تشریح ۶ مشخصه حمل ونقل مطلوب/ تدوین استراتژی‌های بخش حمل ونقل

  معاون حمل ونقل وزارت راه و شهرسازی ضمن اعلام ۶ مشخصه حمل ونقل مطلوب از تصویب قانونی در مجلس به منظور مناسب‌سازی کلیه ساختمان‌ها برای استفاده راحت معلولان خبر داد و گفت: استراتژی بخش حمل ونقل تدوین شده و مراحل نهایی را در وزارت راه وشهرسازی برای تصویب طی می‌کند.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، مهرداد تقی‌زاده معاون حمل ونقل وزیر راه و شهرسازی در سمینار و کارگاه حمل ونقل هوشمند و منسجم پیاده، دوچرخه و سواره در شهر که در سالن مطهری دانشگاه تربیت مدرس برگزار شد، سیاست‌ها و رویکردهای معاونت حمل ونقل را در برنامه‌ریزی منسجم تشریح کرد.

تقی‌زاده با اشاره به اینکه گفت و گو میان صاحب‌نظران حوزه حمل ونقل و شهرسازی به نتایج خوبی منجر خواهد شد گفت: یک سال و نیم پیش معاونت حمل ونقل به منظور تبیین استراتژی‌های بخش حمل ونقل شکل گرفت که این استراتژی‌ها به مدت ۳ ماه است که تدوین شده و به منظور اظهارنظر صاحب‌نظران در مرحله اخذ نظرات می‌باشد.

معاون حمل ونقل با انتقاد از سیاست‌هایی که به جای انسان محوری در خودرو محوری تاکید دارند افزود: معتقدیم استراتژی‌ها در حوزه حمل ونقل و شهرسازی باید هماهنگ باشد. زیرا نتیجه ناهماهنگی‌ها، آلودگی بیش از اندازه کلان‌شهرها، ترافیک‌های بی‌شمار و تراکم‌های خارج از ضوابط در حوزه شهرسازی است.

وی خاطرنشان کرد: اگرچه شعارها در راستای ترغیب مردم به استفاده از حمل ونقل همگانی است اما در عمل خودرو محوری اولویت برنامه‌ریزی‌ها قرار می‌گیرد و در حال حاضر سوپسیدهایی که به استفاده از خودروهای شخصی تعلق می‌گیرد مناسب‌تر از سوپسیدهایی است که به حمل ونقل همگانی تعلق گرفته است.

همچنین تقی‌زاده تصریح کرد: چالش سیستم حمل ونقل عمومی، نداشتن متقاضی نیست، بلکه چالش عمده کمبودهایی است که در سیستم‌های حمل ونقل عمومی وجود دارد.

در ادامه معاون وزیر راه و شهرسازی اعلام کرد: در تدوین استراتژی‌های حمل ونقل، ۹۴ اقدام استراتژیک مشخص شده که باید در دستور کار قرار گیرد و  از این میزان ۳۶ مورد آن یا در دست مطالعه است و یا در حال انجام و ۵۹ مورد آن بدون اقدام در لیست استراتژی‌ها  قرار گرفته‌ است.

وی همچنین  افزود: حمل ونقل مطلوب باید واجد ۶ مشخصه؛ دارای جذابیت اقتصادی، در دسترس بودن، به صرفه بودن، سبز، ایمن و سریع باشد.

تقی‌زاده در پایان خاطرنشان کرد: در مجلس قانونی در دست تصویب قرار دارد که براساس آن کلیه ساختمان‌ها و ابنیه برای استفاده راحت معلولان مناسب‌سازی خواهند شد.

دستفروشی زنان معضل نیست/ زنان در شهر سهامدار هستند/ لزوم رعایت حق ۵۰ درصدی زنان در شهر

 

به گزارش تیتر شهر؛ بحث زنان طی سالهای گذشته اهمیت بسیاری پیدا کرده از این رو بحث و بررسی در خصوص مشکلات زنان نیز در دستور کار شورا شهر تهران قرار گرفته است؛ حضور زنان بساط گستر طی سال های اخیر زنان شورا را بر آن داشت تا به بررسی این مهم بپردازند.

الهام فخاری، رئیس شورای استان تهران گفت: «ریشه دستفروشی زنان در فضاهای کارگاهی و بسته است. زیرا کسی نمی‌بیند در آن فضا چه اتفاقاتی می‌افتد، زنان هم برای حداقل درآمد به فضاهایی رو می‌آورند که نگاه‌های عمومی از آنها مراقبت کند.»

وی به حق انتخاب سبک زندگی زن شهری و روستایی اشاره کرده و افزود: «اگر میزان و کیفیت حق انتخاب سبک زندگی مشخص داشته باشد، می‌توان گفت که زنان در شهر چقدر سهم دارند. در حالی که اگر جامعه به طور عمومی یا قانونی حقی برای زن قائل نشود، سهم او از شهر چقدر است؟ زنان در شهر، زندگی و فضاهای شهری (خصوصی یا عمومی) سهامدار هستند، در صورتی که اگر پیش‌زمینه‌ها فراهم باشد، می‌توان از سهم یا حق مدیریت بر شهر صحبت کرد.»

عضو شورای شهر تهران با بیان این که از جهتی در یک نقطه تاریخی هستیم، تاکید کرد: «اعضای شورای شهر در نهادهای انتخابات با یک رای بسیار چشم‌گیر (که نه به شخص بلکه به یک اعتبار یا رویکردی که سرمایه‌ نهادین و خاص تاریخی دارد) در این جایگاه قرار گرفتند. در حقیقت زنان و جوانان در نهاد انتخاباتی، به سهم اجتماعی و مدیریتی 30درصدی زنان و 30درصدی جوانان دست پیدا کردند. البته این 60درصد با یک همپوشانی به 50درصد تعدیل شد، با این حال این سهم حداقلی هم دستاوردی بسیار بزرگ و ارزشمند است.»

