رئیس دانشگاه تبریز گفت: معماری سبز برخاسته از معماری پایدار و توسعه پایداراست که این نیز ناشی از نیاز انسان امروز در مقابل پیامدهای سوء جهان صنعتی و مصرفی عصر حاضر است.
به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، محمدرضا پورمحمدی امروز در همایش ملی شهر سبز که به مناسبت روز جهانی شهرسازی به میزبانی دانشگاه تبریز برگزار شد، اظهار داشت: شهرهای امروز در سرتاسر جهان با مخاطراتی همچون گرم شدن کره زمین، تخریب لایه ازن و باران‌های اسیدی، که ناشی از مصرف بیش ازحد انرژی و دیگر منابع طبیعی است، مواجه‌اند.
وی در ادامه با تاکید بر اینکه انسان با اتکاء بیش از حد به تکنولوژی زیست بوم خود را در معرض نابودی قرار داده است و اگر تعادل شکننده موجود در کره زمین به هم بخورد، بازگشت به شرایط زیستی مناسب امری مشکل و یا غیر ممکن خواهد بود، افزود: با توجه به این واقعیت‌های تلخ از اواسط دهه هشتاد تغییر نگرشی در بینش فکری واقدامات برنامه‌ریزی، طراحی و معماری به‌وجود آمده که در این مختصر ضمن مرور بر این تحولات مثال‌هایی از شهرهای سبز آورده می‌شود تا تاکیدی باشد بر این مهم که در صورت تغییر رویکردهای جاری می‌توان برمعضلات زیست محیطی فائق آمد.
وی با این مقدمه با اشاره به اکوتک و شهر سبز هم اظهار داشت: جنبش سبز فعالیت خود را در نیمه دهه 1970در نیوزلند، فرانسه و آلمان شروع کرد، که مهم ترین اصول آن خود اتکایی محلی، اصلاح کیفیت زندگی، هماهنگی با طبیعت و تمرکززدایی و تنوع بوده است.
وی همچنین در بخش دیگر سخنان خود با اشاره به شهر اکولوژیکی و اینکه شهری است پایدار که می‌تواند برای ساکنین یک زندگی معنی‌داربدهد، بدون اینکه پایگاه اکولوژیکی که بر روی آن اتکا دارد را تخریب کند، افزود: حداقل دخالت در محیط طبیعی، حداکثر تنوع ( از نظر کاربری زمین و فعالیت‌ها)، حتی‌المقدور به‌عنوان یک نظام بسته و تعادل بهینه بین جمعیت و منابع از دیگر ویژگی این شهر است.
به گفته وی معماری سبز برخاسته از معماری پایدار و توسعه پایدار است که این نیز ناشی از نیازانسان امروز در مقابل پیامدهای سوء جهان صنعتی و مصرفی عصر حاضر است.
استاد برنامه‌ریزی و علوم محیطی در ادامه با تاکید بر اینکه الگوهای نادرست رفتاری محیط طبیعی را ویران می‌کند و در حالی که ما برای دوره طولانی بقا، طی نسل‌های آتی به آن وابسته‌ایم، یادآور شد: معماری سبز به دنبال اهدافی چون استفاده از مصالح مفید بوده و قابل بازگشت به چرخه طبیعت و عملی است برای حل مشکلات که طی آن منابع طبیعی قبل، بعد و طی پروسه تولید و ساخت به کمترین حدآسیب می‌بیند.
پورمحمدی صرفه جویی در انرژی، مسائل جهانی زیست محیطی، بهینه کردن پروسه تولید مصالح، بهره‌گیری از اصول معماری محلی و استفاده از فضای سبز برای کمک به حفاظت محیط زیست از دیگر مزیت‌های معماری سبز بیان کرد.
وی افزود: رعایت اصولی همچون کار با اقلیم،کاهش استفاده از منابع جدید، احترام به سایت، احترام به کاربران، حفاظت از انرژی و کل‌گرایی سبب ایجاد توازن و پدید آمدن معماری سبز خواهد شد.
رئیس دانشگاه تبریز همچنین با اشاره به معماری‌های – تک و نحوه به وجود آمدن این سبک گفت: در سال 1971 دو معمار جوان ایتالیایی تبار به نام‌های ریچارد راجرز ساکن انگلستان و رنزو پیانو ساکن ایتالیا، در مسابقه طرح ساختمان مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس در بین 681 شرکت‌کننده برنده اعلام شدند. نمای این ساختمان را مجموعه‌ای از دودکش‌ها، آبگردان‌ها، لوله‌های تاسیساتی و ستون‌ها، تیرها، بادبندها، راه‌پله‌ها و مسیر رفت و آمد تشکیل می‌داد، این معماران آغازگر سبکی در اروپا بودند که به نام‌های – تک یا تکنولوژی بسیار پیشرفته معروف گردید. از این رو مجدداً در دهه هفتاد ماشین و فن‌آوری به عنوان یک موضوع محوری در معمار مطرح شد.
به گفته وی اصول فکری و طراحی این سبک را می‌توان در 10 مورد زیر از جمله بینش پوزیتیویسم و خوش‌بینی به علم و پیشرفت علمی و تکنیکی، نمایش تکنولوژی به عنوان عصاره و دستاورد عصر جدید، نمایش پروسه ساخت، شفاف نمودن، لایه لایه کردن و نمایش حرکت در ساختمان، نمایش ساختار و اجزاء درون بنا در نمای ساختمان، استفاده از رنگ‌های روشن وساده، سازه ساختار به عنوان تزیینات، استفاده از اجزاء کششی سبک، جدا کردن بخش‌های سرویس‌دهنده از قسمت‌های سرویس شونده و طراحی بام ساختمان به عنوان نمای پنجم ساختمان خلاصه کرد.
