استفاده از معماری زیبا در ساخت واحدهای مسکونی جدید در محله چاهستانی‌ها

استاندار هرمزگان خواستار در نظر گرفتن معماری زیبا و مناسب جهت ساخت واحدهای مسکونی جدید در محله چاهستانی‌های بندرعباس شد.

به گزارش خبرگزاری موج هرمزگان، «فریدون همتی» در نشست ستاد بازآفرینی شهری استان هرمزگان با تاکید بر لزوم در نظر گرفتن معماری زیبا و مناسبی جهت ساخت واحدهای مسکونی جدید در محله چاهستانی‌های بندرعباس، عنوان کرد: علاوه بر نوسازی باید ویژگی‌های جدید و مشوق هایی در قالب نوسازی بافت‌های فرسوده در این محله ایجاد شود تا مردم انگیزه لازم را جهت مشارکت در این طرح پیدا کنند.

وی ادامه داد: باید مزیت‌هایی که در پی نوسازی واحدهای مسکونی و خدمات جانبی همچون ایجاد فضای سبز، مراکز درمانی، آموزشی، فرهنگی و تفریحی در قالب این طرح در محله چاهستانی‌های بندرعباس ایجاد می‌شود، برای مردم این محله تبیین و تشریح گردد.

استاندار هرمزگان افزود: باید به قدری برای مالکان خانه ها در محله چاهستانی‌های بندرعباس مشوق و انگیزه ایجاد کنیم که مشارکت گسترده‌ای در نوسازی واحدهای مسکونی خود داشته باشند تا محله چاهستانی‌های بندرعباس به محله‌ای زیبا و برخوردار از تمامی امکانات تبدیل شود.

همتی با اشاره به حضور معتمدین و اعضای هیئت امنای محله چاهستانی‌های بندرعباس در این نشست، تصریح کرد: از این پس باید در این جلسات، معتمدین و اعضای هیئت امنا حضور یافته تا مسائل مردم را دقیقا به مسئولان منتقل و جهت رفع مشکلات تصمیم‌گیری شود.

وی با تاکید بر اینکه الگوهای طراحی شده برای ساخت واحدهای مسکونی جدید در محله چاهستانی‌ها در عین تنوع باید از یکپارچگی نیز برخوردار باشد، اظهار داشت: این الگوها نباید در تقابل با یکدیگر باشند بلکه باید میان آنها سازگاری و همخوانی وجود داشته باشد و با علم و آگاهی نیز تنوع ایجاد شود.

استاندار هرمزگان بیان داشت: نوسازی بافت‌های فرسوده کاری بزرگ و ضروری است که مورد تاکید  رئیس جمهوری قرار دارد.

همتی اضافه کرد: در حال حاضر تمرکز خود را بر نوسازی محله چاهستانی های بندرعباس قرار داده ایم تا محله ای زیبا ساخته و الگوی زیباسازی بافت فرسوده باشد و ضمن ایجاد نشاط در مردم بندرعباس، ساکنان دیگر محلات دارای بافت فرسوده نیز نسبت به مشارکت در نوسازی واحدهای مسکونی خود تشویق شوند.

وی با بیان اینکه با کمک و همفکری می توانیم این طرح را به خوبی اجرا و در این محله تحول ایجاد کنیم، افزود: اجرای طرح های نوسازی بافت های فرسوده، زمینه فعالیت مناسبی را برای توسعه گرها نیز ایجاد می کند که در پی آن اشتغال در بخش مسکن و ساختمان نیز رونق خواهد گرفت.

استاندار هرمزگان خاطرنشان کرد: باید براساس قائده خوبی کار نوسازی صورت گیرد تا گره بافت فرسوده در شهر بندرعباس گشوده شود و مردم ضمن برخورداری از مسکن مناسب، از خدمات خوبی نیز در محلات خود برخوردار گردند.

همتی یادآور شد: شهرداری بندرعباس و اداره کل راه و شهرسازی استان در اجرای این طرح به خوبی به کمک یکدیگر آمده اند و هرگوشه این طرح مایه خیر و برکت برای مردم است.

گذر تاریخ را در کاروانسراها ببینید/فرصت آشنایی بامعماری ایرانی

مشهد- کاروانسراها به دلیل قدمت طولانی و سبک معماری منحصر به فرد فرصتی را برای گردشگران به وجود می آورد تا با گنجینه های معماری ایران آشنا شوند.

خبرگزاری مهر،گروه استانها؛ کاروانسراها یکی از آثار مهم تاریخی کشور به شمار می روند که در گذشته کارکرد هتل های امروز را داشته اند و بسیاری از مسافران در جاده ها و شهرها ساعاتی را به استراحت در این اماکن می پرداختند. کاروانسراها معمولا به شکل مربع یا مستطیل با سردرب بزرگ ساخته شده اند و دارای بخش هایی مختلفی برای اسکان مسافران و نگهداری حیوانات و وسایل همراه رهگذران است. 

رونق ساخت کاروانسراها در کشور به دوران  صفویه می رسدو شاه عباس که تصمیم به احیای جاده ابریشم داشت، ساخت بناهایی برای استراحت در میان راهها را آغاز کرد که امروز این ابنیه تاریخی به کاروانسراهای شاه عباسی معروف شده است. 

طی سال های گذشته اگرچه برخی از کاروانسراها که در نقاط مختلف کشور واقع شده اند به دلیل عدم توجه یا مشکلات مالی در بنای خود دچار مشکل شده اند اما برخی از کاروانسراهایی که در شهرهای بزرگ و یا حاشیه راههای اصلی قرار گرفته اند توسط بخش خصوصی مرمت شده و به عنوان یک مکان تاریخی مورد بازدید مردم قرار می گیرند. همچنین برخی از کاروانسراها پس از بازسازی به عنوان هتل و یا رستوران مرود استفاده مجدد قرار گرفته اند.

در این میان برخی از کاروانسراهای مشهور در خراسان رضوی واقع شده اند و امروز به عنوان بناهای به یادگار مانده از دوران صفویه مورد توجه گردشگران و باستان شناسان قرار دارند. 

کاروانسرای سنگ بست 

کاروانسرای سنگ بست در کنار راه قدیمی شرق ( جاده ابریشم) واقع بوده و هم اکنون در مسیر جاده مشهد - فریمان قرار دارد. این بنا متعلق به دوره آخر تیموریان می‌باشد. و از ساخته های امیرعلیشیر نوائی وزیر با کفایت سلطان حسین بایقرا بوده است. از این رو به کاروانسرای امیر علیشیر نیز معروف است. این کاروانسرا پس از متروک شدن روستای سنگ بست در دوره خوارزمشاهیان ساخته شده است و از نوع کاروانسراهای تابستانی با حیاط باز و ۴ ایوانی می‌باشد و در ۴ گوشه آن  ۴برج استوانه‌ای ساخته شده که در اصل نقش پشتیبانی دیوارها را داشته است و از برج ها جهت دیده بانی استفاده می‌شده است. این کاروانسرا در حال حاضر سالم بوده و به عنوان بازداشتگاه از آن استفاده می‌شود. 