فخاری افزود:  «رسیدن سهم زنان به این نقطه به پیش‌ از انتخابات برمی‌گردد و باید به فعالان حقوق بشر، شهروندی و زنان تبریک گفت. زیرا حضور فعال آنها در عرصه‌های مختلف باعث شد که نهاد و حلقه‌های تدوین‌کننده لیست‌های انتخاباتی (که لایه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی خاص و مهمی در آن نقش دارد) سهم 50درصدی زنان و جوانان را لحاظ کنند. این اتفاقی معنادار و اثرگذار است و نشان می‌دهد پشتوانه‌های خوب و قوی در جامعه وجود دارد.»

رئیس شورای استان تهران به حضور در نهادهای انتصابی نیز اشاره کرده و افزود: «اعضای زن شورای شهر باید در نهاد زیرمجموعه خود اثرگذار باشند، نه آن که فقط به شکل نمادین 4سال یک ردیف صحن شورای شهر را به خود اختصاص بدهند. به همین جهت بر سر این مسائل مذاکره و تعامل کنیم. البته گاهی هم به حاشیه‌سازی، پافشاری و در نظر نگرفتن مصلحتی تشخیص یک مدیر مرد است، متهم می‌شویم. ولی این مهم است که سرحرفمان بایستیم و مدیران مرد را هم متقاعد کنیم.»

وی با اشاره به سهامداری زن، تاکید کرد:‌ «تا زمانی که سهامدار جزء باشیم، در سیاستگذاری‌ها و روش‌ها اثرگذاری چندانی نخواهیم داشت و فقط شکل نمادین و زینتی سهم زنان حفظ می‌شود. ما معتقدیم که از آن مرحله عبور کردیم و لازم است که سهم زنان در زندگی، فضا شوراهای شهری و روستایی مشخص شود. کمااین که از شورای دوره اول تاکنون حضور زنان چشم‌گیر بوده و این حضور در روستاها بیشتر از شوراهای شهری بوده است.»
 
خشونت‌های پنهان را زنان پنهان می‌کنند
 
رئیس شورای استان تهران به سهامداری زنان در سطوح کارشناسی شهری و روستایی تاکید کرده و گفت: «همیشه از آمار قبولی زنان در دانشگاه و فارغ‌التحصیلی آنها خرسند می‌شویم و قاعدتا باید متعاقب آن در سطوح کارشناسی زنان سهم بیشتری داشته باشند، اما آمارها و کارشناسی‌های این را نشان نمی‌دهد. بنابراین باید نقش و حق زنان در فضای شهری مورد بررسی قرار گیرد و مشخص گردد که حق‌شان تا چه اندازه تامین می‌شود.»

چهره نا آرام پیاده رو های تهران تسکین می خواهد

شهر با ترافیک و استرس و جمعیت همراه است اما وجود پیاده راه برای فرار از این مشکلات اهمیت دارد. از این رو اگر چه در گذشته شهرها با خودرو محوری همراه بوده اما امروزه انسان محوری اهمیت دارد؛

به گزارش تیتر شهر؛ تهران شهری است که برای عابران پیاده بهسازی نشده است. این جمله مشترک تمامی صاحب نظران است و باید برای حل این معضل فکری اندیشیده شود.

در کنار این مسائل و معضلات، باید به پیاده راه هایی اشاره کنیم که دارای پستی و بلندی، پله و گودال در مسیر عابران هستند.

طرح بهسازی گذرگاه‌های عابر پیاده چندین و چند مرتبه در تهران اجرا شده اما آنچه بیشتر به چشم آمده این است که اجرای این طرح ها نه برای بهسازی معابر بلکه برای پر کردن جیب پیمانکاران اجرایی شده است

در این راستا  محمد سالاری رئیس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر تهران با تاکید بر لزوم انسان محور بودن شهر گفت:  یکی از مهمترین شاخصه های شهر نشینی با توجه به تراکم قابل توجه جمعیت در شهرها و به ویژه کلان شهری مانند تهران  انسان محور بودن آن است.

وی افزود: انسان محور بودن شهر یعنی مجموعه تصمیم گیری ها و اقدامات مدیران در شهر منجر به تکریم انسان شود اما متاسفانه کلان شهرهای ما به خصوص تهران بجای انسان محور بودن ماشین محور شده اند.

سالاری تصریح کرد: تهران در حوزه پیاده راه سازی و پیاده راه ها وضعیت  بغرنجی دارد.رعایت نکردن قانون و توجه نکردن به انسان در مدیریت شهری و همچنین عدم توجه جدی توسط شهرداری ها و ناظران ساخت و سازها به پیاده رو باعث وضعیت نامناسب معابر و پیاده روها در شهر شده است.

وی بیان کرد: هر کسی براساس سلیقه و اراده خود و با یک متریال و کد ارتفاعی متفاوت پیاده رو ساخته است در صورتی که شخص سازنده باید ارتفاع حیاطش را براساس سطح خیابان ایجاد کند. در حال حاضر در طول مسیر یک خیابان شاهد پستی بلندی های قابل توجهی هستیم که اگر مردم به آنها توجه نکنند ممکن است دچار آسیب دیدگی جدی شوند.

عضو شورای شهر تهران گفت: برنامه ما در شورای پنجم نظارت جدی بر اجرای مقررات شهرسازی و معماری و مقررات ملی ساختمان در فرآیند احداث ساختمان ها است و در برنامه  پنج ساله سوم شهر تهران تلاش می کنیم نوع نگاه به کلان شهر تهران انسان محور شود تا بتوانیم آرام سازی را در مناطق و محلات شهر تهران بویژه مرکز شهر ایجاد کنیم.

