آداب و رسوم و سنت‌های جالب بازار تهران در ماه محرم

وقتی صحبت از عزاداری بازار تهران سخن به میان می‌آید، داستان‌ها به «اصغر شاطررضا» کشتی‌گیر و پهلوان زورخانه امیرالمومنین (ع) می‌رسد که در وصیتش میان‌داری بزرگترین دسته عزاداری بازار تهران را به «طیب حاج‌رضایی» سپرد...

روزنامه شهروند - لیلا مهداد: از زمانی که بر دیوارها پلاس می‌آویختند، قصاب‌ها گوسفند ذبح نمی‌کردند و حلیم‌پزها دست از کار می‌کشیدند و بعضی از آدم‌ها روز عاشورا آب ‌نوشیدن را بر خود حرام می‌کردند، محرم و عزاداری برپا بوده اما وقتی صحبت از عزاداری بازار تهران سخن به میان می‌آید، داستان‌ها به «اصغر شاطررضا» کشتی‌گیر و پهلوان زورخانه امیرالمومنین (ع) می‌رسد که در وصیتش‌ میان‌داری بزرگترین دسته عزاداری بازار تهران را به «طیب‌ حاج‌رضایی» سپرد؛ دسته‌ای که یک‌سر آن دروازه غار بود و سر دیگر آن چهارراه سیروس و به دسته بچه‌های جنوب شهر معروف بود؛ دسته‌ای که آخرین‌بار با میان‌داری طیب ١٥خرداد ٤٢ محرم را برپا کرد اما هنوز بازاری‌های قدیم از طیب می‌گویند و عزاداری‌های آن دوران، البته هنوز با این نام عزاداری برگزار می‌شود که در حدواندازه‌های خود میان بازاریان شهره است.

حسینیه اخراجی‌ها

از بازاری‌ها نشانی حسینیه‌ها را که می‌پرسی، حتما نام حسینیه کربلایی‌ها و اردبیلی‌ها را می‌شنوی و باید تا گلوبندک بیایی پایین. وسط چهارراه آن‌طرف مترو پانزده‌خرداد خیمه سفید بزرگی نظرها را جلب می‌کند؛ چادری با نقوش اسب و بیرق و ... که گلدوزی شده‌اند. سمت راست خیمه حسینیه‌ کربلایی‌ها جلوس کرده و سمت چپ در کوچه‌ای باریک که هنوز رنگ‌وبوی گذشته را با خود دارد، کوچه «چاله حصار» است و نشانی حسینیه اردبیلی‌ها را همه می‌دانند. حسینیه کربلایی‌ها در سال ١٣٤٧تاسیس شده اما قدمت اردبیلی‌ها به سال ١٣٢٠‌ می‌رسد؛ با قصه‌هایی شنیدنی از سرگذشت آنها.

«سید» سال‌هاست در تعزیه‌ حسینیه کربلایی‌ها، زینب‌خوان است و شروع قصه این حسینیه را به مناقشه بین ایران و عراق می‌رساند؛ دورانی که صدام دستور اخراج ایرانیان را صادر کرد. شیعه‌های افغانستان، هند و پاکستان هم در میان آنها به چشم می‌خورند و هرکدام سعی کردند حسینیه‌ای برپا کنند و حالا حسینیه کربلایی‌ها در بازار تهران، شاه‌عبدالعظیم و قرچک ورامین عرب‌ها را دور هم جمع می‌کند تا آیین سنتی محرم را در آن برگزار کنند. «بیشتر عرب‌ها در بازار شاغل بودند و به‌ همین دلیل در نزدیکی محل‌ کارشان مسجد طریوج (کربلایی‌ها) را تاسیس کردند.»

تکیه‌های رازآلود تهران / یادداشت احمد مسجدجامعی درباره حال و هوای محرم در تهران

 یادداشتی از احمد مسجد جامعی، عضو شورای اسلامی شهر تهران درباره تکیه‌های شهر منتشر شد که خواندنی است.

تکیه‌های قدیم را در محل تلاقی راه‌ها برپا می‌کردند. جایی که محل گذر بوده‌، تکیه‌ها سقف نداشتند و ایام محرم روی‌شان چادر و پوش می‌زدند. مثل همین تکیه تجریش که قلب بازار است. اهل بازار که برای عزاداری می‌آمدند زن‌ها در اتاق‌های بالایی می‌نشستند و همراهی می‌کردند. هنوز هم در بازار تکیه‌ها را در سراها می‌زنند. یا مثلاً تکیه نفرآباد در ری که قدیمی‌ترین تکیه تهران است. در تهران تکیه‌های متفاوتی داریم مثلاً تکیه سادات اخوی. طبق وقف‌نامه تکیه، آنجا قهوه می‌دادند. آن‌هم چه قهوه‌ای و با چه ترکیبی که هنوز هم می‌دهند. دست خود خانواده است و خانواده مقید به وقف. یا مثلاً تکیه‌های اقوام مختلف. تکیه پاکستانی‌ها یک جایی در دولت‌آباد است یا تکیه افغان‌ها که شاخه شاخه است. همین طور تکیه عرب‌ها که هر شهرشان تکیه خودش را دارد. مثلاً کاظمینی‌ها تکیه خودشان را دارند می‌گویند چون کنار بغداد بودیم ما شهری‌تریم، علائم‌شان فرق می‌کند، غذاهای‌شان هم فرق می‌کند. کربلایی‌ها و نجفی‌ها هم هرکدام‌شان تکیه خودشان را دارند. ولی به‌طور کلی تکیه‌های تهران را به سه دسته می‌توان تقسیم کرد...

