کار معمار ایجاد چشم‌اندازها و دیدگاه‌های جدید است ...

رضا دانشمیر معتقد است؛ معمار کسی است که ابداع‌گر است و می‌تواند ساختارهایی را ابداع کند که منجر به ایجاد چشم‌اندازها و دیدگاه‌های جدیدی شود.

سرویس معماری هنرآنلاین: رضا دانشمیر معمار و نظریه پرداز ایرانی، در سال 1344 متولد شده است. او فارغ التحصیل کارشناسی ارشد رشته معماری از دانشکده معماری دانشگاه علم و صنعت در سال 1372 است و علاوه بر رشته تحصیلی خود، در زمینه های هنری دیگری چون نقاشی و موسیقی نیز به فعالیت پرداخته است. 9 نمایشگاه از آثار او در گالری های متفاوت و معتبر تهران و اسپانیا، در طی سال‌های فعالیت وی برگزار شده است که می‌توان به نمایشگاه جشنواره جهانی معماری در بارسلونای اسپانیا در سال 2009 و نمایشگاه گروهی آثار منتخب جایزه معمار سال 2004، اشاره کرد. رضا دانشمیر در سال 1379 با بازسازی و طراحی گالری هنری و مبلمان آو، در یک استخر متروکه توانست پا به عرصه حرفه‌ای معماری بگذارد و توانایی‌های خود را به اثبات برساند. فعالیت حرفه او در زمینه‌های گوناگون و اجرای پروژه ها موفق وی، توانست او را از دیگر معماران هم دوره خود متمایز کند. از آثار او می توان به برج اداری-تجاری بانک ملت، مجموعه سینمای پارک ملت، دپارتمان تجاری اطلس، ساختمان اداری پل رومی، مجموعه چند عملکردی باغ نور و موزه سنت تهران اشاره کرد.

کسب رتبه دوم در رقابت طراحی مجتمع تجاری دریا در تهران 2013، کسب رتبه اول در رقابت طراحی نما برای ساختمان اداری گلفام در سال 2012، کسب مدال طلایی تعهد کیفیت جهانی در سال 2012، کسب مقام در جشنواره جهانی معماری در زمینه فرهنگی، برای ساختمان پردیس سینمایی ملت در سال 2009، کسب رتبه چهارم در جایزه معمار سال 86 به همراه کاترین اسپریدونف، برای ساختمان پل رومی در تهران، همچنین کسب رتبه پنجم در جایزه معمار سال 83 برای ساختمان خانه دو پوسته در لواسان برخی از افتخارات و جوایز در کارنامه رضا دانشمیر هستند.

گفت و گویی که بخش هایی از آن را در ادامه می خوانید،  از سوی مرکز Parametric Architecture  با این هنرمند معمار صورت گرفته است.

 

معماری چیست و معمار کیست؟

معماری در واقع با ساختارهای فضایی در ارتباط است و شاید با توجه به پیشینه ای که دارد الان ما معماری را با ابداعات فضایی نسبت می دهیم. معمار کسی است که ابداع گر است و می تواند ساختارهایی را ابداع کند که منجر به ایجاد چشم اندازها و دیدگاه های جدیدی شود. بنابراین بعد ابداع گری و نوآوری در معماری فوق العاده اهمیت دارد و پایه و اساس معماری را شکل می دهد. در این ارتباط با دو نکته مهم روبه رو هستیم؛ یکی اینکه این ساختارها باید با هم دیالوگ داشته باشند. بگذارید از خودم شروع کنم؛ قبل از اینکه من یا هر فرد دیگری به دنیای معماری وارد شویم تاریخ چندهزار ساله ای از این هنر را پشت سر داریم و یک معمار باید این تاریخ را بداند، نمونه های کلیدی و تاثیرگذار آن را بشناسد و تفکر آن ها را درک کند.

انسان، تنهاترین تنهایان است!

هفته نامه کرگدن - روناک حسینی: گفتگو با احسان شریعتی درباره تنهایی، مفهوم غربت در میان جمع و رابطه اش با مفاهیمی چون آزادی و اضطراب و عشق و زندگی در دنیای مدرن.