کاروانسرای ماهی 

کاروانسرای ماهی نمونه‌ای کوچک از کاروانسرای شرف است. وجود تزئینات این بنا از قبیل گچ بری‌ها، آجرکاری‌های بسیار زیبا نمایانگر آن است که جزو کاخ رباط‌ها بوده است، این کاخ رباط‌ها از مسیر سبزوار تا سمرقند تا ۶ باب بوده است که سه کاخ رباط معروف آن شرف - ماهی و سنگ بست بوده است. این کاروانسرا در کنار یک کارونسرای عمومی و عادی بنا شده است که به احتمال قوی توسط " علی بن حسن ماه" در قرن سوم ه.ق و زمان سامانیان ساخته شده و منسوب به ماهی است. کاروانسرای ماهی که بعدها در دوره سلجوقیان بنا شده است از نوع کاروانسراهای ۴ ایوانی است که بر گرد حیاط مرکزی آن غرفه‌ها و حجره‌های متعددی بنا شده و مال بندها و شتربندها در قسمت شمال و غرب آن وجود داشته است، این بنا اکنون تا پوشش گنبد مدفون در خاک است.از آنجائی که رباط ماهی و شرف در امتداد یکدیگر و در مسیر جاده ابریشم واقع شده‌اند و امکان بازسازی بخشی از جاده اصلی ابریشم نیز در این مسیر وجود دارد، امکان ایجاد یک محور گردشگری تحت عنوان جاده ابریشم در مسیر رباط ماهی، جاده قدیمی ابریشم و رباط شرف میسر است. 

کاروانسرای طرق 

کاروانسرای طرق در زمان شاه عباس صفوی بنا شده و در زمان شاه سلیمان بر روی شالوده بنای آن کاروانسرایی احداث شده است. اهمیت این کاروانسرا به این خاطر بوده است که محل استقبال و بدرقه مسافران، میهمانان سنابادی بوده است. کاروانسرای طرق یک ایوان شاه نشین (خاص پذیرایی) دارد که در خانه‌های قدیمی به آن مهتابی و یا مطبعه می‌گفته‌اند. این کاروانسرا دارای دو حیاط است که حیاط اصلی آن مربوط به دوره شاه سلیمان و حیاط جنوبی آن مربوط به دوره قاجاریه است و دارای چهار ایوان و بصورت مطبعه است. در همین روستای ییلاقی که روزگاری مهمترین منزل سر راهی توس به سنگ بست بوده است، بنای قدیمی مصلای طرق وجود دارد که شامل ایوان بلندی است و در میانه دشت وسیعی ساخته شده و جهت برگزاری نمازهای عید مورد استفاده قرار می‌گرفته است. 

کاروانسرای رباط لاری 

رباط لاری مربوط به دوره قاجار است و در تربت حیدریه، ضلع جنوبی میدان رباط، خیابان روح بخش واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰ دی ۱۳۸۱ با شمارهٔ ثبت ۶۶۶۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. 

معماری دانشگاه شیراز از آثار برتر سبک بروتالیسم در جهان شد !

به گزارش ایرنا به نقل از روابط عمومی دانشگاه شیراز، بخشی از این کتاب به توصیف ساختمان ها و چاپ تصاویری از دانشگاه شیراز اختصاص یافت.
زبره ‌کاری یا معماری بروتالیست سبکی از معماری است که در آن ساختمان‌ها کلا با بتن زبره و بدون روکش و دیگر عناصر کاربردی و به عبارتی عریان و عاری از زینت اجرا می‌شوند.
اصطلاح زبره‌کاری (بروتالیسم) در 1954 در فرانسه و انگلستان برای توصیف این شیوه به کار رفت.
کتاب SOS Brutalism که با همکاری موزه معماری آلمان و بنیاد Wustenrot به چاپ رسید، در موزه معماری آلمان و وین به نمایش گذاشته شد.
پیش از این، در فروردین ماه سال 1396، تفاهم نامه ای بین وب سایت معماری معاصر ایران با دامنه اینترنت WWW.CAOI.IR به مدیریت یوسف بهدری و مدیریت طرح های عمرانی دانشگاه شیراز منعقد شد که به موجب آن، مقرر شد طرفین تفاهم نامه به منظور معرفی شایسته دانشگاه معتبر شیراز در سطوح ملی و بین المللی و همچنین همکاری در زمینه آرشیونگاری و مستندسازی آثار ارزشمند معماری آن دانشگاه که از نمونه های منحصر به فرد سبک بروتالیسم جهانی است، همکاری کنند.
این تفاهم نامه برای معرفی هدفمند و بهتر این دانشگاه منعقد شده است و زمینه ساز جذب دانشجویان با استعداد ایرانی و خارجی در رشته های مختلف خواهد شد.
اولین طرح جامع دانشگاه شیراز توسط معمار مشهور آمریکایی ژاپنی الاصل مینورو یاماساکی (1912-1986) برنده سه دوره جایزه AIA (American Institute of Architects) و طراح ساختمان برج های دوقلوی تجارت جهانی در سال 1341 انجام شد.
این طرح با توجه به همکاری مشترک دانشگاه پنسیلوانیا در ارائه نظام آموزشی دانشگاه شیراز و ارتباط خوب دانشگاه پنسیلوانیا و یاماساکی به وی سپرده شد که بنا به دلایلی اجرا نشد.
دومین طرح جامع توسط شرکت مهندسین مشاور مک میلان و همکاران صورت گرفت. رابرت مک میلان (1916_2001) فارغ التحصیل دانشکده معماری دانشگاه ییل و عضو گروه TAC (The Architects Collaborative) بود که پس از کار در دفتر واتر گروپیوس، دفتر معماری خود را با تمرکز بر پروژه های آموزشی و دانشگاهی در خاورمیانه و آفریقا تاسیس کرد.
وی که سابقه کار بر روی پروژه های دانشگاه های مطرحی همچون هاروارد، اکسفورد و ام آی تی را داشت، برای دانشگاه شیراز طرحی با ابهت، به منظور نمایش جهانی قابلیت های معماری مدرن و در عین حال بهره گیری از جنبه هاِی خاصی از معماری باستانی ایران ارائه داد.
طراحی و اجرای دانشگاه شیراز از ابتدا با همکاری بین المللی شرکت های مک میلان و مهندسین مشاور مندا، به سرپرستی مهندس محامدی و دانا، در اجرای مجموعه کتابخانه، خوابگاه ها و ساختمان های بالای تپه و نیز حضور شرکت مهندسین مشاور مقتدر و آندرف در طراحی و اجرای آمفی تئاتر و مجموعه پایین دست پردیس صورت گرفت.
پس از گذشت چند سال این دو شرکت ایرانی با هم ادغام شدند و مهندسین مشاور مدام را تشکیل دادند و عملیات عمرانی و توسعه دانشگاه را بر عهده گرفتند.