یکی تکیه‌های صنفی مثل تکیه حلبی‌سازها، قدیمی‌ترین‌شان تکیه‌های بزازها، خرازهاست که قدیم اصلاً نقش یک‌جور اتحادیه را برایشان داشته است. دومی‌ها تکیه خلج‌ها و قمی‌ها و کرمانی‌ها و... است. یعنی اقوامی که به تهران مراجعت کرده‌اند. به غیر از این دو گروه تکیه‌هایی داریم که محلی‌اند . مثل تکیه قنات آباد یا تکیه پیرعطا.

 

در اسنادی آمده، آن زمانی که تهران 5 محله داشته بیش از 50 تکیه داشته است. امروز تعریف تکیه و حسینیه متفاوت شده است. اما متفاوت‌ترین تکیه‌ای که دیدم، تکیه‌ای بود که در یکی از تهرانگردی‌هایم به آن برخوردم. تکیه‌ای در دزاشیب. دزاشیب باغ بزرگی داشته که چون زراعی بوده و تعداد باغبان‌های آن هم زیاد بوده، اتاقکی ساخته بودند برای نماز خواندن. دهه 50 که خیابان می‌کشند، این نمازخانه می‌افتد بیرون باغ و متروکه می‌شود. همان روزها یک سوپور یا سرسپور به نام نایب تقی صالحی، می‌آید رفتگران شمیران را جمع می‌کند و چون ایام محرم بوده اتاقک را با همتی جمعی می‌کنند تکیه سوپورها، فقط یک چاردیواری بوده اما بعدها رویش را چادر می‌زنند و می‌شود محل عزاداری‌شان.

بعدها بازسازی‌اش کردند و به جای چادر سقف برایش زدند. منتها خوشبختانه در این تکیه همه چیز بوی گذشته را می‌دهد و شکل قدیمی و سنتی‌اش را کمابیش حفظ کرده است. آن تابلوهای سی، چهل ساله، بیرق‌ها و پرچم‌ها و پشتی‌های سنتی‌اش هنوز هم هست. آن نمازخانه هم حالا شده یک مسجد. یک اتاق است. سرویس بهداشتی هم ندارد وضوخانه هم ندارد اما هست. کمی دورتر از آن‌هم تکیه مجللی بوده که درباریان می‌آمدند به نام تکیه دزاشیب‌.

این تکیه هنوز هم تکیه مفصلی است. در دو طبقه فرش شده و دورتا دور پشتی چیده شده است؛ شش ستون چوبی بلند دارد که سقف شیروانی مانند تکیه را نگه داشته است. کتیبه‌های قرآنی و طوق و چند طاقه شال و چند گلدان وقفی و چند تابلوی رنگ روغن عاشورایی و دو بیرق هشتاد‌ساله که تصویر حضرت علی‌اکبر دارد و حال و هوای دیگری به هیات داده است. تکیه دولتی نیست. روحانی گرانقدری، هفتاد، هشتاد ساله همیشه قبل نماز صبح می‌آید و به برکت چنین عالم خوش‌سلیقه‌ای چراغ تکیه هنوز روشن است. حالا اتفاق جالبی که در این میان می‌افتاد دید و بازدید دو تکیه از هم بوده است. رسم است که تکیه‌ها برای سرسلامتی به دیدار هم می‌روند، اما اینکه تکیه سوپورها می‌رفته‌اند تکیه اعیانی دزاشیب، دزاشیبی‌ها هم می‌آمدند بازدید پس‌می‌دادند مصداق بارز این شعرطبیب اصفهانی است که: بنازم به بزم محبت که آنجا؛ گدایی به شاهی مقابل نشیند.

منبع: اعتماد

نگاهی بر معماری رم کولهاس / نمایش فیلم نوعی معمار در خانه هنرمندان

فیلم "نوعی معمار" با هدف بررسی سبک و سیاق رم کولهاس در خانه هنرمندان نمایش داده می‌شود.

با حمایت خانه فیلم معمار، فیلم نوعی معمار با نگاهی به سبک رم کولهاس در تالار استاد شهناز نمایش داده می‌شود.

رمنت لوکاس رم کولهاس معمار هلندی است که سال 1944 در رتردام هلند متولد شد. او بین سالهای ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۶ در اندونزی مقیم بود و سپس به عنوان خبرنگار و فیلم نامه نویس در آمستردام ساکن شد. پس از آن به لندن رفت و به تحصیل معماری در مدرسه AA پرداخت.

کولهاس در سال ۱۹۷۲ با کسب بورس تحصیلی عازم ایالات متحده شد و در آنجا ساکن شد. وی در آمریکا شیفته نیویورک شد و با چاپ کتاب نیویورک هذیانی  در سال ۱۹۹۸ مشهور شد. از جمله آثار برجسته این معمار می‌توان به کتابخانه مرکزی سیاتل در آمریکا، کازا دا موزیکا و دفتر مرکزی سی‌سی‌تی‌وی اشاره کرد.

