورمیانه در غاری در قاهره

برترین ها: عبادتگاه سنت سیمون که به عنوان «غار کلیسا» شناخته می‌شود در منطقه مکاتام در جنوب شرقی قاهره قرار دارد، در منطقه‌ای که به آن «شهر زباله» می‌گویند به خاطر جمعیت زیاد جمع آوری کنندگان زباله یا زابالین‌ها که در آن زندگی می‌کنند. زابالین‌ها فرزندان کشاورزانی هستند که در سال‌های ۱۹۴۰ به قاهره مهاجرت کردند.

آن‌ها برای فرار از فقر و محصول کم به قاهره آمد تا کار پیدا کنند و سکونتگاه هایی را در سراسر شهر برپا کردند. ابتدا آن‌ها سنت‌های پرورش خوک، بز، مرغ و دیگر حیوانات خود را از سر گرفتند، اما در نهایت متوجه شدند جمع آوری و دسته بندی زباله‌های تولید شده توسط ساکنین شهر سودآورتر است.

 

 

زابالین‌ها زباله‌های خانگی را دسته بندی می‌کردند و چیزهایی که ارزش داشت را می‌فروختند و زباله‌های ارگانیک را به عنوان غذای حیواناتشان استفاده می‌کردند. درواقع این کار آن قدر جواب داد که موج جدیدی از مهاجران نیز به این شهر آمدند تا در روستاهای زباله‌ای تازه تاسیس قاهره کار و زندگی کنند.

سکونتگاه‌های موقت زابالین‌ها سال‌ها برای دوری از مسئولین شهرداری در شهر جابجا می‌شد. سرانجام گروه بزرگی از زابالین‌ها پایین کوه مکاتام در لبه شرقی شهر ساکن شدند که جمعیتشان به ۸۰۰۰ نفر در اوایل دهه ۱۹۸۰ رسید که بزرگترین شهر زباله جمع کن‌ها در قاهره ای شد که حدود ۳۰۰۰۰ سکونتگاه زابالین داشت.

احداث برج هنر اسلامی شهر ایلام با معماری بر گرفته از طبیعت و پیشینه تاریخی استان

 برج هنر اسلامی شهر ایلام با معماری منحصر به فرد بر گرفته از طبیعت و پیشینه تاریخی استان احداث می‌شود.

به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی به نقل از روابط عمومی اداره کل راه و شهرسازی استان ایلام، این برج در زمینی به مساحت ۱۲۵۰ مترمربع در ۷ طبقه ساخته خواهد شد.

مدیرکل راه و شهرسازی استان در این خصوص گفت: برج هنر اسلامی استان که از نیازهای ضروری نسل جوان است با پی گیری این اداره کل و مسئولین استان و همکاری و همراهی شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران که از شرکت‌های وزارت راه و شهرسازی است به مرحله اجرا درآمده است، در معماری این پروژه هنری از معماری سنتی و طرح لاله واژگون که نمادی از منطقه زاگرس نشین ایلام است و نیز زیگورات که پیشینه تاریخی چند هزار ساله تمدن ایلامی است و همچنین در جزئیات و تزئینات از صنایع‌دستی ایلام الگو گرفته خواهد شد.

میرجعفریان افزود: مساحت برج هنر اسلامی شهر ایلام ۸۰۰۰ مترمربع در ۸ طبقه می‌باشد که شامل نگارخانه، کارگاه تجسمی، سالن خلق آثار، بازار قرفه تولیدات فرهنگی هنری، استودیو ضبط، سالن نمایش و تمرینات، سالن کنفرانس، سالن نمایش، سالن تئاتر، سالن سینما، سالن اجتماعات، نمازخانه و ... بوده و چهار ورودی خواهد داشت.

مدیرکل راه و شهرسازی استان محل ساخت این برج عظیم هنری را میدان شهدا، خیابان شهیده ربابه کمالی جنب پارک قدیمی ملت عنوان کرد و خاطرنشان کرد: جانمایی این برج در این محل به لحاظ قدمت محله، فضای سبز اطراف آن و از همه مهم‌تر احیاء بافت‌های فرسوده و رونق بخشی مناطق قدیمی شهر عنوان کرد.

یادنامه ای در زادروز هوشنگ سیحون؛ پدر معماری نوین ایران

هوشنگ سیحون، معمار، طراح، نقاش و مجسمه ساز سرشناس ایرانی است که یکم شهریورماه ۱۲۹۹ در تهران متولد شد.

به گزارش ایمنا، هوشنگ سیحون سیحون در خانواده ای آشنا با موسیقی به دنیا آمد. پدربزرگ او میرزا عبدالله فراهانی از پیشگامان موسیقی سنتی و معروف به پدر موسیقی سنتی ایران بود.

مادر وی، مولود خانم، از نوازندگان تار و سه تار و نیز دایی او مرحوم احمد عبادی، استاد بزرگ سه تار بود. او پس از پایان تحصیل معماری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، به دعوت آندره گدار(رئیس اداره باستانشناسی وقت ایران) برای ادامه تحصیل راهی پاریس می شود و در دانشسرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس(بوزار) طی حدود ۳ سال تحت تعلیم اوتلو زاوارونی به تکمیل دانش معماری خود می پردازد و در سال ۱۹۴۹ به درجه دکترای هنر می رسد.