دوران گذر از سیطره کمیت در معماری ایرانی، از نارمک تا یوسف‌آباد!

محمد بهشتی می‌گوید، معماری ایرانی در دوران گذر از بحران و سیطره کمیتی است که برایش ایجاد شده بود اما در حال حاضر به سمت کیفیت پیش می‌رویم .

خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ

"طی سال‌های متمادی کار در حوزه میراث فرهنگی دریافته‌ام مهم‌ترین مبحثی که درحوزه معماری و شهرسازی و البته نه فقط در این حوزه بلکه در همه حوزه‌ها مورد غفلت واقع شده و تا پیش از حل و فصل جدی آن با مشکلات اساسی روبه‌رو هستیم، بحث «هویت» است از زمین تا آسمان مبحث هویت، از نازلترین مراتب عینی و ملموس تا عالی‌ترین و رفیع‌ترین مراتب فرهنگی و ماهوی. امروز پس از تامل فراوان درباره آن به این نتیجه رسیده‌ام که تا وقتی مراتب زمینی و ملموی و عینی بحث هویت حل و فصل نشده، از سویی مقدمات ورود به مراتب آسمانی فراهم نیست و از سوی دیگر اکتفا کردن به بحث درباره مراتب آسمانی «هویت» به مثابه گریز از واقعیت است. البته تا قله مراتب آسمانی هویت فتح نشود بیقراری و آشوب فرهنگی جامعه ایرانی آرام نمی‌گیرد اما گو اینکه بسیاری از آنچه تمنای عموم اهل فن و منتقدان معماری و شهرسازی ایرانی است با حل و فصل مرتبه زمینی مبحث هویت حاصل می‌شود"

این بخشی از مقاله مشهور محمد بهشتی رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی است با عنوان «هویت در معماری ایرانی» است.سید محمد بهشتی شیرازی (زادهٔ ۱۳۳۰، تهران) رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، عضو شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری و رئیس کمیتهٔ ملی ایکوم ایران است. او پیش از این رئیس سازمان میراث فرهنگی، مدیر جشنواره فیلم فجر و مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی و مشاور ارشد سازمان میراث فرهنگی بوده‌است. در کارنامهٔ فعالیت‌های اجرایی او معاونت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز قرار دارد. وی دارای کارشناسی ارشد مهندسی معماری از دانشکدهٔ معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی می‌باشد و عضو پیوستهٔ فرهنگستان هنراست

دغدغه‌های میراث فرهنگی و معماری از ابتدا با او همراه بوده است و تالیفات گسترده‌ای نیز در حوزه معماری دارد. بهشتی امیدوار است که معماری بحران‌زده ایرانی که دچار سیطره کمیت شده و کیفیت اصیل‌اش را از دست داده است، بعد از گذشت ۱۰ یا ۲۰ سال به سروسامان برسد و «هویت» خود را پیدا کند. در دومین قدم از پرونده جدید خبرگزاری مهر  «معماری و جستجوی هویت در شهر» با او به گفتگو نشسته‌ایم. بهشتی  معماری را از مهم‌ترین مظاهر انتقال فرهنگ می‌داند چون معتقد است معماری ظرفی برای زندگی است و تقریبا تمام اتفاقات زندگی در آن رخ می‌دهد و به همین ترتیب بنا به میزان سطح تماس جامعه با معماری، اگر معماری، معماری سالمی باشد باعث انتقال و تداوم فرهنگی خواهد شد. 

آقای بهشتی به اعتقاد شما، آیا معماری و معماری شهری به لحاظ فرهنگی و هویتی امری خنثی است یا تأثیر بر فرهنگ و هویت مردمان آن شهر می‌گذارد؟

برای پاسخ به این سؤال اول می‌پرسم که فرهنگ چطور منتقل می‌شود، یا ایرانی‌ها چگونه ایرانی باقی می‌مانند؟ آیا انتقال فرهنگ ژنتیکی است و این «ژن ایرانی» است که تداوم پیدا می‌کند. یا موضوعی تحصیلی است و آنرا سر کلاس می‌آموزیم و ایرانی می‌شویم. اگر این‌طور باشد کسانی که با ژنومی دیگر به ایران مهاجرت کرده‌اند یا به مدرسه نرفتند نباید ایرانی باشند. در صورتیکه چنین نیست. پس انتقال فرهنگی وقتی نه اکتسابی و ارادی است و نه بیولوژیک چطور رخ می‌دهد؟! در ضمن آیا امکان دارد کسانی اصلاً قائل به تداوم فرهنگ نباشند؟

در هر محیط فرهنگی شاهد آثار برجای مانده فراوانی از ادوار مختلف تاریخی هستیم که بر این شهادت می‌دهند که در یک ‌خانواده و از یک سنخ و  در ادامۀ هم پدید آمده‌اند. زیرا پیوند و یکپارچگی در آن‌ها دیده می‌شود. آن چیزی که در محیطمان با آن سروکار داریم اعم از آثار مادی مثل معماری، و غیرمادی مثل زبان، آیین‌ها، باورها و... همه مظاهر فرهنگ هستند. اگر فرهنگ مبیّن کیستی و کجایی ما باشد، به این معنی که چه کسانی هستیم و سرزمین ما کجاست، درباره امری مجرد و بی‌صورت صحبت می‌کنیم که در صورت‌هایی ظاهر می‌شود؛ به عبارت دیگر عطر و طعم فرهنگ را در مظاهر فرهنگی، می‌توان چشید. «معماری» و شهر هم یکی از این جمله «مظاهر فرهنگی» است در کنار زبان‌ها، آیین‌ها، سنت‌ها، پوشاک، خوراک، هنرها و...

معماری هرچند «مظهر فرهنگ» است اما نباید از این نکته غفلت کرد که در همان حال می‌تواند مظهر «بیماری‌های فرهنگی» هم باشد؛ یعنی اگر حال ما خوب باشد معماری مظهر فرهنگ می‌شود اما اگر حال ما بد باشد، معماری مظهر بیماری‌های فرهنگی خواهد شد

فرهنگ بنا به میزان سطح تماس جامعه با مظاهر فرهنگی خود، منتقل می‌شود. چنانکه ما در محیطی زندگی می‌کنیم که به فارسی سخن می‌گویند، نوروز را جشن می‌گیرند، و شاهنامه موضوعیت و موجودیت دارد؛ پس همه آنها سطح تماس ما با فرهنگ خواهند شد. به میزانی که این سطح وسیع‌تر و سالم‌تر باشد، انتقال فرهنگ بهتر صورت می‌گیرد. همه آحاد یک جامعه از فرهنگ برخوردارند؛ هرچند ممکن است بهره‌مند نباشند ولی برخوردار هستند؛ گویی این سیستم عامل در وجودشان نصب است. حال بهره‌مند شدن موکول به نصب نرم‌افزارهای مربوط و به عبارتی تربیت است که شهر و در پی‌اش معماری یکی از موثرترین آن‌هاست.