کولهاس با کتاب "کوچک، متوسط، بزرگ، خیلی بزرگ" نشان داد که ایده اصلی مدرنیسم با معماری و شهرسازی مدرن در تضاد است و برای حل مسائل امروز باید با توجه به واقعیت که وی آن را "رئالیسم نو" می‌نامد، روح اصلی مدرنیته را احیاء کرد.

کولهاس از معمارانی است که در زمان پی ریزی تفکرات مکتب فولدینگ شروع به کار و فعالیت حرفه‌ای خود کرد. شفافیت بصری، استفاده از سطوح شیشه‌ای بزرگ و به‌کارگیری فرم‌های خالص از ویژگی‌های کارهای اولیه اوست که بیشتر تحت تأثیر آثار میس وندرروهه قرار دارد.

علاقمندان به حضور در این برنامه می‌توانند پنج‌شنبه 23 شهریورماه از ساعت 17 الی 19 به تالار استاد شهناز واقع در خانه هنرمندان ایران مراجعه کنند.

برگزاری دهمین کنفرانس ملی بتن در مهرماه/معرفی طرح‌های بتنی برتر کشور

 

اقتصاد ایران: دهمین کنفرانس ملی بتن و شانزدهمین همایش روز بتن (بزرگداشت استاد احمد حامی)، 15 و 16 مهرماه امسال به همت انجمن علمی بتن ایران و با همکاری مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی برگزار می‌شود.

به گزارش ایسنا، کنفرانس ملی بتن فضایی مناسب برای ارائه پژوهش‌ها و تحقیقات علمی اساتید و دانشجویان کارشناسی ارشد و دکترای دانشگاه‌ها و همچنین سایر مراکز تحقیقاتی و پژوهشی در حوزه تکنولوژی بتن و طراحی و اجرای سازه‌های بتنی است. نتایج این تحقیقات می‌تواند در فعالیت‌های اجرایی و پروژه‌های عمرانی و زیربنایی کشور که دست‌اندرکاران آن‌ها نیز در این کنفرانس شرکت دارند، مورد استفاده قرار گرفته و راه‌های ارتباط صنعت و دانشگاه هموارتر شود.

"تحلیل و طراحی سازه‌های بتنی (کد A)"، "تعمیر و تقویت و به‌سازی سازه‌های بتنی (کد B)"، "تکنولوژی بتن (کد C)"، "دوام و پایائی بتن و سازه‌های بتنی (کد D)"، "افزودنی‌های بتن و مواد کمکی مرتبط با بتن و سازه‌های بتنی (کد E)"، "اجرای سازه‌های بتنی (انبوه‌سازی، صنعتی‌سازی، پیش‌ساختگی، ساخت بتن، حمل و ریختن، تراکم، عمل‌آوری و بتن آماده) (کد F)"، "بتن و محیط زیست (توسعه پایدار) (کد G)"، "مدیریت اجرای سازه‌های بتنی و مدیریت دانش (مستند سازی) و آموزش مهندسی در زمینه بتن و سازه‌های بتنی (کد H)" از جمله محورهای این کنفرانس علمی محسوب می‌شوند.

در این کنفرانس ضمن معرفی طرح‌های بتنی برتر کشور، از  برگزیدگان مسابقات ملی بتن و پایان‌نامه برتر تقدیر به‌عمل می‌آید.

برگزاری کارگاه‌های تخصصی و آموزشی نظری و عملی، برگزاری سخنرانی‌های عمومی و تخصصی و برپایی نمایشگاه از برنامه‌های جانبی این کنفرانس ملی است.

علاقه‌مندان می‌توانند برای کسب اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام به وب‌سایت www.concreteday.ir مراجعه کنند.

جهانگیر درویش یکی از هفت معمار برتر دنیا / روایت سیدمحمد بهشتی، ایران درودی و روزبه خسروی درباره یکی از تاثیرگذاران معماری معاصر ایران

مراسم نکوداشت جهانگیر درویش در گالری فرمانفرما برگزار شد. این مراسم در خلال نمایشگاه آثار این معمار برجسته، برگزار شد.

 هنرآنلاین: مراسم نکوداشت و زادروز دکتر جهانگیر درویش در گالری فرمانفرما با حضور ایران درودی، سید محمد بهشتی، احمد محیط طباطبایی و.... برگزار شد. در ابتدای این مراسم تکتم فرمانفرمایی با خوشامدگویی به حضار، زادروز دکتر درویش در روز 13 شهریور را تبریک گفت و سپس مهندس بهشتی به سخنرانی درباره دکتر جهانگیر درویش پرداخت.

بهشتی با اشاره به معماری معاصر ایران گفت: ما وقتی معماری معاصر ایران را بررسی می­‌کنیم، تعداد افرادی که آثاری را در این دوره پدید آوردند و آبرویی برای معماری معاصر خریدند، خیلی زیاد نیستند. در سال یک‌صد میلیون مترمربع ساختمان در ایران ساخته می­‌شود. یعنی ما سالی یک‌صد میلیون متر مربع فرصت داریم کار خوب انجام بدیم، ولی متأسفانه در تاریخ معاصر ایران، ما معکوس عمل کردیم و سالی یک‌صد میلیون کار بد ساخته­‌ایم.