او در بازگشت به ایران نخستین اثر معماری خود که بنای یادبودی بر آرامگاه بوعلی سینا بوده است را طراحی می کند.

سیحون در طول سال های فعالیت خود عضو شورای ملی باستان شناسی، شورای عالی شهرسازی، شورای مرکزی تمام دانشگاههای وابسته به یونسکو در پیش از انقلاب بوده و به مدت ۱۵ سال مسؤولیت مرمت بناهای تاریخی ایران را برعهده داشته است. وی استاد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بوده و یک دوره ریاست این دانشکده را عهده دار بوده است. هوشنگ سیحون بیش از دو دهه در ونکوور کانادا زندگی کرد. وی شهروند افتخاری فرانسه نیز بود.

هوشنگ سیحون، نقاش و معمار پرسابقه ایرانی، به مرد بناهای ماندگار معروف است.

گشتی در خانه‌ «چارلی چاپلین»

خبرگزاری ایسنا: "دنیای چارلی چاپلین" نام آخرین خانه او در یکی از شهرهای سوییس است؛ خانه‌ای که به جز تمام خاطرات ۲۵ سال آخر عمر او، رنگ و بوی بسیاری از فیلم‌هایش را نیز زنده کرده است.

هر گوشه‌ای از شهر "وو وه" (vevey) (در نزدیکی شهر لوزان در سوئیس) نشان از مردی کوتاه‌قامت با سبیل و کلاه و عصا دارد. بر روی در بسیاری از تابلوهای شهر، در برخی میادین اصلی و پارک‌ها تابلو یا مجسمه‌ای از مرد کمدی سینمای جهان دیده می‌شود؛ انگار اهالی این شهر می‌خواهند همه بدانند که چارلی چاپلین ۲۵ سال آخر عمرش را در اینجا به همراه همسر و هشت فرزند خود در آرامش سپری کرده است.

چاپلین در دهه ۶۰ میلادی و هنگامی که با اتهاماتی مبنی بر حمایت از کمونیست‌ها رو به رو شد، از آمریکا به سوئیس نقل مکان و تا پایان عمر در این خانه بزرگ زندگی کرد. خانه‌ای که اینگونه توصیف‌اش کرده بود: «این خانه در کمال ناباوریِ ما، ۳۷ هکتار زمین با باغ‌های میوه دارد که محصول زیادی آلبالو، گوجه سبز، سیب و گلابی می‌دهد. همچنین باغ سبزیجاتی پُر از توت‌فرنگی و ذرت دارد. درست روبه‌روی تراس، ۵ هکتار سبزه‌زار با درختان خارق‌العاده بلندی قرار دارد که با کوه‌ها و دریاچه در یک قاب قرار می‌گیرند.»

 

 

مجسمه چاپلین در شهر "وو وه" که مسیر موزه را نشان می‌دهد

پس  از درگذشت چاپلین در سال ۱۹۷۷، این خانه به همسر و فرزندان او به ارث رسید. "اونا"، همسر آخر چاپلین نیز که در ۱۸ سالگی با چاپلینِ ۵۴ ساله ازدواج کرده بود، در همین خانه چشم از جهان فروبست. اما مخارج این خانه بزرگ، سنگین‌تر از آن بود که فرزندان‌شان از عهده آن بر بیایند. به همین خاطر هم پیشنهاد موزه شدن این خانه با حمایت «مایکل»، «یوجین» و «ویکتوریا»، سه فرزند چاپلین تحقق پیدا کرد.

تیمچه امین الدوله، تجلی گاه معماری اصیل ایرانی

احتمالا تاکنون نام تیمچه امین الدوله را شنیده اید. این تیمچه که از جاذبه های گردشگری کاشان محسوب می شود، یکی از بناهایی است که پس از بازسازی به بازارهای کاشان اضافه شده است، چرا که بازار تاریخی کاشان، پس از زلزله ای که در اواخر قرن دوازدهم هجری قمری به وقوع پیوست، تخریب شده و در زمان قاجار و به همت امین الدوله جانی تازه گرفت.

معماری تیمچه

بدون شک در باب ویژگی های منحصر به فرد و وجوه تمایز این بنا نسبت به بناهای مشابه خود، می توان به شاهکار های هندسی و معماری فوق العاده اش اشاره کرد، چرا که پس از گذشت صد سال، هنوز کوچکترین رخنه و شکافی در اساس و بنیان این بنا پیدا نشده است. اگر بخواهید از جزییات بنا بدانید، باید گفت که سرای سرپوشیده وسیعی است که در سال 1285 و به همت فرخ خان غفاری کاشی، ملقب به امین الدوله ساخته شده است.

حتما تعجب خواهید کرد، اگر بدانید که با وجود اینکه کاروانسرای امین الدوله در اختیار سازمان میراث فرهنگی نیست، ولی بدون هیچ چگونه مراقبت و نظارتی همچنان پا برجا، استوار و  بدون تغییر باقی مانده و جزو خاص ترین جاذبه های گردشگری کاشان می باشد، البته تنها تغییری که در این بنا اتفاق افتاده، این است که پنجره هایش که پیش از این به شکل ارسی بوده، هم اکنون به پنجره های چوبی تبدیل شده و دو درب چوبی بزرگ دارد که یکی از آنها از چهار سو به صحن کوچک هشت ضلعی و دیگری به صحن بزرگ مربع مستطیل شکل جنوبی بازار متصل شده است.