اگر مهم‌ترین مظهر که وظیفه انتقال فرهنگ را برعهده دارد «زبان» بدانیم شاید دومین آن «معماری» باشد. چون ظرف زندگی است و تقریبا همه زندگی ما درون آن اتفاق می‌افتد. پس از این‌جهت فوق‌العاده اهمیت دارد. بنا به میزان سطح تماس جامعه با معماری، اگر معماری، معماری سالمی باشد باعث انتقال و تداوم فرهنگی خواهد شد.

مروری بر اندیشه در معماری معاصر ایران

نشست "باب اندیشه در معماری معاصر ایران" با حضور چهره‌ها و اساتید شاخص این حوزه در موزه هنرهای امام علی (ع) برگزار می‌شود.

 دویست و هشتاد و هشتمین گفتمان هنر و معماری، با حمایت انجمن مفاخر معماری ایران و با موضوع باب اندیشه در معماری معاصر ایران برگزار می‌شود.

در این نشست چهره‌های شاخص معماری چون: فرهاد احمدی، سیروس باور، داریوش بوربور، وحید قبادیان و بهارک کشانی با دبیری انوشه منصوری درباره شرایط معماری معاصر ایران سخنرانی خواهند کرد.

علاقه‌مندان به حضور در این نشست می‌توانند چهارشنبه 14 شهریور ماه از ساعت ۱۵:۳۰ الی ۱۷:۳۰ به موزه هنرهای دینی امام علی (ع) واقع در خیابان ولیعصر، بالاتر از ظفر، بلوار اسفندیار، پلاک 35 مراجعه کنند.

گزارش سومین جلسه کمیته اعتلای معماری/ ارایه پژوهش‌های انجام شده در زمینه معماری معاصر/ تاکید بر شکل‌گیری ادبیات نقد معماری

سومین جلسه کمیته اعتلای معماری با ارایه گزیده‌ای از پژوهش‌های انجام شده در زمینه معماری معاصر با حضور پژوهشگران با تاکید بر شکل گیری ادبیات نقد معماری در ساختمان دادمان وزارت راه و شهرسازی برگزار شد.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، سومین جلسه کمیته اعتلای معماری به ریاست محمدسعید ایزدی معاون معماری و شهرسازی و با حضور برخی از صاحبنظران عرصه معماری کشور با ارایه گزیده‌ای از پژوهش‌های انجام شده در زمینه معماری معاصر با حضور پژوهشگران در ساختمان دادمان وزارت راه و شهرسازی برگزار شد.

در این جلسه که حامد مظاهریان معاون امور مسکن و ساختمان وزارتخانه، ایرج کلانتری، سیدرضا هاشمی و دیگران حضور داشتند، در ابتدا بخشی از مطالعات و پژوهش‌هایی که در رابطه با معماری انجام شده است مورد معرفی قرار گرفت و در ادامه محمدسعید ایزدی معاون معماری و شهرسازی به ارایه نکاتی پرداخت.

ایزدی گفت: هدف از جمع‌آوری مطالعات و پژوهش‌هایی که در رابطه با معماری انجام شده است این است تا این مجموعه‌ها را مورد ارزیابی قرار دهیم و با بحث‌ها و گفتگوهایی که با یکدیگر داریم ضمن ترسیم واقعی از وضعیت معماری کشور، راه‌حل‌های برای بهبود وضعیت موجود را ترسیم و طراحی کرده و برای تحقق معماری مناسب و آنچه که مورد نقد است، گام برداریم.

حامد مظاهریان معاون امور مسکن و ساختمان وزارت راه و شهرسازی نیز در جلسه فوق به بیان نقطه‌نظرات خود پرداخت و با اشاره به تجربیات و مطالعاتی که در این مورد انجام شده است، خاطرنشان کرد: مساله‌ای که هم اکنون در حوزه معماری به عنوان چالش محسوب می شود عدم نهاد سازی است و وجود نهادهایی است که می‌تواند در زمینه معماری گام‌هایی رو به جلو بردارد.  

این مقام مسئول ادامه داد: یکی از کارهایی که پیشنهاد می‌دهم در شورای اعتلای معماری انجام شود تقویت نهادها و کمک به آنها است. زیرا وقتی به سمت نهادسازی می‌رویم بدین معناست که به جریان و فرآیند دائمی فعالیت و جوشش و تحول، نظر داریم.

ایرج کلانتری صاحبنظر عرصه معماری کشور نیز در نشست فوق، گفت: در کمیته اعتلای معماری باید به دنبال تحقق شکل‌گیری ادبیات نقد باشیم. به نظرم هدف شکل‌گیری ادبیات نقد، سلیقه‌سازی است. تحلیل معماری اگرچه در گرو تعریف شرایط تاریخی و سایر ویژگی‌های محیط پیرامونی خود است. اما در عین‌حال باید این نکته را مدنظر قرار دهیم که معماری هنر و فنی است که حادث شده است و باید با ادبیات نقد وارد ارزیابی آن شویم.

این صاحبنظر با تاکید بر شکل گیری نقد معماری در کشور همچون نقد سینما و تئاتر، اعلام کرد: معتقدم مباحث و موضوعاتی از جمله تقابل سنت و مدرنیته و یا بومی گرایی و ملی گرایی مباحثی است که هم فراوان است و به بحث در مورد آنها بی نتیجه است. در عین حال معتقدم که صاحبنظران و همچنین فعالان در این حوزه هم می توانند سنتی و هم مدرن باشند و این جریان یک فرآیند تربیتی و طولانی است. بنابراین با شکل گیری ادبیات نقد می توانیم معماری را نقد کرده و با بهره مندی از معماری گذشته به خلق آثار معماری امروزی نیز که بهره گرفته از تمامی شرایط و علم روز هستند اقدام کنیم.

کلانتری تصریح کرد: ادبیات نقد وظیفه بسیار خطیری است که حس لازم را می‌خواهد و به تمرین بستگی ندارد. اگر آن حس وجود نداشته باشد نقد، نقد تاثیرگذاری نخواهد بود.

اسکندر مختاری نیز در نشست فوق به ارایه نقطه نظرات خود پرداخت و گفت: معتقدم اصلی‌ترین کمبودی که در نقد معماری وجود دارد نقصان منابع است.