وی افزود: در این میان معدود معمارانی هستند که از سویی سواد کافی دارند و از سویی دیگر از ذوق و سلیقه کافی برخوردارند؛ همچنین از مسئولیت و وجدان کافی بهره می‌برند. معمولاً این دسته معماران خلاف جریان عمومی حاکم بر معماری معاصر ایران باید حرکت کنند. معمولاً این مسیر برای معمارانی که بخواهند اثری ماندگار خلق کنند ناهموارتر است. دکتر درویش یکی از همین معماران هستند و کارهایی که انجام داده­‌اند آثاری ارزشمند و ماندگار هستند. من خوشبختانه در یکی از پروژه­‌های آقای درویش، ساختمان صدا و سیما حضور داشتم و همکاری کرده­‌ام. ارزش‌های این اثر را از جهت سلامت معماری می­‌توان دید و درک کرد. یک توفیق دیگری که برای من وجود دارد، اینکه با جناب درویش هم‌دانشکده­‌ای هستیم و ایشان سال بالایی من محسوب می­‌شود و همیشه در دانشگاه سال بالایی خیلی محترم است و از یک حقوق ویژه­‌ای برخوردار است.

وی افزود: یکی از ویژگی­‌های معمارها ذوالفنون بودن است یعنی دارای فن­‌های مختلف هستند. یک معمار می­‌تواند یک نقاش خوب باشد، معمارها در تئاتر، سینما و حوزه­‌های مختلفی دست دارند، آقای درویش نیز یکی از معماران ذوالفنون است و امیدوارم سال­‌های سال از حضور و ذوق و دانش ایشان بهره­‌مند شویم.

پس از پخش ویدئویی از آثار و صحبت­‌های جهانگیر درویش، ایران درودی به بیان صحبت­‌هایی در رابطه با نحوه آشنایی با درویش و خصوصیات اخلاقی او پرداخت، او ابتدا زادروز دکتر درویش را تبریک گفت و در ادامه افزود: حدود پنجاه سال است که دکتر درویش را می­‌شناسم، او یکی از مفاخر و یکی از ارزشمندترین­‌های ایران است. ایشان موزه ایران درودی را به من هدیه کردند، معماری این خانه-موزه اثر آقای درویش است و من از سال­‌هایی که در تلویزیون کار می­‌کردم با جهانگیر درویش آشنا شدم، زمانی­‌که او ساختمان سیزده طبقه تلویزیون را می­‌ساختند. زمانی­‌که در تلویزیون به عنوان تهیه­‌کننده و کارگردان کار می­‌کردم جلساتی را در تلویزیون برگزار می­‌کردم که به تنهایی تصمیم نگیرم یکی از تصمیم­‌گیرنده­‌ها خوشبختانه دکتر درویش بود. این جلسات موجب آشنایی من با خانواده ایشان شد، آشنایی با همسر و دو فرزند درویش.

فخر معماری ایران : به بهانه برگزاری نمایشگاه طراحی‌های جهانگیر درویش

«ایران»: نمایشگاهی از طراحی‌ها و اسکیس‌های جهانگیر درویش معمار پیشکسوت با عنوان «خاطرات کاغذی»،  در گالری فرمانفرما برپا شده است.

ایران درودی نقاش

 همچنین روز سیزدهم شهریور‌ماه جشن تولد 85 سالگی این هنرمند برگزار خواهد شد. گالری فرمانفرما در خیابان کریمخان زند، خیابان خردمند شمالی، کوچه اعرابی دوم قرار دارد و علاقه‌مندان تا شانزدهم شهریور‌ماه همه روزه به غیر از دوشنبه‌ها از ساعت 12 الی 20 و روز جمعه از ساعت 16 تا 20  می‌توانند از آثار این هنرمند بازدید کنند. گفتار زیر، روایت ایران درودی از دوستی 50 ساله‌اش با  جهانگیر درویش و همچنین آثار این هنرمند است.

 

60 سال از دوستی و آشنایی و معاشرت خانوادگی من با جناب جهانگیر درویش معمار مطرح ایرانی می‌گذرد. من سال 1346 وقتی از فرنگ به ایران بازگشتم، به استخدام تلویزیون درآمدم  و در آنجا با جناب جهانگیر درویش و همسر ایتالیایی‌‌اش  آشنا شدم. این آشنایی خیلی زود به رفاقت عمیقی بدل شد و من در تلویزیون تهیه‌کنندگی و کارگردانی دو برنامه تلویزیونی «دیدار» و «تاریخ و شناسایی هنر» را برعهده داشتم و از مشورت جمع دوستانم برای تولید و ساختن برنامه‌های فرهنگی و هنری  بهره می‌گرفتم. در این جمع چهره‌هایی مانند جهانگیر درویش، فریدون هویدا، هوشنگ طاهری، احمد شاملو و... حضور داشتند.

برایم مهم بود که آثاری باکیفیت تولید کنم و من چهره‌ها و نام‌هایی از هنرمندان عرصه‌های مختلف را به این دوستان پیشنهاد می‌کردم، مثلاً می‌گفتم درباره آربی آوانسیان برنامه بسازم یا او را به برنامه‌ام دعوت کنم یا خیر؟!  این دوستان پس از بحث و تبادل نظر، به پیشنهاد‌های من رأی می‌دادند و اگر آن هنرمند رأی لازم را می‌آورد، به برنامه دعوت می‌شد. یادم هست در این برنامه‌ها به نمایش‌های متعددی که روی صحنه بود هم پرداختیم و من با واحد سیار بر صحنه نمایش حاضر می‌شدم و برنامه تولید می‌کردیم از آن جمله برنامه‌ای برای عباس جوانمرد ساختیم. همین‌طور برای مشاهیری مانند پروفسور محسن هشترودی هم برنامه‌ای ساختم.