سالاری افزود: برای آرام سازی شهر باید از تردد بیش از حد اتومبیل ها به  خصوص خودروهای شخصی جلوگیری شود که لازمه آن توسعه حمل و نقل عمومی است .

آیا عدالت در تخصیص بودجه به مناطق تهران باز می گردد؟

 

به گزارش تیتر شهر؛ با آغاز فصل زمستان، فصل بودجه ریزی و اختصاص بودجه برای سال 97 نیز آغاز می شود اما آن چه اهمیت دارد اختصاص بودجه به مناطق مختلف تهران طبق الگویی خواهد بود که عدالت به مناطق بازگردد. اتفاقی که شاید در سال های اخیر کمتر افتاده است و این امر سبب شده فاصله غرب تهران نسبت به شرق هر روزه بیشتر و بیشتر شود. بارها شاهد این بوده ایم که توسعه زیر ساخت های شهری به منطقه ای تخصیص می یابد اما منطقه ی دیگر از این مهم عقب می ماند.

بودجه از جمله مهم ترین ابزارهای توسعه عدالت در کشور است که تحت تأثیر نحوه عملکرد مجموعه گسترده ای از عوامل ذیربط قرار می گیرد. با توجه به گستردگی و پیچیدگی خط مشی بودجه ای و فراگرد بودجه¬ بندی، تلاش برای شناسایی عوامل مؤثر بر رعایت عدالت در آن، از اهمیت به سزایی برخوردار است. 

بالای شهر، پایین شهر، این دو کلمه را بارها در خصوص شهرهای بزرگ و کوچک شنیده ایم، مناطقی از شهر که به دلیل پیشرفت و داشتن امکانات و بالعکس نبود و محرومیت از حداقل های زندگی شهری به این دو دسته تقسیم می شوند. 

از این رو اختلاف طبقاتی میان شهروندان پایتختکه برآورد شده تا پایان سال آینده جمعیتی بالغ بر ۱۲ میلیون تن را در خود جای دهد، قابل توجه است.  این اختلاف ها نیز در مناطق مختلف تهران همواره دیده می شود. بر این اساس رئیس کمیته بودجه و نظارت شورای شهر تهران با اشاره به شکاف طبقاتی در مناطق مختلف تهران گفت: امروزه شکاف میان مناطق مختلف تهران دیده می شود و متاسفانه در گذشته به مناطق کم برخوردار تر بودجه کمتری اختصاص داده می شد. زیرا سیاست ها بر این اساس بوده محله هایی که بودجه بیشتری کسب می کردند در دوره های بعد بودجه بیشتری نیز بدان ها اختصاص می یافت؛ زیرا درآمد شهرداری در منطقه بیشتر بوده و ساخت و ساز زیادی صورت می گرفته بر این اساس پول بیشتری از سوی شهرداری اختصاص پیدا می کرده است.

مجید فراهانی افزود: یکی از مشکلات بودجه شهرداری شکاف بودجه بندی بین مناطق است. سندی به نام سیاست ها و الزامات تدوین بودجه شهرداری است که در مهر و آبان مصوب شورا و پس از آن به شهرداری ابلاغ می شود. شهرداری ملزم است که بر آن اساس عمل گردد. 

وی ادامه داد: در شورای پنجم برای اولین بار بندی اضافه کردیم که به بحث عدالت و توازن در شهر توجه کند و کاهش فاصله طبقاتی در مناطق مختلف شهرداری را بر اساس اختصاص بودجه به مناطق کم برخوردار جبران کند.

عضو شورای شهر تهران خاطر نشان کرد: وقتی بودجه ای به منطقه ای داده می شود توقع می رود که نسبت به محلات خودشان به نحوی برنامه ریزی شود تا به محلات کم برخوردار تر بیشتر توجه شود

فراهانی در پایان گفت: در حال حاضر سرمایه گذار کم نداریم و می توان از یکسری فضا های شهری استفاده کرد بر این اساس نیاز است تا با توجه به پتانسیل های منطقه مشارکت هایی برای توسعه آن جذب شود

تشریح ضرورت‌های تفکیک بین اخلاق در حوزه‌های عمومی و خصوصی/ عدم تفکیک حوزه عمومی از خصوصی امید اجتماعی و صلح را به مخاطره می‌اندازد

 وزیر راه و شهرسازی با تأکید بر ضرورت تفکیک بین اخلاق در حوزه عمومی و خصوصی بیان کرد: این مساله مطلب بسیار مهمی است که در ادبیات ما دارای سابقه طولانی بوده و لیکن به این تفکیک کمتر در عمل اشاره شده است. در حقیقت با اصول اخلاق خصوصی، نمی‌توان در حوزه عمومی ایجاد موفقیت کرد.

به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی به نقل از شفقنا میزگرد اخلاق و حقوق شهروندی در کنگره بین المللی اخلاق مرکز همایش‌های کتابخانه ملی برگزار شد؛ در این برنامه عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی، شهیندخت مولاوردی، احمد مسجد جامعی و رسول رسولی‌پور سخنرانی کردند.

عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی یکی از مهمانان این میزگرد بود که در ابتدای سخنان خود درباره اخلاق در حوزه عمومی و خصوصی گفت: بحثی را که من می‌خواهم مطرح کنم ضرورت تفکیک بین اخلاق در حوزه عمومی و اخلاق در حوزه خصوصی است. این مساله مطلب بسیار مهمی است که در ادبیات ما دارای سابقه طولانی است و لیکن به این تفکیک کمتر در عمل اشاره شده است. می‌خواهم بگویم با اصول اخلاق خصوصی، نمی توان در حوزه عمومی ایجاد موفقیت کرد؛ این مساله خمیر مایه اصلی بحث من است.