فرامرز پارسی نیز در نشست فوق، اعلام کرد: معتقدم ویژگی شهرهای کنونی ما گونه گون بودن آنهاست. باید بپذیریم که چهل تکه بودن ویژگی شهرهای کنونی ماست و تمدن ما از آن نشات گرفته است. به همین دلیل خصوصیات گوناگون بودن معماری را در کشور بپذیریم و معماری دوران مختلف را نکوهش نکنیم.

ارایه گزیده‌ای از پژوهش های انجام شده در زمینه معماری معاصر با حضور پژوهشگران

پیشنهادات در مورد شیوه ورود کمیته به انجام وظایف محوله

• لزوم انجام پژوهش- تهیه یک گزارش ملی- به منظور بررسی سیر تحول معماری ایران در دوره یکصدسال گذشته و مشخص نمودن روند انحطاطی یا اعتلایی آن، جستجوی این روند در نهادهای آموزش، حرفه، نقد و جامعه و تعیین فعالیت‌ها و اقدامات کمیته متناسب با نتایج پژوهش (از طریق انتخاب و بررسی تحلیلی آثاری که معرف معماری دوره خود بوده‌اند، توسط صاحبنظران)

حمام نوبر تبریز، یکی از باشکوه‌ترین آثار معماری دوره قاجار !

حمام نوبر یکی از باشکوه‌ترین آثار معماری اوایل دوره قاجار است که امروز همچون نگینی درخشان در گوشه‌ای از شهر تاریخی تبریز می‌درخشد و امروز به عنوان سفره خانه‌ای سنتی گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کند.

تبریز شهر اولین هاست، شهری که روزگاری در مسیر جاده ابریشم قرار داشت و حتی در دوره‌ای پایتخت ایران بود. در طول تاریخ در این شهر بنا‌های زیادی ساخته شده که تعدادی از آن‌ها تا به امروز هم پابرجا مانده اند و به دلیل گذر ایام، جنبه تاریخی پیدا کرده اند. یکی از جاذبه‌های تاریخی تبریز حمام نوبر است، حمامی با معماری خیره کننده که قدمت آن به دوره قاجار برمی گردد و امروز به سفره خانه سنتی تبدیل شده است. می‌خواهیم درباره حمام نوبر در تبریز حرف بزنیم، در ادامه ما را همراهی کنید.

حمام نوبر یکی از باشکوه‌ترین آثار معماری اوایل دوره قاجار است که امروز همچون نگینی درخشان در گوشه‌ای از شهر تاریخی تبریز می‌درخشد. حمامی که با مساحت حدود ۷۰۰ متر مربع در تقاطع خیابان امام خمینی و تربیت قرار دارد و امروز به عنوان سفره خانه‌ای سنتی گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کند. از زمان ایلخانی در شهر‌های مختلف ایران و همینطور در تبریز حمام‌های عمومی زیادی ساخته شد که در اثر گذر زمان و عواملی مثل گرما و رطوبت تعداد زیادی از آن‌ها نابود شد.

در زمان ایلخانی حمام‌ها بیشتر در کنار کاروانسرا‌ها و دروازه اصلی شهر ساخته می‌شدند، اما زلزله ویرانگر تبریز تعداد زیادی از این بنا‌ها را به نابودی کشاند و پس از آن دیوار جدیدی در اطراف تبریز بنا شد که دارای ۸ تا ۱۲ دروازه بود. این طور که از شواهد بر می‌آید در آن دوره هم به سبک گذشته حمام‌هایی در کنار این دروازه‌ها ساخته شده اند، ولی آن زلزله باعث شد تا امروز قدمت حمام‌های تاریخی تبریز به دوره قاجار و بعد از آن برگردد. نقشه‌ها و مدارک قدیمی می‌گوید مسجد نوبر قدمتی حدود ۱۵۰ ساله دارد که در نقشه قدیم تبریز در کنار دروازه نوبر قرار داشت، اما بعد‌ها با بزرگ‌تر شدن تبریز و از بین رفتن دروازه قدیمی، حمام در موقعیت مرکزی شهر قرار گرفت.

 

یکی از جالب توجه‌ترین جلوه‌های معماری این حمام ستون‌های سنگی آن است که دانشجویان معماری و همینطور علاقمندان به آثار هنری و تاریخی را به این محل می‌کشاند. در اطراف حوض فضایی با متکا‌های متداول دوره قاجار به چشم می‌خورد که زیبایی سالن هشت ضلعی را دوچندان کرده اند و بیشتر گردشگران دوست داند مدتی را در این فضا بنشینند و در کنار آن عکس‌های یادگاری بیندازنند.

تمنای هویت از رهگذر معماری/اتمیزه شدن زندگی جمعی تهرانی‌ها !

پرونده جدید خبرگزاری مهر با عنوان «معماری و جستجوی هویت در شهر» با هدف «جستجوی هویت در معماری برای پیوند زدن آن به حوزه فرهنگ» آغاز می‌شود.

خبرگزاری مهر، گروه فرهنگی- مریم علی‌بابایی

زندگی اجتماعی در شهرهای ایران از ۳۰ سال پیش تاکنون تفاوت‌های بسیار و گاه باورنکردنی پیدا کرده‌اند! اگر تهران را به عنوان یک نمونه موردی در نظر بگیریم و نگاهی به دو سه دهه‌ی پیش در این شهر بیندازیم، خواهیم دید که بسیاری از عادات و کنش‌های جمعی آن، خواه خودآگاه، خواه ناخودآگاه، یا به کلی فراموش شده‌ و یا به شکل‌های عجیب و غریبی استحاله شده‌اند. تهرانی که پر از محلات کوچک و کوچه و پس‌کوچه‌های مملو از برخورد و ارتباط و پر از فضاهای عمومی محلی و خودساخته بود، دیگر به کلی از بین رفته‌اند و روحیات مبتنی بر تعامل در همبستگی‌ها و همسایگی‌های محلی در اتمسفر فرهنگی محلات تقریبا ناپدید شده است.

امروزه دیگر در مناطق مختلف تهران از «کوچه» و «پس‌کوچه»‌ در آن معنای زنده و دارای حیاتش خبری نیست و همه آن کوچه‌های زنده‌ی قدیم که مهمترین بستر تعاملات هویت‌ساز شهری بودند به «معابر» تقلیل پیدا کرده‌اند؛ «محل عبور»! به عبارتی کوچه و پس‌کوچه‌های تهرانِ چند سال پیش، که پر از عناصری چون خاطره و رویدادهای ارتباطی مشترک بود و هویت‌های جمعی را رقم می‌زد، امروز فاقد هرگونه امر مشترکی است و احتمالا جز محملی برای جر و بحث‌های همسایه‌ها بر سر محل درست و غلط قرار دادن کیسه زباله یا خودروها نیست!