جهانگیر درویش در عین حال که هنرمند بود، شناخت خوبی نسبت به دیگر عرصه‌های هنر داشت و همواره نظر‌های دقیق و هوشمندانه‌ای را ارائه می‌کرد.

 از آن سال‌ها تاکنون او همواره در حلقه مشاوران با دانش من بوده است. از طرفی در حوزه معماری هم از چهره‌های سرآمد است و من ایشان را فخر هنر معماری ایران می‌دانم.  او در چهار قاره جهان بنا‌های خلاقانه و باشکوه و مثال‌زدنی را برپا کرده است که شمار زیادی از آنها در شهر‌های مختلف امریکاست و از چهره‌های مطرح معماری ایران در جهان است. در ایران هم معماری ساختمان تلویزیون شیراز و بندرعباس و مکان‌‌های دیگر را برعهده داشته است. از جمله من افتخار دارم که ایشان نقشه موزه‌ام را هم کشیده و به من هدیه داده است. او در  این سن و سال هم معماری به‌روز و آشنا با اتفاق‌های تازه هنر معماری جهان است. 

در این نمایشگاهی هم که اخیراً برپاست، آثاری از طراحی‌ها و اسکیس‌هایش ارائه شده که عموماً آثار سال‌های جوانی این هنرمند است و طراحی‌ و نقاشی‌اش از کلیساهای ساخته شده در دوره قرون وسطی‌ است. از آثاری که خودشان در عرصه معماری خلق کردند، در این نمایشگاه طراحی‌هایی ارائه نشده است . امید دارم بزودی نمایشگاهی از آثار معماری خودشان هم برپا شود.

 این آثار هرچند حاصل تلاش‌ سال‌های جوانی جهانگیر درویش است اما دارای ارزش‌های زیبایی‌شناسی و خلاقانه  است و من به داشتن چنین دوستی مباهات می‌کنم. این روز‌ها در آستانه تولد 85 سالگی جهانگیر درویش هستیم و برایش آرزوی سلامتی و طول عُمر دارم. 60 سال معاشرت و دوستی و رفاقت در این مختصر نمی‌گنجد .اُمید که جوان‌های علاقه‌مند هنر بیش از پیش، قدر چنین هنرمندان عزیزی را بدانند و با ایده گرفتن از زندگی و آثار‌شان، راه‌شان را دنبال کنند.

آشنایی با لوکوربوزیه ...

لو کوربوزیه (به فرانسوی: Le Corbusier) با نام اصلی شارل-ادوار ژانِره-گری (به فرانسوی: Charles-Édouard Jeanneret-Gris) (زادهٔ ۶ اکتبر ۱۸۸۷ - درگذشتهٔ ۲۷ اوت ۱۹۶۵) معمار، طراح، شهرساز، نویسنده و نقاش سوئیسی بود. وی به عنوان یکی از اولین پیشگامان معماری مدرن و سبک بین‌المللی مشهور است.

زندگی‌نامه

لوکوربوزیه در لا-شو-د-فون (به فرانسوی: La Chaux de Fonds)، شهر کوچکی در شمال غربی سوئیس، در نزدیکی مرز فرانسه متولد شد. وِی علاقهٔ زیادی به هنرهای بصری داشت و نزد شخصی به نام چارلز لپلاتنیه، که معلم یک مدرسهٔ هنرهای زیبای محلی بود و خود در بوداپست و پاریس درس خوانده بود، به آموختن مبانی هنر پرداخت.

اولین خانه‌هایی که او طراحی کرد در لشودفوند و متعلق به خود وی بودند، مانند ویلا فالت (Villa Fallet) ویلا شوآب (Villa Schwob) و ویلا ژان نرت (این خانهٔ آخر را برای پدر و مادرش ساخته بود). این خانه‌ها یادآور سبک معماری رایج، منطبق بر طبیعت کوه‌های بومی در آن منطقه، یعنی رشته کوه‌های آلپ بودند. لوکوربوزیه دائماً برای فرار از محدودیت‌های حاکم در شهرش، به دورتا دور اروپا سفر می‌کرد. در حدود سال ۱۹۰۷ به پاریس رفت. در آنجا در دفتر یک فرانسوی پیشگام تولید بتن تقویت شده، به نام آگوست پِره کار پیدا کرد.

لوکوربوزیه در حدود سال ۱۹۰۷ به پاریس رفت و در آنجا در دفتر دو تن از معروف‌ترین معماران آن دوره یعنی آگوست پره و پیتر بهرنز به مدت چند سال کار کرد. وی در اواخر سال ۱۹۱۱ به بالکان، آسیای صغیر، یونان و رم سفر کرد و نقاشی‌های بسیاری از این سفر با خود به همراه آورد.

دفترچه‌ای از پیش‌طرح‌های او در این مسافرت، حاوی طرح‌هایی از معبد پارتنون، به خوبی اثبات‌کنندهٔ تأثیرات ارائه شده در کار بعدی او به نام «به سوی یک معماری» (وِر اون آرشیتِکتور Vers Une Architecture) در سال ۱۹۲۳ بود. او در سال ۱۹۱۶ و در سن ۲۹ سالگی برای همیشه به پاریس نقل مکان کرد و در سال ۱۹۲۰، لقب لوکوربوزیه را که اسم پدربزرگ مادری اش بود به عنوان اسم مستعار خود انتخاب کرد.