وی باتوجه به فضیلت‌های اخلاقی، ادامه داد: معیارها، ارزش‌ها و فضیلت‌های اخلاقی در حوزه عمومی و خصوصی کاملا متباین است. در حوزه خصوصی جود و سخاوت را فضیلت می‌‎دانیم آیا می‌توانیم در حوزه عمومی جود و سخاوت را یک فضیلت بدانیم؟ از کیسه چه کسی؟ این همان سوال معروفی است که از مولا امیرالمومنین(ع) می‌پرسند: جود بهتر است یا عدل؟ انتظار داشتند که بگویند جود اما حضرت علی(ع) گفتند عدل. عدل هرچیزی را در جای خودش قرار می‌دهد و جود از جای خودش خارج می‌کند.

وزیر راه و شهرسازی اظهار کرد: ما در حوزه خصوصی بحث کتمان سر را داریم، سر را مخفی نگه داریم. در حوزه عمومی چه؟ حق دسترسی آزاد شهروندان به اطلاعات قابل توجه است و اصلا در این فضا افشای اطلاعات یک فضیلت محسوب می‌شود. ما در حوزه خصوصی عفو و گذشت را داریم، در حوزه عمومی هم قصاص را داریم. ما در حوزه خصوصی اگر منفعت خودمان به نفع دیگری از آن گذشت کنیم به نحوی منافع متعارض را قبول کنیم، یک فضیلت است؛ اما در حوزه عمومی پذیرش منافع متعارض یک رذیلت است.

آخوندی با بیان اینکه بحث تفکیک حوزه عمومی از حوزه خصوصی نکته بسیار مهمی است، گفت: بزرگترین مشکل ما این است که وقتی از اخلاق عمومی حرف می‌زنیم ارزش‌ها و معیارهای ما مربوط به اخلاق در حوزه خصوصی است، شاید در این زمان  تصور می‌کنیم با تاکید بر ارزش‌های حوزه خصوصی می‌توانیم در حوزه عمومی به موفقیت برسیم.

وی در خصوص ریشه‌های بحران اخلاقی، توضیح داد: یکی از ریشه‌های بحران اخلاقی که امید اجتماعی و صلح را به مخاطره انداخته است، همین عدم تفکیک حوزه عمومی از حوزه خصوصی است. ما فکر می‌کنیم این اندیشه بوده است.

وزیر راه با اشاره به سخنی از افلاطون عنوان کرد: افلاطون معتقد بود، حاکم باید حکیم باشد، آیا حکیم بودن وخلیق بودن حاکم منجر به اجرای عدالت در جامعه می‌شود؟ بعدها یک بحث دیگری فسلفه اسلامی راجع به انسان کامل مطرح شد، من نمی‌گویم حاکم نباید حکیم باشد مهم کفایت آن در بحث عدل است، اگر ما دنبال عدل، صلح، امید اجتماعی، رشد و توسعه هستیم آیا با صرف حکیم بودن حاکم این اتفاق رخ می‌دهد؟ در ادبیات اسلامی راجع به انسان کامل بحث زیادی مطرح شده است، اگر انسان کامل حکومت نکند ما حتما به تمام معیارها و عدل میرسیم؟ آیا حاکمیت انسان کامل برای اینکه جامعه اخلاقی داشته باشیم کفایت می‌کند؟

روح شهر و اخلاق شهروندی

  ابراهیم امینی*: شهردار تهران اخیرا طی اظهاراتی به غفلت صورت‌گرفته از موضوع اخلاق شهروندی و ضرورت تقویت روح و روان شهر اشاره و تأکید کرده که تهران به‌شدت از ضعف اخلاق شهروندی رنج می‌برد.

به‌گفته شهردار تهران برای توسعه اخلاق شهروندی باید بیش از هر چیز به محبت، ایثار، فداکاری و عاطفه شهروندان توجه کرده و آن را تقویت کنیم.

چنان‌که آقای نجفی هم به درستی مورد تأکید قرار داد شهر هم دارای روح است و هم جسم؛ نگاه تک‌بُعدی و سخت‌افزاری به شهر طی سال‌های گذشته، اخلاق شهروندی را دچار آسیب‌های جدی کرده است. در این رابطه، از معصومین علیهم‌السلام حدیث داریم با این مضمون که تأکید دارند؛ وقت خود را به ۳ قسمت تقسیم کنید و یک قسمت آن را به تفریحات سالم اختصاص دهید و قوام آن دو بخش دیگر هم در گروِ وجود تفریحات سالم در زندگی انسان‌ها خواهد بود. بر این اساس مدیران شهری باید به این مهم توجه داشته باشند که فضا‌های مناسبی را برای روح و روان شهروندان و تفریحات سالم آن‌ها درنظر بگیرند.

برخی معضلات شهری مانند ترافیک و آلودگی موجب شده که اخلاق شهروندی به‌شدت دچار آسیب بشود؛ برای مثال آستانه تحمل شهروندی که در شرایط ترافیک گرفتار شده و با ضیق زمان در رسیدگی به امور شخصی خود مواجه است.