کمتر پیش می‌آید در این کوچه‌ها و خیابانها و یا به بیان دقیقتر «معابر» شاهد کنش جمعی و بازیهای کودکان و نوجوانان تهرانی باشیم. کوچه‌هایی که حدود ۳۰ سال پیش پر بود از شور و بازی کودکانه و حتی شوق ارتباطات سرخوشانه جوانان. این کوچه‌ها که عمومشان شکل‌های قدیمی خود را از دست داده‌اند، امروزه فقط به عنوان «گذرگاه» محل توجه هستند. گذرگاهی که باید از آن گذشت تا به ورودی خانه‌ها رسید؛ جایی که تنها محمل باقی مانده برای ارتباطی امن و برون رفتن از قالب‌های انزواجویانه است.

در حقیقت باید از کوچه‌ها و محلاتی که امروزه دیگر به واسطه ساخت‌وسازهای گسترده و ایجاد پیکره‌های آپارتمانی غول‌آسا اثری از آنها باقی نمانده، گذر کرد و خود را به خانه رساند و آرام گرفت! باید از کوچه‌ها و خیابان‌هایی که دیگر مهیای ایجاد فضای عمومی نیستند، به عنوان بسترهای نافی ارتباطات فرار کرد و به خانه‌ها، به عنوان تنها جایگاهی که امید ارتباطات در آن وجود دارد، پناه ‌برد. شهر تهران در طول تاریخ خود هرگز تا این اندازه مُعارض با آدمیان – که امروز به «عابران» فروکاسته شده‌اند - نبوده است و فضاهای ارتباطی هویت‌ساز را از بین نبرده است. مردمانی که ارتباطاتشان هویت محلات و شهرها را ساخته است، حالا در مقام کسانی که صرفا در زیر سقف‌های منفرد، جداافتاده و تکه‌تکه این شهر جمع شده‌ و سکنی گزیده‌اند نه توان برساختن هویت خویشتن را از رهگذر ارتباطات اجتماعی و فرهنگی دارند و نه قادر به هویت‌بخشی به حیات جمعی و عمومی شهر هستند.

تهران دو تا سه دهه پیش، اصلا اینطور نبود، شهری پر از ارتباط، تجمع، گفت‌وگو و تعاملات هویت‌ساز بود. عابرانش واجد کنش‌های زنده و زوایای اجتماعی و فرهنگی بودند و نه خیابان‌هایش تا این حد در تسخیر ماشین‌های آهنی نافی تعامل بود و نه محلاتش بواسطه حضور قاطع دیوارهای ستبر سیمانی تا این حد نافی ارتباط انسانی شده بود. همه اینها یک چیز را از بین بود: «فرایندهای هویت‌سازی جمعی در قالب فرهنگ روزمره شهری»

اگر چه ممکن است توصیفات فوق سیاه‌نمایی به نظر برسد، ولی وقتی ابعاد مختلف اتمیزه شدن سوژه‌های شهری در زندگی جمعی امروز تهرانی‌ها را به طور دقیق رصد کنیم، کم و بیش با این تیرگی در ارتباطات جمعی حیات روزمره همراه خواهیم شد. اگر چه اتمیزه شدن افراد در یک حیات جمعی را می‌توان به عوامل مختلفی از جمله عوامل سیاسی و اقتصادی و حتی روانشناختی نسبت داد، اما نباید عوامل مادی شکل‌دهنده به فرم‌های کنش‌های جمعی را که در قالب برنامه‌های مدرنیزاسیونی و معماریهای جدید شهری به آدمیان تحمیل شدند، نادیده گرفت.

تهران در موج جدید ساخت‌وسازهایی که پس از جنگ هشت‌ساله به آن تن داد، فضاهای تعاملات و ارتباطات جمعی را در خود رفته رفته محدود و محدودتر کرد؛ محدودیتی که روز به روز به فقدان اشتراکات تعاملی و هویت‌ساز دامن زد و امیدها و آرزوها را برای ساخت آینده‌ای اجتماعی در یک حیات جمعی به حداقل رساند؛ همه اینها در بسط فردیت و اتمیزه شدن در جامعه شهری ایرانی به شدت دخیل بود و باعث شد هر کسی خود را به طور منفرد و جدا از جمعیت محلی و شهری در نظر بگیرد و تلاش ‌کند در دل این جمعیتِ اغیار، گلیم خویش را از آب بیرون بکشد و روز به روز در خویش و خانه خویشتن فرو برود. آری وقتی از تاثیرات معماری در فرهنگ و هویت سخن می‌گوییم، نمی‌توان از این فرایند تیره و سیاه نمایانه چشم پوشید.

از سوی دیگر همچنین وقتی بخواهیم نسبت معماری با هویت را به شیوه‌ای انتقادی مورد سنجش قرار دهیم، ناگزیریم به بعد دیگری از حوزه معماری هم توجه کنیم؛ چون مسئله فقط این نیست که معماری شهری چه کاری با هویت شهروندان حاضر در شهر می‌کند، مسئله دوم و شاید هم اساسی‌تر این است که هویت خودِ معماری موجود به عنوان رشته‌ای قائم به خود که نیازمند هویت‌یابی بر مبنای عناصر جغرافیایی، تاریخی، فرهنگی و بومی در افق‌های حیات جمعی مردمان یک سرزمین است، چیست؟ به همین دلیل در کنار بررسی اینکه آثار معماریهای موجود در شهرها و محیط‌های اجتماعی – خواه واجد هویت بومی، خواه فاقد آن - با هویت حیات جمعی و زندگی شهروندان چه می‌کنند، باید بررسی کرد که معماری حاکم بر این شهرها، فارغ از تاثیراتشان بر هویت مردم، دارای چه هویت و شناسنامه‌ای است؟ از کجا آمده؟ اینجا چه می‌کند؟ و به کجا خواهد رفت؟ 

حقایق آرامگاه ابن سینا، شاهکار مهندسی معماری ایرانی اسلامی !

پول‌نیوز -آرامگاه ابن سینا یکی از بناهای مجلل و آثار تاریخی شهیر ایران در شهر همدان است، این اثر شاهکار مهندسی معماری ایرانی-اسلامی محسوب می‌شود که در عصر معاصر ساخته شده است.

آرامگاه شیخ‌الرییس ابوعلی سینا، فیلسوف، دانشمند و طبیب مشهور ایرانی در میدان ابوعلی سینا در مرکز شهر همدان قرار گرفته است. این اثر تاریخی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین آثار ملی ایران شناخته می‌شود. موقعیت مناسب این میدان تاریخی و دسترسی آسان به آن، سبب می‌شود بسیاری از کسانی که از شهر همدان گذر می‌کنند، از این آرامگاه دیدن کنند. شهرت ابن سینا در طبابت و فلسفه وی را تبدیل به یک شخصیت و چهره جهانی کرده است.