لوکوربوزیه در طی فعالیت حرفه‌ای خود، استفاده از یکی از شاخص‌ترین مصالح ساختمانی مدرن یعنی بتن را به نهایت زیبایی رساند و کارهای وی مورد تقلید جهانی قرار گرفت.

پنج اصل لوکوربوزیه

در زمینه معماری لوکوربوزیه خانه را به عنوان ماشینی برای زندگی عنوان کرد، همانگونه که اتومبیل ماشینی برای حرکت است. وی پنج نکته را در ساختمان‌های مدرن معرفی کرد که عبارتند از:

1. ستون‌ها ساختمان‌ها را از روی زمین بلند می‌کنند.
2. بام مسطح و باغ روی بام
3. پلان آزاد
4. پنجره‌های طویل و سرتاسری
5. نمای آزاد، کف‌ها و دیوارها به صورت کنسول

معماری لوکوربوزیه

۲۱ مرداد، روز ملی دریای خزر گرامی باد / آنچه در کنوانسیون دریای خزر امضا می‌شود حتماً باید در مجلس تصویب شود

آنچه که به شمال سرزمینمان حال و هوای دیگری بخشیده، حضور خزر است که به عنوان بزرگترین دریاچه جهان شناخته می شود و باعث شده تا نوار شمالی کشورمان رنگی تازه به خود بگیرد. وجود یک خط ساحلی در استان های گیلان، مازندران و گلستان و سرسبزی آنها در اثر رطوبت این دریاچه بزرگ، چهره آنها را دگرگون کرده و جاذبه های بسیاری را به آنها بخشیده است.

به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، خزر نام دریاچه‌ای با وسعت ۶۰۰ هزار و ۳۸۴ کیلومتر مربع است که طول سواحل آن به ۷۰۰۰ کیلومتر می‌رسد. کشورهای ایران، روسیه، جمهوری آذربایجان، جمهوری‌های ترکمنستان و قزاقستان این دریاچه را در برگرفته‌اند و همگی از مواهب آن استفاده می‌کنند.

 آنچه که ارزش بسیاری به این دریاچه می بخشد حضور ۴۰۰ گونه آبزی در آن است که در میان آنها ماهیان خاویاری مهم‌ترین ساکنان این دریاچه به شمار می‌روند. البته همه چیز به همین جا ختم نمی‌شود و علاوه بر منابع زنده، خزر پس از خلیج‌فارس و سیبری، به لحاظ ذخایر نفت و گاز موجود در ساحل و زیربستر در مقام سوم قرار دارد و همین مسئله ارزش آن را چندین برابر می‌کند.

حدود ۱۵ میلیون سکنه حاشیه دریاچه، درآمد خود را از آن تامین می‌کنند و هزاران فرصت شغلی به واسطه ی وجود این دریاچه ایجاد شده است. جالب است بدانید که تنوع بی همتای زیستی و موقعیت خاص استراتژیک پهنه خزر باعث شده تا رد پایش در طی ادوار تاریخی، در بستر رخدادهای سیاسی و طیف گوناگون فرهنگ‌ها، سنت‌ها و آداب و رسوم دیده شود و در همه دوران‌ها نقش پررنگ خود را نشان دهد.

در سال ۱۳۸۲ (۲۰۰۳) بود که ۵ کشور ساحلی پیرامون خزر، کنوانسیون منطقه ای حفاظت از محیط زیست دریای خزر موسوم به کنوانسیون تهران را امضا کرده و در تاریخ ۱۲ آگوست ۲۰۰۶ برابر با ۲۱ مردادماه ۱۳۸۵ متعهد شدند تا مفاد این معاهده‌نامه را رعایت کنند و این روز را به عنوان یک واقعه مهم زیست‌محیطی جشن گرفتند.

این کنوانسیونِ منطقه ای تنها معاهده زیست محیطی مورد توافق پنج کشور حاشیه دریای خزر و تنها بستر همکاری جهت حفاظت و نجات اکوسیستم منحصر به فرد دریای خزر بود و به همین سبب ارزش و اهمیت آن قابل وصف نیست. ۵ کشور ساحلی دریای خزر با آگاهی از اثرات مخرب آلودگی ناشی از منابع مختلف فعالیت‌های انسانی، تصمیم خود را برای حفظ منابع زنده دریای‌خزر گرفتند تا این گنجینه ارزشمند برای نسل‌های حاضر و آینده حفظ شود و ساکنان آینده این منطقه نیز از وجود آن بهره ببرند.

به گزارش سازمان بنادر و دریانوردی، با توجه به این مسئله که کشور عزیزمان، ایران، با دارا بودن شرایط خاص جغرافیایی، بیشترین زیان را به دلیل عدم ملاحظات زیست‌محیطی کشورهای ساحلی متحمل می شود، همین اتفاق مهم کافی بود تا ۲۱ مرداد به روزی فراموش نشدنی در تاریخ ایران تبدیل شود. به همین سبب تقویم در این روز به نام دریای خزر مزین شد و ۲۱ مرداد به عنوان روز ملی دریای‌خزر شناخته شد.

نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی گفت: اساساً دریای خزر دریای صلح است بنابراین شناورهای نظامی نمی‌توانند تردد داشته باشند و هیچ کشوری نمی‌تواند پایگاه نظامی داشته باشد. اساساً این موارد مطرح می‌شود و قرار نیست تحدید حدود و سهم مشخص شود و ما در کمیسیون امنیت ملی مطلع هستیم که چنین مسایلی مطرح نمی‌شود.

به گزارش جماران؛ محمدمهدی برومندی نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی با اشاره به مباحثی مورد بحث در اجلاس سران دریای خزر گفت:‌ کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی جلساتی را با وزارت امور خارجه، دستگاه‌های ذی‌ربط و وزارت اطلاعات در مورد آنچه در خصوص رژیم حقوقی دریای خزر مطرح است، برگزار کرد. آنچه در حال حاضر در کنوانسیون دنبال می‌شود حاصل مذاکرات چندساله کشورهای ساحلی دریای خزر است که تاکنون بیش از 50 اجلاس داشته است.

وی تاکید کرد: در برخی از موارد در خصوص دریای خزر با همسایگانمان دچار اختلاف هستیم. اما در برخی از مسائل دیگر اختلافی نداریم لذا برای تعیین تکلیف آن راغب هستیم که تفاهمات و همکاری‌ها اتفاق بیفتد. بنابراین این کنوانسیون به مسائل ساحلی می‌پردازد که دولت‌های مختلف و نگاه‌های مختلف موضوع را موردبررسی قرار داده است.

این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در واکنش به اظهاراتی مبنی بر کاهش سهم ایران از دریای خزر در نشست سران دریای خزر، تصریح کرد: آنچه در حال حاضر به‌هیچ‌عنوان به آن پرداخته نخواهد شد و توافق نشده است، یکی مسئله تحدید حدود و سهم کشورها و درصد کشورها از مسائل اختلافی است که هنوز حل‌نشده و نیازمند مذاکره است و آنچه در حال حاضر در این کنوانسیون توافق می‌شود این موضوع در آن گنجانده نشده است.

برومندی ادامه داد: دومین مسئله اختلافی نقطه مبدأ است که حل‌وفصل نشده و مستلزم زمان است و مذاکرات ادامه خواهد داشت. تقسیم منابع و گاز و نفت دریای خزر هم قرار نیست در این اجلاس تصمیم‌گیری شود.

وی در خصوص محتوای سندهایی که در این اجلاس به امضا می‌رسد، خاطرنشان کرد: محتوای سندهایی که قرار است امضا شود توسط شورای عالی امنیت ملی رصد شده و آن‌ها هم دنبال کرده‌اند. مسائل تفاهمی میان کشورها ازجمله همکاری‌های مرتبط با حمل‌ونقل، مسائل زیست‌محیطی، همکاری‌های بین دو کشوری، عدم تردد شناورهای نظامی و مسایلی ازاین‌دست مطرح خواهد شد.

این نماینده مجلس گفت: اساساً دریای خزر دریای صلح است بنابراین شناورهای نظامی نمی‌توانند تردد داشته باشند و هیچ کشوری نمی‌تواند پایگاه نظامی داشته باشد. اساساً این موارد مطرح می‌شود و قرار نیست تحدید حدود و سهم مشخص شود و ما در کمیسیون امنیت ملی مطلع هستیم که چنین مسایلی مطرح نمی‌شود.

برومندی تاکید کرد: آنچه در کنوانسیون امضا می‌شود حتماً باید در مجلس تصویب شود و حتماً دولت این سندها را به مجلس ارائه خواهد کرد. ما در مجلس شورای اسلامی این فرصت را داریم که اگر ابهاماتی وجود داشته باشد آن را بررسی کنیم. اگر مجلس این اسناد را تصویب نکند از اعتبار ساقط است و ضمانت اجرایی نخواهد داشت.

بازدید از باغ موزه نگارستان و موزه مقدم دانشگاه تهران برای خبرنگاران رایگان است

به مناسبت فرا رسیدن روز خبرنگار و به منظور تکریم از تلاشگران عرصه اطلاع رسانی، بازدید از باغ موزه نگارستان و موزه مقدم دانشگاه تهران، چهارشنبه 17 مرداد، رایگان است.

خبرنگاران محترم همه حوزه‌های خبری می‌توانند با ارائه کارت خبرنگاری با یک همراه، از این دو مجموعه دیدن کنند.

گفتنی است، مجموعه ملک الشعرای بهار، موزه مکتب کمال‌الملک، تالار موزه منیر فرمانفرمائیان که نخستین تالار موزه به نام یک زن هنرمند ایرانی محسوب می‌شود، مجموعه مجسمه مینیاتورهای مردم‌شناسی جهانگیر ارجمند، سردیس فردوسی، مجموعه و تالار محمود روح الامینی، مجموعه آثار مینیاتور و معرق چرم استاد علی اسفرجانی، نقاشی دیواری بزرگ صف سلام فتحعلیشاهی، اتاق کاشی‌های باغ نگارستان و کافه و رستوران روحی از دیدنی‌های موجود در باغ موزه نگارستان هستند.