هر جا می رویم تنهایی سایه وار به دنبال ما می آید. برای تنهایی معانی مختلفی می شمارند. گاه تنهاییم، از آن رو که از جمع جدا مانده ایم و گاه از تنهایی خودمان در مواجهه با جهان آگاه می شویم و در هر دو ترسی و اضطرابی نهفته است؛ اما تنهایی چیست و از کجا می آید؟ قرار است نجات مان دهد یا زندانی است که در آن گرفتار آمده ایم؟ احسان شریعتی، استاد فلسفه، برای ما از فلسفه تنهایی می گوید و به قول فلاسفه از اگزیستانسیال تنهایی و این که چه مزیتی دارد که به قول بودا و آن طور که دکتر شریعتی می گوید، به کردار کرگدن تنها سفر کنیم.

می گویند مدرنیته آدم ها را تنهاتر کرده است. این چه جور تنهایی است؟ تنهایی در ذات آدمی است یا چیزی است که تمدن به او تحمیل کرده است؟ ما در جهان با چه انواعی از تنهایی مواجهیم؟

- از دیدگاه فلسفی چند نوع تنهایی محل بحث است. یکی تنهایی به معنای انزوا یا انفراد است. هر قدر جوامع مدرن تر و صنعتی تر می شوند؛ گرایش به ایندویدوالیسم بیشتر می شود و از سوی دیگر، با توجه به تولید و توزیع صنعتی، شاهد رشد پدیده توده وار شدن هستیم. برای مثال آثار هنری را در نظر بگیرید. ولتر بنیامین می گوید در این دوره دیگر آن «هاله» ویژه و آن خودویژگی گرد یک اثر هنری از بین می رود، چون هر اثر هنری کپی و بازتولید صنعتی می شود.

 

 

 

اثر هنری به یک محصول و یک کالا تبدیل می شود. این رابطه با نوع سازماندهی توده وار جوامع هم پیش می آید؛ خطراتی نظیر توتالیتاریسم های جدید، فاشیسم و ...، الان هم جلوه های گوناگونی از پوپولیسم در آمریکا و اروپا. زمانه ای است که کمیت ها ارزش می شوند و توده هایی بی شکل و لمپن مانند افزایش پیدا می کنند که در طبقه های از پیش تعریف شده قرار نمی گیرند. به طور خلاصه جوامع گله وار به وجود می آیند.

 

آدم ها هم از طرف دیگر منزوی می شوند و به تعبیر هانا آرنت، این دیگر «با خود بودن» نیست؛ بلکه حالت انزوا است و به اصطلاح نوعی desolation به معنی خشکسالی و عدم امکان رویش و همچون تفرد است. یعنی آحاد از هم جدا می شوند و جامعه هم به آن معنا دیگر شخصیت سابق خود را ندارد و هر کسی به راه خودش می رود. این دو پدیده در جوامع مدرن با هم پیش می آیند و بنابراین نوعی تنهایی در جوامع مدرن صنعتی به وجود می آید که در گذشته نبوده است. در جوامع سنتی همبستگی های خانوادگی، قومی، قبیله ای، مذهبی و ملی قوی تر بوده است.

کلید سرمایه اجتماعی، در دستان نهادهای حکومتی

هفته نامه صدا - آرمین امیر*: کسانی که اندک نوشته های مرا خوانده باشند، از جمله نوشتار کوتاهم در مورد دروغگو بودن یا نبودن ایرانیان در همین هفته نامه می دانند موضع من عمدتا موضعی نهادی است.

 

یعنی در بررسی پدیده های اجتماعی نامطلوب، نهادها را مسئول تر می دانم تا مردم اما مگر گروهی از همین مردم نیستند که نهادها را اداره می کنند؟ پاسخ مثبت است ولی این پاسخ مثبت به معنای تقدّم افراد بر نهادها نیست. در واقع، اگرچه نهادها توسط مردم اداره می شوند اما نهادها دقیقا مساوی مردم نیستند، و مثل موم در دست مردمی که اداره شان می کنند هم نیستند.

تقدم نهادها بر فرد را بیش از همه، دورکیم با تعریف امر اجتماعی1 (یا واقعیت اجتماعی) و تعیین آن به عنوان موضوع مطالعه دانش تازه متولد شده جامعه شناسی تثبیت کرد. بر اساس تعریف او، امر اجتماعی همانا شیوه های عمل تثبیت شده یا در حال تثبیتی هستند که سه ویژگی داشته باشند: عام بودن، تحمیلی و الزام آور بودن و خصلت نوظهور داشتن. خصلت نوظهور یعنی خصلت هایی ورای خصلت های اجرای تشکیل دهنده آن امر اجتماعی.