از این‌رو تعداد کسانی که از خارج از ایران برای دیدن آرامگاه این فیلسوف و طبیب بزرگ به ایران سفر می‌کنند، چشمگیر است. معماری آرامگاه ابن سینا، معماری خاص ایرانی است. با این مقدمه به سراغ حقایق آرامگاه ابن سینا می‌رویم.

۱. ابن سینا طبیب و فیلسوف معروف و بلندپایه ایرانی در قرن چهارم هجری قمری می‌زیست.

۲. ابن سینا در سال ۳۵۹ هجری خورشیدی در بخارا زاده شد. وی پزشک و طبیب ایرانی و نویسنده کتاب شفا و القانون فی طب است.

۳. ابن سینا در حدود ۲۵۰ رساله کوچک و نامه دارد که تقریبا مشتمل بر موضوعاتی است که در قرون وسطی مطرح بوده‌اند.

۴. جرج سارتن در کتاب تاریخ علم، ابن سینا را مشهورترین دانشمند ایران زمین می‌شناسد.

۵. بنای یادبود ابن سینا در میدان ابوعلی سینا شهر همدان ساخته شده است.

۶. مقبره ابوعلی سینا در ضلع غربی خیابان بوعلی شهر همدان قرار دارد.

۷. مکانی که آرامگاه ابن سینا در آن قرار دارد، روزگاری منزل ابوسعید خدوک از دوستان ابن سینا بوده که اکنون نیز در کنار او به خاک سپرده شده است.

۸. تا اواخر قرن سیزدهم نیز در این مکان اثری از آرامگاه امروزی ابن سینا نبود، بلکه در این مکان یک بنای قدیمی به شکل چهارطاقی وجود داشت که روی مقبره هر دو دوست (ابن سینا و خدوک) بنا شده بود.

۹. بنای آرامگاه چهارطاقی مزبور به مرور تخریب شد و به دستور دخترعباس میرزای قاجار به جای آن، گنبدی آجری ساخته شد.

۱۰. به این شکل بنای اولیه آرامگاه ابن سینا در زمان قاجاریه و به دستور دختری به نام نگار، نوه فتحعلیشاه، بنا شد.

۱۱. بنای امروزی که روی مقبر ابن سینا ساخته شده است به دستور محمدرضا شاه پهلوی به مناسبت هزارمین سالروز تولد این دانشمند بزرگ، توسط انجمن آثار ملی ایران در سال ۱۳۳۰ ساخته و در سال ۱۳۳۳ خورشیدی افتتاح شد.

۱۲. آرامگاه ابن سینا در تاریخ ۲۱ اردیبهشت ماه سال ۱۳۷۶ با شماره ثبت ۱۸۶۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شد.

۱۳. طراح بنای فعلی آرامگاه ابن سینا توسط مهندس هوشنگ سیحون به سبک معماری دوره‌ای که ابن سینا در آن می‌زیسته و بر اساس قدیمی‌ترین بنا و اثر معماری تاریخ‌دار اسلامی یعنی گنبد قابوس در شهر گنبد کاووس ساخته شده است.

۱۴. جالب است بدانید که معماری بنای آرامگاه ابن سینا و گنبد قابوس اگرچه در شکل کلی ظاهری شباهت دارند، اما سبک معماری آن‌ها متفاوت است.

۱۵. برای مثال برج آرامگاه قابوس ۱۰ ستون و برج آرامگاه ابن سینا ۱۲ ستون دارد. از طرفی فاصله بین ترک‌ها در گنبد بوعلی باز و گشاده و در گنبد قابوس از ابتدا تا انتها بدون شکاف و روزنه است و درون آن فاقد نور و روشنایی است.

۱۶. در آرامگاه ابوعلی سینا محلی برای به نمایش گذاشتن آثار بوعلی اختصاص یافته است.

۱۷. در این غرفه عکسی از جمجمه بوعلی در معرض دید گذاشته شده که هنگام جابجایی مقبره تهیه شده است.

۱۸. تالار جنوبی آرامگاه به‌عنوان موزه نگهداری سکه، سفال، برنز و سایر اشیا کشف شده مربوط به هزاره‌های قبل از میلاد و دوران اسلامی اختصاص یافته است.

۱۹. تالار شمالی آرامگاه کتابخانه‌ای دارد که مشتمل بر ۸۰۰۰ جلد کتاب خطی و چاپی نفیس ایرانی و خارجی و غرفه‌های مربوط به آثار بوعلی سینا و شعرا و نویسندگان همدانی نگهداری می‌شود.

۲۰. بنایی دیگر در آرامگاه وجود دارد که مکمل کتابخانه است. این بنا بوستانی به شکل نیم دایره با فضای سبز است که تندیس ابوعلی سینا در حالی که کتابی در دست دارد، در ضلع شرقی میدان نصب شده است.

۲۱. بنای آرامگاه تلفیقی از دو سبک معماری ایران باستان و ایران بعد از اسلام است.

۲۲. در طراحی آرامگاه ابن سینا از عناصر هنر معماری سنتی ایران استفاده شده است.

۲۳. برج آرامگاه الهام گرفته از برج گنبد قابوس و باغچه آرامگاه به سبک باغ‌های ایرانی ساخته شده است

۲۴. آب‌نماهای آرامگاه الهام گرفته از حوض خانه‌های سنتی و نمایی با روکار سنگ‌های حجیم و خشن خارا است که با سنگ گرانیت کوهستان الوند آراسته شده و نمودار کاخ‌های باستانی ایران است.

۲۵. ایوان بنای آرامگاه ۱۰ ستون دارد که این ستون‌ها نشانه این است که بنا ۱۰ قرن پس از بوعلی ساخته شده است.

۲۶. برج آرامگاه ابوعلی سینا نیز ۱۲ ستون دارد که نمادی از ۱۲ دانشی است که بوعلی در روزگار خود بر همه آن‌ها چیره بود.

۲۷. ارتفاع هر پایه برج از کف زیرین آرامگاه تا زیر گنبد، نزدیک به ۲۳متر است. پهنای (عرض) هر پایه در پایین ۱۷٫۱ متر و در بالا ۹۲ سانتی‌متر است. گنبد مخروطی شکل آن نزدیک به ۶ متر ارتفاع دارد.

۲۸. ارتفاع اتاق اصلی آرامگاه ۱۰٫۶متر است. ارتفاع اتاق اصلی آرامگاه ۱۰٫۶ و ارتفاع کلی بنا (از کف تا انتها) بیش از ۲۸ متر است.

