ساری - شهرسازی معاصر با نداشتن درک صحیح از ماهیت برون گرای معماری غرب، از مبانی معماری بومی و اصیل دور شده و در تقابل با هویت های فرهنگی قرار گرفته است.
خبرگزاری مهر - گروه استان ها - زهرا باغبانی: ساختمان‌ها و تابلوها که روح را از جان شهرهای کشور گرفته است و درختان و فضاهای سبزی که جای خود را به ترافیک، شلوغی و زشتی‌های بصری ناشی از بی‌توجهی مسئولان به مدیریت شهری داده است
بررسی‌ها و کاوش‌های باستان‌شناسی نشان‌دهنده پیشینه معماری ایران ( هزاره هفتم پیش از میلاد) است که این هنر در ارتباط با مسائل گوناگون اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، مذهبی توسعه و تکامل‌یافته و ویژگی‌های منحصربه‌فرد آن ازجمله توجه به منطق ریاضی و عرفان سبب شده که در مقایسه با معماری کشورهای دیگر جهان از ارزشی ویژه برخوردار شود.
امروزه با ظهور مدرنیسم و معماری مدرن که تأکید ویژه‌ای بر کیفیت مصالح ساختمانی، نمایاندن سازه و تطابق فرم با کارکرد دارد، منطقه‌گرایی چالش‌های فراوانی را در خصوص تعامل یا تقابل معماری مدرن و هویت‌های فرهنگی منطقه پیش روی تئوری‌های نوین معماری قرار داده است که برای رفع این مشکل باید نوعی از معماری مدرن و درعین‌حال منطقه‌گرا را ترسیم کرد.
واقعیت این است که شهرسازی معاصر ایران با نداشتن درک صحیح از ماهیت برون‌گرای معماری غرب، به مبانی معماری و شهرسازی خود پشت کرد و موجب پیدایش شهرهایی نامتناسب شده است که نه‌تنها اصول مدرنیته را رعایت نکرده بلکه از اصول معماری ایرانی نیز فاصله گرفته است به‌طوری‌که شهرهای ایران به‌تدریج از هویت کالبدی خود فاصله گرفته است.
سیاست‌گذاری‌های کشور نیز در حوزه توسعه شهری در مسیر درست خود قرار نگرفت و به گردشگری به‌عنوان درآمد پایدار شهری توجه زیادی نشده است و بسیاری از بناهای تاریخی گرد فراموشی گرفته یا در حال نابودی است. همچنین غفلت از مناسب‌سازی شهری و عدم پاسخگویی به نیازهای روانی، عاطفی، فرهنگی و رفاهی شهروندآن‌یکی از ضعف‌های اساسی طرح‌های توسعه شهری در کشور ما است که موجب نابسامانی و بروز انواع بیماری‌های روحی و روانی شده است.
همچنین غفلت از مناسب‌سازی شهری و عدم پاسخگویی به نیازهای روانی، عاطفی، فرهنگی و رفاهی شهروندآن‌یکی از ضعف‌های اساسی طرح‌های توسعه شهری در کشور ما است
دانشجوی دکترای شهرسازی معتقد است شرایط محیطی، ویژگی‌های انسانی و فرهنگی از عوامل شکل‌گیری شهرهاست که در آن افراد باریشه‌های فرهنگی مختلف زندگی می‌کنند؛ این افراد درعین‌حال تفاوت‌ها در برخی از عقاید و سنت‌ها مشترک و تنها در خرده‌فرهنگ‌ها متفاوت هستند که با برگزاری مراسم‌های مختلف آیینی می‌توان این افراد را به هم نزدیک کرد.
رستم علی پاک‌دامن ادامه می‌دهد: در حوزه تاریخی شهرها، بناهای مختلف ارزشمند هستند و دولت و شهرداری‌ها باید برای حفظ و مرمت این آثار تلاش کنند زیرا هویت یک شهر در این بناها نهفته است که در بلندمدت علاوه بر هویت بخشی به شهر با جذب گردشگر هزینه‌های آن جبران می‌شود.
همچنین استفاده از نمادهای تاریخی در ساختمان‌های جدید در هویت بخشی شهر بسیار مؤثر است به‌طوری‌که در کشور ژاپن از نمادهای سنتی در احداث ساختمان‌های بلند استفاده می‌شود و در فرهنگ و تفکر ایرانی و اسلامی نور مقدس است که به‌صورت پراکنده در بعضی از بناها استفاده‌شده، اما در سطح کلی شهرهای ما به دلیل بی‌توجهی به ساختارهای مناسب و الگوهای مطلوبی که از نیاکان ما به ارث رسیده‌اند، خسته‌کننده و یک‌شکل شده‌اند و ذهن نمی‌تواند این بی‌نظمی‌ها را به هم ارتباط دهد.