کاهش پیدا می‌کند و مباحثی نظیر از خودگذشتگی، ایثار و اخلاق زیر پا گذاشته می‌شود و بالطبع حقوق دیگران هم نادیده گرفته و پایمال می‌شود. مدیران شهری باید توجه داشته باشند که شرایطی را در شهر ایجاد کنند که شهروندان تا حد امکان در چنین شرایطی قرار نگیرند. بر همین اساس، باید تأکید کرد که جسم و روح شهر دو مقوله مجزا نیستند؛ روح شهر زمانی در وضعیت سالم قرار خواهد داشت که جسم آن کارکرد خود را به درستی انجام دهد. مطابق آماری که اخیرا منتشر شد، تهران جزو خشن‌ترین شهر‌های دنیا معرفی شده است. این موضوع موید این است که در تهران شرایط درخور و مناسب به لحاظ اخلاق شهروندی و فرهنگ عمومی نداریم.

بخشی از این مسئله به آموزش شهروندان باز می‌گردد؛ قوانین و مقررات راهنمایی که ما در کشور داریم در تمام دنیا یکسان است، اما دلیل اینکه همین قوانین در جامعه ما رعایت نمی‌شوند به نهادینه نشدن این مقررات در میان مردم مربوط است. توجه به آموزش به‌منظور نهادینه کردن قوانین و اخلاق شهروندی بسیار حیاتی است.

این در واقع یک کار عمیق فرهنگی خواهد بود که در کوتاه‌مدت به ثمر نخواهد نشست و نیازمند یک پروسه زمانی نسبتا طولانی است. تصور اینکه وظیفه ارتقای اخلاق شهروندی صرفا بر عهده شهرداری است، اشتباه است. در این میان همه دستگاه‌های دولتی و حکومتی که در امور فرهنگی، اجتماعی و آموزشی فعالیت دارند باید در هماهنگی با یکدیگر به این امر اهتمام بورزند؛ دولت از طریق گنجاندن واحد‌های درسی و آموزش آن‌ها در مدارس می‌تواند نقش مؤثری در جهت تقویت اخلاق شهروندی ایفا کند.

نقش خود شهروندان و سمن‌ها حتی مهم‌تر از دستگاه‌های دولتی است که می‌توانند به‌صورت خودجوش خلأ‌های فرهنگی را پر کرده و به نیاز‌های جامعه پاسخ بگویند. شهرداری تهران هم نخستین گام‌ها را در این زمینه برداشته است؛ تعیین و انتصاب یک مسئول به ریاست کارگروه موسوم به اخلاق شهروندی و ماموریت تدوین منشور اخلاق شهروندی ازجمله اقداماتی هستند که نشان می‌دهد مجموعه جدید مدیریت شهری تهران توجه ویژه‌ای به مسئله اخلاق شهروندی و به‌طور کلی روح و روان شهر دارد.

*عضو شورای شهر تهران 

منبع: همشهری

مشاوران املاک؛ تضاد منفعت های متعاملین، ارجحیت منفعت های شخصی

یکی از با اهمیت ترین ایرادات وزارت راه و شهرسازی به مبحث مشاوران املاک، وجود تضاد منفعت های در وضع فعلی این حرفه هست که علت تنظیم لایحه ای خاص در این زمینه گردید اما از سرنوشت لایجه خبری نیست.

با این وجود بعضی فرآیندهای داخلی عده ای از صاحبان سنتی این حرفه (نه همه آنها) در دهه های گذشته به افزایش مراجعه مردم به مشاوران املاک آنلاین بی مؤثری نبوده است؛ اقداماتی چون عدم رعایت حقوق مشتریان به نفع فروشندگان مثل گران فروشی یا برآورد نرخ املاک بالاتر از نرخ حقیقی، عدم رعایت حقوق فروشندگان املاک به نفع مشتریان خاص علی الخصوص بساز و بفروش ها که با انواع زدوبندها نرخ املاک را پایین تر از نرخ حقیقی از فروشندگان خرد خریداری می کنند یا عدم رعات حقوق هر دو (مشتری و فروشنده) به نفع خود؛ همه این مورد ها در قالب تضاد منفعت های می گنجد.

در حوزه خرید و فروش ملک نیز همین مبحث به صورت شفاف دیده می شود؛ دلال یا مشاور املاک کسی هست که هم از سوی فروشنده نوعی وکالت برای فروش دارد و هم از سوی خریدار؛ پرواضح هست در فضایی که قانون اذن و زمینه بروز تضاد منفعت های را صادر کرده، انواع مفسده سربرخواهد آورد.

به دیدگاه می آید تنها راه جلوگیری از بروز تضاد منفعت های در قسمت میانجیگری معاملات املاک، اصلاح قوانین ذیربط و مهارتی سازی این میانجیگری تنها به نفع یکی از سمت هاست. به مفهومی دیگر اگر یک مشاور املاک، نمایندگی فروشنده را در اختیار گرفت دیگر توان ندارد از زبان خریدار نیز در این زمینه بیان دیدگاه کند و مشاور املاک دیگری می بایست در این حوزه ورود کند.

لایحه تفکیک فعالیت مشاوران املاک با هدف جلوگیری از تضاد منفعت های در نیمه دوم سال ۹۴ از سوی دولت یازدهم مهیا و به مجلس عرضه گردید اما تاکنون از سرنوشت آن خبری نیست.

از دیگر تحولات موردنظر وزارت راه و شهرسازی بعنوان نهاد متولی و سیاست گذار حوزه خانه در قسمت دلالی خانه، معافیت خریدار از پرداخت حق کمیسیون و واگذاری تام آن به فروشنده است؛ درکنار اینکه دامنه فعالیت واسطه گران معاملات املاک (مشاوران) تا ضمانت تندرستی کیفی ساختمان نیز می رسد و اگر فروشنده بعد از دریافت تام ملک با ساختمانی در تضاد با آن چیزی که در زمان گفتگوها خرید و فروش شنیده بود روبه رو گردد، توان دارد قانونا از مشاور املاک شکایت کند.