۲۹. در میان ۱۲ پایه برج، یک تخته سنگ مرمر با طول ۵۵٫۲ و عرض بیش از یک متر قرار دارد که کتیبه‌ای به خط ثلث بر آن نوشته‌اند.

۳۰. جالب است بدانید سنگ قبر فعلی بنا از کنار دریاچه ارومیه تهیه و به همدان انتقال داده شده است.

۳۱. در قسمت بالای دیوارهای داخلی آرامگاه، ۲۰بیت قصیده معروف «عینیه» که موضوع آن مراحل سیر روح انسانی و ارتباط با عالم جسمانی است، بر روی ۴۰ لوح سنگی مرمر نوشته شده، که هرکدام به طول ۱۰٫۱ و عرض ۵٫۰ متر به خط ثلث برجسته نوشته شده است.

۳۲. بنای آرامگاه ابن سینا اگرچه در قرون اخیر ساخته شده، اما از لحاظ شکوه و عظمت، از مجلل‌ترین بناهای تاریخی کشور محسوب می‌شود و از لحاظ اصول مهندسی یک شاهکار هنری است.

۳۳. بنای آرامگاه ابن سینا امروزه در میدان مرکزی شهر همدان به‌صورت کاملا واضح و در معرض دید علاقه‌مندان این دانشمند شهیر جهانی قرار دارد و هر گردشگری که از شهر همدان بگذرد به راحتی می‌تواند از بنای آرامگاه دیدن کند.

۳۴. بنای آرامگاه ابن سینا یکی از خوش‌مسیرترین و در دسترس‌ترین بناهای تاریخی ایران در شهر همدان است.

منبع:کجارو

فخر معماری ایران : به بهانه برگزاری نمایشگاه طراحی‌های جهانگیر درویش

«ایران»: نمایشگاهی از طراحی‌ها و اسکیس‌های جهانگیر درویش معمار پیشکسوت با عنوان «خاطرات کاغذی»،  در گالری فرمانفرما برپا شده است.

ایران درودی نقاش

 همچنین روز سیزدهم شهریور‌ماه جشن تولد 85 سالگی این هنرمند برگزار خواهد شد. گالری فرمانفرما در خیابان کریمخان زند، خیابان خردمند شمالی، کوچه اعرابی دوم قرار دارد و علاقه‌مندان تا شانزدهم شهریور‌ماه همه روزه به غیر از دوشنبه‌ها از ساعت 12 الی 20 و روز جمعه از ساعت 16 تا 20  می‌توانند از آثار این هنرمند بازدید کنند. گفتار زیر، روایت ایران درودی از دوستی 50 ساله‌اش با  جهانگیر درویش و همچنین آثار این هنرمند است.

 

60 سال از دوستی و آشنایی و معاشرت خانوادگی من با جناب جهانگیر درویش معمار مطرح ایرانی می‌گذرد. من سال 1346 وقتی از فرنگ به ایران بازگشتم، به استخدام تلویزیون درآمدم  و در آنجا با جناب جهانگیر درویش و همسر ایتالیایی‌‌اش  آشنا شدم. این آشنایی خیلی زود به رفاقت عمیقی بدل شد و من در تلویزیون تهیه‌کنندگی و کارگردانی دو برنامه تلویزیونی «دیدار» و «تاریخ و شناسایی هنر» را برعهده داشتم و از مشورت جمع دوستانم برای تولید و ساختن برنامه‌های فرهنگی و هنری  بهره می‌گرفتم. در این جمع چهره‌هایی مانند جهانگیر درویش، فریدون هویدا، هوشنگ طاهری، احمد شاملو و... حضور داشتند.

برایم مهم بود که آثاری باکیفیت تولید کنم و من چهره‌ها و نام‌هایی از هنرمندان عرصه‌های مختلف را به این دوستان پیشنهاد می‌کردم، مثلاً می‌گفتم درباره آربی آوانسیان برنامه بسازم یا او را به برنامه‌ام دعوت کنم یا خیر؟!  این دوستان پس از بحث و تبادل نظر، به پیشنهاد‌های من رأی می‌دادند و اگر آن هنرمند رأی لازم را می‌آورد، به برنامه دعوت می‌شد. یادم هست در این برنامه‌ها به نمایش‌های متعددی که روی صحنه بود هم پرداختیم و من با واحد سیار بر صحنه نمایش حاضر می‌شدم و برنامه تولید می‌کردیم از آن جمله برنامه‌ای برای عباس جوانمرد ساختیم. همین‌طور برای مشاهیری مانند پروفسور محسن هشترودی هم برنامه‌ای ساختم.

جهانگیر درویش در عین حال که هنرمند بود، شناخت خوبی نسبت به دیگر عرصه‌های هنر داشت و همواره نظر‌های دقیق و هوشمندانه‌ای را ارائه می‌کرد.

 از آن سال‌ها تاکنون او همواره در حلقه مشاوران با دانش من بوده است. از طرفی در حوزه معماری هم از چهره‌های سرآمد است و من ایشان را فخر هنر معماری ایران می‌دانم.  او در چهار قاره جهان بنا‌های خلاقانه و باشکوه و مثال‌زدنی را برپا کرده است که شمار زیادی از آنها در شهر‌های مختلف امریکاست و از چهره‌های مطرح معماری ایران در جهان است. در ایران هم معماری ساختمان تلویزیون شیراز و بندرعباس و مکان‌‌های دیگر را برعهده داشته است. از جمله من افتخار دارم که ایشان نقشه موزه‌ام را هم کشیده و به من هدیه داده است. او در  این سن و سال هم معماری به‌روز و آشنا با اتفاق‌های تازه هنر معماری جهان است. 

در این نمایشگاهی هم که اخیراً برپاست، آثاری از طراحی‌ها و اسکیس‌هایش ارائه شده که عموماً آثار سال‌های جوانی این هنرمند است و طراحی‌ و نقاشی‌اش از کلیساهای ساخته شده در دوره قرون وسطی‌ است. از آثاری که خودشان در عرصه معماری خلق کردند، در این نمایشگاه طراحی‌هایی ارائه نشده است . امید دارم بزودی نمایشگاهی از آثار معماری خودشان هم برپا شود.

 این آثار هرچند حاصل تلاش‌ سال‌های جوانی جهانگیر درویش است اما دارای ارزش‌های زیبایی‌شناسی و خلاقانه  است و من به داشتن چنین دوستی مباهات می‌کنم. این روز‌ها در آستانه تولد 85 سالگی جهانگیر درویش هستیم و برایش آرزوی سلامتی و طول عُمر دارم. 60 سال معاشرت و دوستی و رفاقت در این مختصر نمی‌گنجد .اُمید که جوان‌های علاقه‌مند هنر بیش از پیش، قدر چنین هنرمندان عزیزی را بدانند و با ایده گرفتن از زندگی و آثار‌شان، راه‌شان را دنبال کنند.