 

نهادها را می توان یکی از مصداق های امر اجتماعی دانست. نهاد خانواده را در نظر بگیرید. خانواده یک شیوه عمل تثبیت شده است. ما می دانیم چگونه خانواده تشکیل دهیم و در چارچوب خانواده چه رفتارهایی بروز دهیم. نقش خود در خانواده را می دانیم و راه های برآورده کردن انتظارات نقشی هم برای مان چندان نا آشنا نیست. خانواده، شیوه عمل عامی است چون رخداد آن سال ها است با نرخ نسبتا ثابتی در جریان است.

پاساژگردی؛ حلِ معضل نبود امکانات تفریحی!

روزنامه فرهیختگان: مرکز خرید یا پاساژ مکانی است متشکل از حجره‌ها یا مغازه‌ها، که در طول دوران‌ مختلف نقش بازار را ایفا می‌کند. امروزه این مراکز خرید و پاساژ‌ها در ساختمان یا مجموعه‌ای از ساختمان‌ها قرار دارند که از فروشگاه‌های گوناگون و مختلفی شکل گرفته‌اند و توسط راهرویی به هم مرتبط هستند. از گذشته بازارها نقش قلب حیات تجاری شهرها را برعهده داشته‌اند و این نقش امروزه برعهده مراکز بزرگ خرید و پاساژ‌هاست.

 

 

 

 

اما حال سوای این وظایف که شاکله اصلی شکل‌گیری چنین مکان‌هایی است چیزی که بیش از رسالت اصلی آنها در جامعه امروزی به‌خصوص در کشور ایران و کلانشهر‌های آن جلب توجه می‌کند، پدیده‌ای موسوم به پاساژگردی است. پاساژگردی تعریف دقیقی ندارد و به‌طور کلی پدیده‌ای رسمی و جاافتاده در اجتماع نیست اما می‌توان از آن به‌عنوان پدیده‌ای که عده‌ای از مردم جهت گذران اوقات فراغت خود به آن روی می‌آورند، یاد کرد.

پاساژگردی؛ روبنایی با زیربنایی از سنت و تجدد

اگر اهل سفر هستید و به شهرستان‌های مختلف کشور زیاد سفر کرده‌اید، احتمالا به این نکته پی برده‌اید که تهران، در میان تمام شهرهای کشور، شهری متفاوت است. تهران نه‌تنها پایتخت سیاسی کشور است، بلکه به خودی خود، پایتخت نوع خاصی از سبک زندگی است. شهر تهران همواره از قبل انقلاب تاکنون، وامانده‌ای بین سنت و مدرنیته بوده است؛ سنتی دیرینه به‌عنوان بخشی از هویت مردم و تجددی که روزبه‌روز با بزک‌دوزک‌های گوناگون، وارد لایه‌های فرهنگ مردم می‌شود و این ماجرا بر‌می‌گردد به همان زمانی که تهران پایتخت شد، از همان زمان، هویت پایتخت بودن ایجاب می‌کرد که اتفاقات گوناگون سیاسی و فرهنگی، اولین بار در تهران بیفتد و از همین جهت، تهران همواره دروازه ورودی تجدد به ایران بوده است.

نمایشگاه ماکت‌های ابنیه تاریخی ایران در نگارخانه شیخ هادی

نگار خانه شیخ هادی نمایشگاه ماکت‌های حجمی ساختمانی را از روز 9 آبانماه برگزار می‌کند.

به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی مراکز فرهنگی هنری منطقه 11،در این نمایشگاه 70 اثر حجمی معماری  ازقبیل برج‌ها، ویلاها و ابنیه تاریخی و مذهبی دست ساخته حسن رضا خانی  از مدرسین آموزشگاه فنی و حرفه‌ای منتظمی ، وابسته به وزارت کار و امور اجتماعی از روز 9 آبانماه به مدت 10 روز در نگارخانه شیخ هادی در معرض دید قرار می‌گیرد.

بر اساس این گزارش،حسن رضا خانی 71 ساله که سابقه 50 سال همکاری با آموزشگاه‌ها و وزارت کار و امور اجتماعی را در کارنامه خود دارد،سال‌ها نزد هنر مندانی از کشورهای روسیه،اتریش و ایران هنر آموخته و شاگردان بسیاری را در کشور تربیت کرده که اینک جزو مهندسین و طراحان برجسته هستند.