عباس آخوندی وزیر راه وشهرسازی در این زمینه معتقد هست: نقش هم زمان یک مشاور املاک در بازاریابی توام برای خریدار و فروشنده، تضاد منفعت های آشکار محسوب می گردد و لازم هست خواسته دو سمت خرید و فروش بعنوان دو نقش مجزا از هم، از طریق دو بازیگر مستقل در بازار میانجیگری، هدایت و اداره گردد به این مفهوم که یک مشاور املاک در نقش وکیل خریدار و یک مشاور از بنگاه دیگر در نقش وکیل فروشنده، به مذاکره با هم برای منطبق کردن نظرات خرید و فروش گران، اقدام کنند.

وی عصر دوشنبه ۹ شهریور ماه ۹۴ در گردهمایی سراسری مسئولان کل راه وشهرسازی، مسئولان املاک و حقوقی، خانه و عاملان ذی حساب استانهای سراسر کشور عنوان کرد: برای حذف تضاد منفعت های از فعالیت مشاوران املاک و بنگاه های خانه، به دنبال آن هستیم تا قانونی تصویب گردد که بنگاهداران معاملات ملکی منحصرا از مالک و فروشنده، کمیسیون اخذ کنند و خریدار به بنگاهدار پول ندهد.

آ آخوندی به تضاد منفعت های در بنگاه های معاملات املاک اشاره نمود و عنوان کرد: آشکار نیست در این بنگاه ها، بنگاهدار نماینده خریدار هست یا فروشنده مگر می گردد یک نفر هم زمان کارگزار دو نفر باشد یا اینکه هم از موجر پول بگیرد هم از مستاجر.

مکانیزم سنتی جورسازی دیگر پاسخ نمی دهد 

زلزله، تهدیدی که لازم هست به مجال اقتصادی مُبَدَل شود!

 

به نقل از خبرنگار راه و شهرسازی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، تجربه و سوابق گذشته از زمین لرزه های این‌چنینی در کشورهای پیشرفت یافته، نشان می دهد در بعضی از این زمین لرزه های مخرب، مجال ها و توفیقاتی برای بهره وریِ هر چه بیشترِ اقتصادی حاصل شده هست.

البته طرح این مبحث به مفهومی مفید بودن چنین زمین لرزه هایی نیست زیرا تبعات و پیامد روحی، روانی و عاطفی این پدیده طبیعی آنچنان عمیق و وسیع هست که نمی گردد مابه ازای پولی و اقتصادی برای آن در دیدگاه گرفت، اما به هر ترتیب منطق حکم می‌کند خسارات هر حادثه‌ای با اتخاذ تدابیر هوشمندانه به دست کم محتمل کاهش یابد که این قاعده در مورد زمین لرزه موخر ایران نیز حکم می‌کند.

محمود خاقانی سده،کارشناس حوزه اقتصادی در صحبت با خبرنگار راه و شهرسازی محمود خاقانی سده،کارشناس حوزه اقتصادی در صحبت با خبرنگار راه و شهرسازی با اشاره به ضرر و زیان های سنگین بلاهای
طبیعی همچون سیل، طوفان و زمین لرزه در کشورهایی که استحکام بنا و اداره آشفتگی در آن با نقایصی همراه هست، عنوان کرد: کم نبوده زمین لرزه هایی که در گذشته در بسیاری از نقاط جهان رخ داده و به باور بعضی، طریق و جریان پیشرفت، رشد و شکوفایی منطقه های ذکر شده را تحت تاثیر قرار داده هست.

کارشناس مسائل اقتصادی عنوان کرد:  حاصل شدن توفیقات این‌چنینی لازمه تامینِ الزامات بسیاری هست که نباید به راحتی از آن گذر کرد و کم نبوده مورد ها و سوانح طبیعی که جریان رشد و پیشرفت کشورهای پیشرفت یافته را تحت الشعاع قرار داده و حتی آن را با اختلال‌هایی جدی رو به رو کرده هست.

وی اضافه کرد: برپایه گزارش ها، اقتصاد ژاپن بعد از زمین لرزه ۹ ریشتری سال ۲۰۱۱ آنچنان متحمل خسارت گردید که تاکنون ژاپن درگیر بعضی پیامد و آسیب ها متاثر از آن هست.

وی اضافه کرد: در کنار این هزینه های سنگین، خسارت اقتصادی جدی برای کشوری که در رقابت با چین حضور دارد، ضربه ای کاری هست که نشان می‌دهد، بلاهای طبیعی در بعضی مواقع، طریق رشد و پیشرفت کشورها را دگرگونی می‌دهد اما با همه این اوصاف منطق ایجاب می‌کند با بکارگیری از حجم های موجود از توفیقات اقتصادی حداکثری که امکان حاصل شدن آن دور از ذهن نیست، غافل نشویم

وی اضافه کرد: لازم هست با تدبیر  از جویندگان کار در منطقه های و استان ذکر شده که توان دارند در جهت بازسازی منطقه های زمین لرزه زده نقش آفرینی کنند؛ استفاده گردد که در شرایط موجود این امر توان دارد از بارِ وِخامت آسیب های اقتصادی این زمین لرزه تا حدودی بِکاهد.

خاقانی سده تاکید کرد: این امر در زمین لرزه ژاپن، با آن همه فاجعه و خسارتی که بر جای گذاشت، بصورت مشهود دیده می‌شود و دولت ذکر شده با برنامه ریزی دقیق و نقش آفرینی قسمت های ذی ربط موفق شد در حوزه ساخت و ساز به رشد قایل ملاحظهی نائل گردد.