همچنین، خانه و موزه مقدم مربوط به اواخر دوره قاجار است و در ضلع شمالی خیابان امام خمینی، خیابان شیخ هادی واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۰ آذر ۱۳۷۹ با شماره ثبت ۲۹۲۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. این خانه در سال ۱۳۵۱ از سوی محسن مقدم پسر احتساب‌الملک به دانشگاه تهران اهدا شد. محسن مقدم در سال ۱۳۶۶ درگذشت و پس از مرگ همسر ایشان در سال۱۳۶۹، تولیت موزه مقدم در اختیار مستقیم دانشگاه تهران قرار گرفت.

مقدم از بنیان‌گذاران دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و استاد ممتاز این دانشگاه بود. نشان دانشگاه تهران را که با الهام از تاریخ و فرهنگ کهن ایران طراحی کرده‌است، علی‌رغم همه تحولات دهه‌های اخیر، هنوز هم بر سردر دانشگاه باقی است.

گامی در راستای نقادی بهتر در عرصه معماری / فراخوان جایزه ملی نقد معماری ایران منتشر شد

با حمایت مؤسسه فرهنگی هنری هنر معماری و با هدف ارتقای فرهنگ نقد در بین جامعه معماری ایران، جایزه ملی نقد معماری ایران برگزار می‌شود.

 هنرآنلاین، در تعریف این جایزه آمده است: با هدف تشویق، ایجاد انگیزه‌ درونی و الگوسازی برای رقابت سالم در بین منتقدین و نظریه‌پردازان و دانشجویان معماری، جایزه ملی نقد معماری ایران در دومین دوره‌ متوالی برگزار می‌شود. نقدهای ارسالی محدودیتی در سبک، محتوا، تعداد صفحات و نوع نظریه‌ مطرح شده ندارند اما باید دارای ادبیات انتقادی باشند.

روشنگری و پژوهش در قلمروی معماری سنتی ایران، نقد معماری معاصر ایران(وضعیت موجود، نقد آن، ارائه‌ی راهکار و یا حتی ارائه‌ی معیار برای سنجش، ارزیابی یک جریان یا اثر معماری)، پژوهش انتقادی متمایز در عرصه‌ی معماری جهان، تبیین وضعیت ما نسبت به جهان، جهت‌گیری آینده از جمله محورهای پیشنهادی دبیرخانه به شرکت‌کنندگان پیرامون نقدنویسی است.

لازم به ذکر است، شرکت‌کنندگان این بخش می‌توانند از اقشار مختلف، استادان دانشگاه، دانشجویان و جامعه‌ حرفه‌ای معماران و شهرسازان باشند و محدودیتی در این زمینه وجود ندارد.

همچنین، نقدها می‌توانند در نشریات مکتوب مختلف و یا رسانه‌های دیجیتال و خبرگزاری‌ها پیش از این منتشر و یا هیچ جایی(به هر دلیل) تاکنون منتشر نشده باشد. هیئت داوران در این زمینه محدودیتی قائل نیستند. نقدنامه‌ها حتی می‌توانند منحصراً برای این دوسالانه نوشته شده باشند.

شرکت‌کنندگان این بخش ملزم به ارسال مقالات خود در قالب فرمت (docx) در برنامه‌ی ورد آفیس(Word Office) و یا پی دی اف(PDF) هستند. دریافت این آثار تنها و تنها از طریق لوح فشرده است اما پرینت نمودن فرم ثبت‌نام در دوسالانه و پر کردن کامل آن برای شرکت‌کنندگان این بخش نیز همچون تمامی بخش‌های دوسالانه و ارسال کپی کارت ملی ایشان همراه با فرم و لوح فشرده الزامی است. لطفاً قوانین عمومی دوسالانه را نیز مطالعه نموده و در نظر داشته باشید. مستحضر باشید که این جایزه در ضمن برنامه‌ی جامع سومین دوسالانه ملی معماری، شهرسازی و طراحی داخلی ایران برگزار می‌شود.

بر اساس این گزارش، محسن اکبرزاده، سیامک پناهی، محمدعلی مرادی و پرستو پوروحیدی داوران این مسابقه هستند.

کلیه‌ آثار منتخب این بخش مفتخر به دریافت تقدیرنامه از دبیرخانه و هیئت داوران می‌شوند.

چاپ آثار در کتاب جامع دوسالانه، چاپ آثار در فصلنامه‌ی هنرمعماری(ویژه‌نامه‌ی دوسالانه)، انتشار آثار در پورتال رسمی دوسالانه و عضویت افتخاری نویسندگان در آکادمی بین‌المللی منتقدین و نویسندگان نیز از دیگر بخش‌های جوایز این دوسالانه به شمار می‌رود.

به منظور تشویق و تقدیر از منتقدین به نفر نخست منتخب هیئت داوران بیست میلیون ریال، نفر دوم، پانزده میلیون ریال و نفر سوم: ده میلیون ریال و تقدیر ویژه‌ی هیئت داوران در صورت تشخیص هر نقدنامه: پنج میلیون ریال اهدا می‌شود.

علاقه‌مندان به حضور در این رویداد می‌توانند تا ۱۵ مرداد ۱۳۹۷ آثار خود را به دبیرخانه این دوسالانه در موسسه هنر معماری، واقع در خیابان شهید مفتح شمالی، پایین‌تر از خیابان شهید مطهری، خیابان زهره، خیابان قابوس‌نامه، پلاک 1، طبقه همکف، واحد 6 ارسال کنند.