علاقه مندان می‌توانند برای بازدید در زمان یاد شده از ساعت 9 صبح به آدرس خیابان ولیعصر(عج)،نرسیده به سه راه جمهوری،کوچه شهید حسن سخنور،خانه فرهنگ شیخ هادی مراجعه و یا برای کسب اطلاعات 66498587تماس حاصل کنند.

افتتاح نمایشگاهی از پروژه‌های معماران فرانسه در تهران

نمایشگاه "10 سال معماری فرانسوی در دنیا" به تهران آمد.

به گزارش هنرآنلاین به نقل از آرل، نمایشگاه "آن سوتر: 10 سال معماری فرانسوی در دنیا" افتتاح شد.

این مجموعه که  توسط انجمن معماران فرانسوی در خارج از فرانسه (افکس) طراحی و در پاله رویال در اکتبر ۲۰۱۶ و سپس در چین، شیلی، استونی، ایتالیا، سنگال و ویتنام نمایش داده شده است.

نمایشگاه "10سال معماری فرانسه در دنیا" که تعدادی از بزرگ‌ترین پروژه‌های معماران فرانسوی در دنیا را نمایش می‌دهد، پروژه‌هایی از جمله موزه ملی استونی (برنده جایزه بزرگ افکس ۲۰۱۶)، موزه آکروپل در یونان، تئاتر ملی بحرین، اپراهای پکن و شانگهای و همچنین شهرک هنر ریو را شامل می‌شود.

این نمایشگاه روز گذشته یک‌شنبه ۷ آبان ساعت در طبقه زیرین پل طبیعت تهران (طبقه زیرین) افتتاح شد.

این نمایشگاه در ادامه در خانه تاریخی وارطان به نشانی خیابان طالقانی، بعد از میدان فلسطین، پلاک ۵۱۴ میزبان عموم علاقه مندان خواهد بود.

آزار زنان در فضاهای بی دفاع شهری

عضو کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر تهران با بیان اینکه زنان 50 درصد جمعیت شهر را تشکیل می‌دهند و توجه به زنان یکی از مطالبات و نیازهای اصلی است، گفت: باید در قالب قوانین و دستورالعمل‌ها تغییر رویکرد جدی در این زمینه داشته باشیم تا نگاه گذشته به زن تغییر کند.

به گزارش ایسنا، زهرا نژادبهرام در نشست "امنیت زنان در شهر" که با حضور لیلا ارشد در نمایشگاه مطبوعات برگزار شد، گفت: شهر بنا به دلایل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ... مردانه ساخته شده است آن هم مردان بالغ و سالم.

وی با بیان اینکه رویکرد شهر همواره مردانه بوده است، گفت: برهمین اساس تمامی سازه‌ها و تاسیسات شهری در راستای پاسخگویی به نیاز مردان ساخته شده است.

عضو کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر تهران با بیان اینکه حالا شرایط اجتماعی، سیاسی و اقتصادی تغییر کرده و زنان وارد حوزه اجتماعی شده‌اند، گفت: زنان نسبت به قبل بیشتر در شهر حضور دارند و برمبنای این تعاریف باید تاسیسات تغییر شکل دهد، اما متاسفانه کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

نژادبهرام با بیان اینکه زنان 50 درصد جمعیت شهر را تشکیل می‌دهند و توجه به زنان یکی از مطالبات و نیازهای اصلی است، گفت: لذا باید در قالب قوانین و دستورالعمل‌ها تغییر رویکرد جدی در این زمینه داشته باشیم تا نگاه گذشته به زن تغییر کند.

وی با بیان اینکه باید اقدامات جدی و ضروری در راستای حمایت از زنان در شهر و بهبود فضای شهری انجام شود، گفت: یکی از مواضع مورد تاکید فضاهای بی دفاع و ناامن شهری است، چراکه بررسی‌ها نشان داده بسیاری از این فضاهای بی‌دفاع به دلیل عدم توجه یا بی‌دقتی از نظر سازه‌ای شکل گرفته که اگر در زمان ساخت دقت بیشتری می‌شد این فضاهای بی‌دفاع شکل نمی‌گرفتند و حالا باید کاری کنیم تا آثار سوء آنها کاهش یابد.

چرا «کورش» بزرگ است؟

هفته نامه امید جوان - میلاد زنجانی: روز هفتم آبان ماه برابر با بیست و نهم اکتبر روزی است که براساس اسناد تاریخی (رویداد نامه نبونئید) و نوشته های تاریخ نگاران کورش وارد بابل شد و با استقبال باشکوه مردم بابل روبرو شد و آنجا را بدون جنگ و خونریزی فتح کرد و منشور حقوق بشر را در آنجا نوشت.