کارشناس اقتصادی در پایان متذکر گردید: دوباره هم تاکید می گردد طرح این مبحث به مفهومی نگاه اقتصادیِ صِرف و مطلق و نفع آوری از زمین لرزه موخر نیست و بدون شبهه طرح این موضوعات لازم هست از موضوعِ خسارات روحی و عاطفیِ وارد شده به مردم غیور کرمانشاه مُنفَک گردد، اما با همه این اوصاف تدبیر اقتضاء می‌کند با درایت و هوشمندی، شرایط بدتر را به بد و پس از ان عادی و حتی وضع خوب مبدل کرد، مبحثی که با سخت کوشی، اتخاد، برنامه ریزی  و همگراییِ بین دستگاهی دور از دسترس نخواهد بود.

زنان از حضور در فضاهای شهری پراغتشاش و ناامن گریزانند

عضو هیات علمی گروه شهرسازی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر گفت: زنان از حضور در فضاهایی که احساس امنیت نمی‌کنند گریزانند؛ به این معنی که اصلا حضور پیدا نمی‌کنند چه برسد به اینکه با کسی تعامل برقرار کنند.

حسین خسروی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره عوامل موثر در تعاملات اجتماعی زنان در فضای شهری، افزود: البته باید توجه داشت که حیات اجتماعی (عنوان نشست ما) صرفا به تعاملات و یا روابط اجتماعی خلاصه و محدود نمی‌شود، بلکه حیات اجتماعی را باید به تمامی انحاء تبلور، بروز و حضور تک تک افراد جامعه در فضاهای عمومی معنی کرد. به این معنی که حتی ممکن است فردی در جامعه حضور پیدا کند بدون اینکه با کسی حرفی بزند و یا حتی تعمدا از نگاه کردن به دیگران خودداری کند، این خودش گونه خاصی از حیات اجتماعی است؛ حیاتی انزواگونه که ممکن است فرد به دلیل بی‌رغبتی، نارضایتی و یا حتی اندکی بیزاری نسبت به جامعه و شهر خود تمایلی به برقراری ارتباط با دیگران نداشته باشد.

وی در ادامه بیان کرد: برخی از نظریه‌پردازها، خود این امتناع از برقراری ارتباط را گونه‌ای از تعامل اجتماعی نمادین می‌دانند. به عنوان مثال میلان کوندرا در یکی از رمان‌های خود به الگوی رفتاری غالب در دوره‌ای خاص از تاریخ اروپا اشاره می‌کند که در آن زنان بدون کوچک‌ترین انعطاف و حتی به گونه‌ای خشن در پیاده‌روهای شهر گام برداشته و از تنه زدن به عابرین مقابل امتناعی نداشتند، این نیز گونه‌ای از تعامل اجتماعی است.

عضو هیات علمی گروه شهرسازی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر درباره  اینکه چه عواملی در تعاملات اجتماعی مستقیم، سالم و رغبت‌گونه زنان تاثیرگذار است، افزود: باید به شاخص‌های زیادی از جمله امنیت، میزان آلودگی صوتی فضا، سطح آسایش اقلیمی (مثل سایه‌اندازی و آفتاب‌گیر بودن)، فارغ بودن از رفت و آمد خودرو و امثال این، اشاره کرد. این‌ها عوامل عمومی بوده و تقریبا در هر جامعه و در هر نقطه جغرافیایی جهان بر روابط اجتماعی زنان تاثیر گذارند.

خسروی گفت: تحقیقات زیادی نشان می‌دهد که زنان اساسا از حضور در فضاهایی که احساس امنیت نمی‌کنند گریزانند؛ به این معنی که اصلا حضور پیدا نمی‌کنند، چه برسد به اینکه با کسی تعامل برقرار کنند. معمولا فضاهای تک‌محصولی و مردانه (مثل تعمیرگاه‌ها یا کارواش‌ها)، فضاهایی که بر آنها نظارتی وجود ندارد (مثل مسیرهایی که با ساختمان‌های مسکونی محاط نشده باشند و یا حتی پارک‌ها وقتی کسی از آنها استفاده نمی‌کند)، مسیرهایی که اصطلاحا راه دررو نداشته باشند (مثل پل‌های هوایی)، فضاهایی که به لحاظ ادراکی مالکی ندارند (مثل زیرپل‌ها) و فضاهایی که از آنها خوب نگهداری نمی‌شود (همچون کوچه‌هایی با خانه‌های متروک و شیشه‌های شکسته و یا خیابان‌های کثیف و آلوده) به لحاظ ادراکی از پایین‌ترین سطح امنیت برخوردارند.

او در ادامه افزود: برعکس فضاهایی که طبقه اول آنها از کاربری‌های فعال پوشیده شده و در طبقات فوقانی ساختمان‌های مسکونی با نظارت اجتماعی وجود دارد، فضاهای امن‌تری را شکل می‌دهد. این موضوع در مورد سر و صدا، آسایش و حضور خودرو هم صادق است. یعنی افراد حضور در فضاهای پراغتشاش، خیلی سرد و یا خیلی گرم و یا جایی که مملو از خودرو است را ترجیح نمی‌دهند. ولی باید توجه داشت که این موارد صرفا شرط لازم (و نه کافی) برای تعامل اجتماعی زنان هستند. به عبارتی تنها به‌عنوان پیش‌شرط تعاملات اجتماعی، اینکه چه میزان زنان در فضاهای شهری حضور داشته باشند را تعیین می‌کنند، ولی اینکه در چنین فضاهایی تمایل به برقراری تعامل سالم وجود داشته باشد و یا خیر، به بسیاری از دیگر عوامل مرتبط است.

با شهرسازی قلدرمآبانه، معلولیت برای یک شهروند تهرانی قطعا محدودیت به همراه دارد !