 

در همان زمان یهودیان را هم از بند آزاد کرد. حالا روز هفتم آبان ماه هر سال در تاریخ که یادروز گشایش و آزادسازی بابل و یکپارچگی حوزه تمدنی ایران و هم چنین صدور منشور کورش است به نام روز بزرگداشت کورش بزرگ ثبت شده است. به همین نگاهی کرده ایم به این موضوع که چرا کورش تا این حد در تاریخ ایران و جهان شخصیتی برجسته و ممتاز است و اینکه چرا کورش بزرگ است؟

در آغاز به دو نکته می پردازم:

1. کورش و حکومت هخامنشان و حکومت های  پس از آن جزیی از تاریخ این سرزمین اند و باید به این تاریخ پرفراز و نشیب با نگاهی تاریخی برخورد کرد. تاریخ را باید مطالعه کرد و از آن لذت برد و درس گرفت. باید نسبت به گذشته پرافتخار نیاکان مان احساس غرور کنیم اما نباید در  گذشته ماند و زندگی کرد.

گذشته چراغ راه آینده است و این افتخار را نه تنها در گذشته که در حال و آینده نیز باید جستجو کرد. هم باید به آن افتخار کرد و هم از آن عبرت گرفت. با نگاه به گذشته می توان آینده را ساخت. با زنده نگاه داشتن یاد و نام بزرگان تاریخ سرزمین مان و با نگاهی به آینده ما نیز گذشته ای پرافتخار برای آیندگان و نسل های آینده خود بسازیم.

2. باید به این نکته توجه داشت که هر اتفاقی را در ظرف زمان و مکان خود بررسی کرد. باید توجه داشت که ما از 2500 سال پیش سخن می رانیم که جنگ و خونریزی سنت حاکمان آن عصر بوده است اما با توجه به حاکمان هم عصر کورش بزرگ و یا پس از آن، این میزان از رعایت حقوق انسان ها بسیار قابل توجه است. کورش بزرگ پادشاه این مرز و بوم بوده است و بخشی از تصرفاتش را با جنگ و برخی دیگر را بدون جنگ و خونریزی و مسالمت آمیز و در صلح به دست آورده است. پس نباید با نگاهی تعصب گونه و یک سویه از آن سوی بام افتاد.

 

 

به مناسبت 7 آبان، کوروش؛ بهانه است یا اندوخته؟

روزنامه همدلی: اندیشه اسطوره‌ای از منطقی برخوردار است که با منطق فلسفی، دینی و حتی علمی متمایز است. با این وجود، به نظر می‌رسد روی‌آوری به شخصیت‌هایی که در دوران اسطوره‌ای می‌زیسته‌اند، الزاماً با همان منطق اسطوره‌ای نیست. امروزه شاهد پدیده‌ای نوین هستیم. این پدیده همانا شخصیت‌های باستانی است که راوی گزاره‌هایی با منطق امروزین هستند.

 

یعنی اسطوره‌های باستانی مظاهر تلاقی دو یا چند شیوه اندیشیدن شده‌اند. امروزه انسان‌ها با تاسی از اندیشه دینی و اندیشه علمی فاصله زیادی با اندیشه اسطوره‌ای پیدا کرده‌اند. حال سوال می‌شود چگونه شخصیت‌هایی که در دوران اسطوره‌ای زیسته و صد البته، افکار آن‌ها برآمده از همان منطق اسطوره‌ای است، چنین کاربرد نوینی در جوامع امروز را عهده‌دار می‌شوند؟

 

 

کوروش یکی از این شخصیت‌ها است. شخصیتی که بسیاری او را پایه‌گذار سلسله هخامنشیان در ایران دانسته و معتقدند اولین کسی است که برای مشروعیت و حکمرانی خود مبنایی حقوقی تبیین می‌کند. در این مطلب قرار نیست به تعریف و تمجید و یا نقد و رد کوروش پرداخته شود. در این‌جا قصد بر این است به مناسبت هفتم آبان که بنا بر روایتی، زادروز کوروش و بنا بر روایت دیگر، روز فتح بابل توسط وی است، نگاهی گذرا به استقبال نوین از این شخصیت تاریخی داشته باشیم. این استقبال بیش از هرچیز، در تجمع بسیاری از هم‌وطنان ما کنار مقبره وی در سال گذشته نمایان شد.

 

کوروش شخصیتی است که در دوران اسطوره می‌زیست و منطق فکری وی علی‌الاصول، برآمده از این شیوه اندیشیدن است. اما امروز ملاحظه می‌شود، بنا بر تعاملات سیاسی و اجتماعی جاری، جملاتی منسوب به وی در فضای مجازی منتشر می‌شود که اساساً مبتنی بر منطق دیگری است . گاهی این جملات برآمده از منطق دینی و گاهی منطق علمی است.

 

با این اوصاف، باید پرسید چنین کاربردی از شخصیت کوروش به چه دلیل و اهمیت آن تا کجا است؟ برای پاسخ به سوال فوق، چهار کار باید صورت گیرد: نخست؛ نشان داده شود که کوروش در دورانی می‌زیست که منطق فکری اسطوره‌ای بر روابط اجتماعی و سیاسی حاکم بود. دوم؛ به کاربرد کوروش در فضای زیستی امروز اشاره شود و سوم؛ معنای نهفته در این کاربرد واکاوی شود. چهارم؛ اهمیت امروزین کوروش در چیست؟

 

 

 

حقِ مردم به شهر...

هفته نامه کرگدن - سید محمد بهشتی: در شهر تهران، پس از چندین دهه زمستان مدنی، به تدریج شاهد آغاز بهار مدنیت هستیم. خوشبختانه مردم دیگر اجاره نشین شهر نیستند بلکه آنان خود را مالکین تمام عیار شهر می دانند.

«دیگی که برای من نجوشه، سر سگ توش بجوشه»، «تا فردا کی مرده و کی زنده»، «من نباشم میخوام دنیا نباشه» و «بهشت آن جاست که آزاری نباشد، کسی را با کسی کاری نباشد» و... از جمله مثل های رایجی است که احتمالا تاکنون بارها به گوشمان خورده یا خود آن ها را به کار برده ایم. در جامعه ای که چنین مثل هایی رایج است، باید انتظار شرایط وخیمی را داشته باشیم؛ جایی که هر کس در آن صرفا به منافع شخصی خود، یعنی منافعی که حداکثر در طول عمر خودش موضوعیت دارد، بها می دهد.

جامعه ای از هم پاشیده و متفرق که در آن انتفاع هر کس به معنی متضرر شدن دیگران است؛ جامعه ای که آینده در آن بی معنی است و همه به مبتذل ترین شکل در پی سوءاستفاده از اکنونند. اندکی با خود بیندیشیم؛ آیا بدین ترتیب اصلا چیزی به نام «جامعه» با معنی است و یا ما صرفا با جمعیتی از افراد یا حداکثر تعدادی خانوار سر و کار خواهیم داشت که در یک جا زندگی می کنند؟

 

 

 

 

آیا بر این جمعیت آشوبناک می توان نام «شهر» گذاشت؛ مگر شهر انباشتی از واحدهای مسکونی و تجاری و خیابان است؟ مسلما این طور نیست. شهر آنجایی است که بندهایی نامریی از حقوق و قوانین و بعد اخلاقیات و بالاتر از آن اهلیت و تعلق خاطر، افراد و خاندان ها و محلات را به هم متصل می کند و برای آنان سرنوشتی مشترک رقم می زند. در یک «جامعه» در معنای واقعی اش، همه افراد در سود و زیان یکدیگر شریکند. در جایی که همه ضرب المثل ها این چنین است، اصلا جامعه در هیچ مقیاسی نمی تواند منعقد شود. بنابراین مطمئنا این یک روی سکه است.

روی دیگر سکه مثل هایی از جنس دیگر است؛ مثل هایی چون «دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما بکاریم دیگران بخورند»، «تو نیکی میکن و در دجله انداز، که ایزد در بیابانت دهد باز» یا «از هر دستی بدهی از همان دست می گیری»، «این جهان کوه است و فعل ما ندا/ سوی ما آید نداها را صدا» و... که به خوبی حکایت از نوعی همبستگی اجتماعی می کند.

این نوع مثل ها دلالت بر درک نوعی وابستگی حقوق و منافع خصوصی با حقوق و منافع عمومی دارد. در جایی که این قبیل مثل ها جاری است، پنداری همه متذکرند که تنها راه تامین منافع شخصی، رعایت منافع عمومی است و بالعکس.