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : حجت نظری، عضو شورای شهر تهران در نطق امروز خود به انتقاد از نبود فضاهای مناسب شهری برای معلولان پرداخت.

به گزارش خبرنگار سرویس شهری «انتخاب»، نظری گفت: مدتی است حادثه زلزله کرمانشاه را پشت سر گذاشتیم به همه هموطنان عزیزم و به خصوص کردهای گرامی عرض تسلیت دارم متاسفانه کام همه ما ایرانیان هنوز از این حادثه تلخ است. به واسطه گرامی‌داشت روز جهانی معلولین می‌خواهم در آغاز عرایضم با گریزی بسیار کوتاه، به این حادثه از دریچه دیگری بنگرم و طرح سوالی نمایم.

او ادامه داد:  در زمان زلزله، معلولین جسمی حرکتی چگونه می‌توانند خود را از حادثه نجات دهند؟ آیا نه این است که این عزیزان مظلوم ترین قربانیان حوادث ناگوار طبیعی چون زلزله خواهند بود که کمترین مجال برای رهانیدن خود از دام مرگ را نخواهند یافت؟ این نکته ی قابل تامل می بایست در مدیریت بحران ما را بیش از پیش متوجه هم وطنان کم توان جسمی حرکتیمان نماید.

او افزود: همانطور که مستحضرید کم توانی جسمی-حرکتی و معلولیت می تواند بخشی از چرخه ی زندگی هر فردی باشد که به فراخور شرایط، حوادث و علل گوناگون از جمله تصادف؛ یا برای جانبازان سرافراز در راه دفاع از میهن، یا از بدو تولد تا کهنسالی با درجات مختلف و در بازه های زمانی متفاوت یک شخص را درگیر نماید و معلولیتی را به همراه داشته باشد.

نظری گفت: همه ی ما حتما این جمله را بارها شنیده ایم که "معلولیت، محدودیت نمی آورد" اما می‌خواهم امروز به نوع دیگری آن را بیان کنم و به جرات بگویم بله! "معلولیت برای یک شهروند تهرانی قطعا محدودیت به همراه دارد" محدودیتی که نه نشات گرفته از عدم اراده و نا توانی او، بلکه ناشی از غفلت و کوتاهی مدیران و مسئولین شهری برای ایجاد یک شهر دسترس پذیر است.

او ادامه داد: یک فرد معلول چگونه می تواند خود را یک شهروند تهرانی بداند وقتی که کمترین بهره را از فضای زیست شهری خود نمی برد و از کمترین خدمات شهری استفاده نمی کند. زمانی که فرد با ویلچر برای یک تردد ساده در سطح شهر در بهترین شرایط می بایست پس از هماهنگی های بسیار، ساعت‌ها منتظر اتومبیل های مخصوص تردد معلولین باشد.

نظری پرسید: چند درصد از فضاهای عمومی شهری مناسب حضور معلولین است؟ چرا شهر ما از حضور لطیف و موثر این همه استعداد در حوزه های مختلف محروم است؟

عضو شورای شهر تهران گفت: به رغم سپری شدن سالیان طولانی از وضع قوانین مرتبط با معلولین، گویی تنها گرد فراموشی بیشتری برای توجه به این قشر از جامعه به بار آورده است، با توجه به تبصره 2 ماده یک و تبصره ماده 4 قانون جامع معلولین مصوب سال 1383 مجلس شورای اسلامی، که به صراحت شهرداری‌ها را موظف به انجام اقداماتی در حوزه مناسب سازی شهر نموده است، شورای اسلامی شهر تهران از سال 1384 مقرره‌ای با عنوان «مناسب سازی فضاهای شهری برای جانبازان و معلولین جسمی و حرکتی» به تصویب رسانده است.

اما ارمغان این مصوبه 12 ساله در عمل چیست؟ چرا مهلت دو ساله ی اجرای مصوبه با وجود گذشت 12 سال هنوز شهر را شهری مناسب برای حضور این عزیزان نکرده است؟ ستاد مناسب سازی فضاهای شهری که مسئولیت نظارت بر اجرای مصوبه را داشته، می بایست پاسخگوی عدم تحقق اهداف این مصوبه باشد.

او افزود: جدای از اینکه فضاهایی که تا قبل از تصویب این مصوبه ایجاد شده‌اند و می‌بایست با اختصاص بودجه‌های مناسب سالانه و به صورت اولویت بندی شده، با یک برنامه‌ریزی هوشمندانه و به صورت نظامند مناسب سازی می‌شدند، باید عدم مناسب سازی فضاهای عمومی شهری و معابری که پس از این مصوبه ایجاد شده‌اند را با حساسیت بیشتر مورد مداقه جدی قرار داد. اینکه از سال 84 به بعد مناسب سازی در فضاهای جدید باید به عنوان یک رویکرد ضروری در ساخت و ساز فضاهای عمومی شهری در نظر گرفته شود و کد پروژهایی که به اسم مناسب سازی فضای شهری در بودجه‌های سالیانه ذکر می شدند برای بهبود کیفیت فضاهای ساخت گذشته مورد استفاده قرار گیرد، حقیقتی است که متاسفانه به واقعیت بدل نشده است.

او گفت: چرا باید زیرگذر چهاراره ولیعصر یا زیرگذر میدان ولیعصر جدای از در نظر نگرفتن همه ی نگاه های نادرست سواره محوری که در شکل گرفتن آن وجود دارد، ایجاد شود، اما باز هم سخت‌ترین و پیچیده‌ترین دسترسی‌ها را برای کم توانان جسمی حرکتی در نظر بگیرد. دسترسی که تردد از مسیر آن برای یک فرد عادی زمان بر است، چه رسد به یک فرد با محدودیت‌های حرکتی!