روزگاری نه چندان دور دو چرخه به عنوان یکی از مدهای اصلی حمل و نقل عمومی در تهران به شمار می رفت. صدای زنگ دوچرخه هایی که راه خود را از میان سنگ فرش تهران قدیمی باز می کردند و اسب های درشکه را پشت سر می گذاشتند؛ هنوز در تار و پود تاریخی تهران قدیمی شنیده می شود. اما به مرور زمان با سیطره اتومبیل ها در پایتخت، دوچرخه سواری در تهران به یک حس و تصاویر نوستالژیک در کتاب ها تبدیل شد و آنها که به دنبال هویت گمشده این شهر بودند دوچرخه های زنگ زده قدیمی را از آب انبارهای خانه های قدیمی بیرون آوردند و به عنوان یک اثر هنری به جای مانده از سال های دور طهران قدیمی قهوه خانه ها و کافی شاپ های خود را با آن تزئین کردند و دوچرخه به یک وسیله کاملا تفریحی در سفرهای برون شهری تبدیل شد.
به گزارش تیتر شهر- بهاره نوروزی: اندکی بعد که ابر آلودگی بر فضای شهر تهران گسترده شد و دود اتومبیل ها راه نفس تهرانی ها را بست، دوچرخه به عنوان یک مد حمل ونقلی توجه مدیران شهری قرار گرفت.
لایحه دوچرخه سواری در دوره مدیریت شهری و در زمان تصدی جعفر تشکری هاشمی بر معاونت ترافیک تصویب شد برهمین مبنا در کل تهران 160 خانه دوچرخه با 2700 دستگاه دوچرخه راه اندازی و منطقه 8 به عنوان پایلوت طرح در نظر گرفته شد.
اما دوچرخه سواری نه تنها در پایتخت هرگز نهادینه نشد، بلکه تبدیل به طرح شکست خورده ای شدکه برای این ناکامی دلایل ریز و درشتی داشت.
دلایلی نظیر شیب نامناسب و نامتوازن مناطق شهر تهران به ویژه در مناطق شمالی پایتخت که عدم توفیق دوباره استفاده از این وسیله نقلیه دو چرخ را در تهران توجیه می کرد. در واقع می توان گفت که این عدم موفقیت به عوامل گوناگونی مطرح شد و از چندین بعد قابل بررسی است.
عدم جزیی نگری و تعریف شرایط استاندارد ترافیکی
مد حمل ونقلی دوچرخه در کشورهای پیشرفته نقش مهمی در حمل ونقل شهری دارد . دوچرخه ها نیز برای تردد در مسیرهای کوتاه و بین بخشی مورد استفاده شهروندان قرار می گیرد. به عنوان مثال در برخی کشورها از دوچرخه برای رسیدن شهروندان به مدهای حمل و نقلی بزرگ تر مورد استفاده قرار می گیرد.
بنابراین با اینکه دوچرخه مد حمل ونقلی مسیرهای بلند نیست اما مسیرهای راه اندازی دوچرخه سواری به عنوان یک وسیله نقلیه تابع استانداردهایی است که در همه جای دنیا مورد توجه مدیریت شهری قرار گرفته است.
مسائلی نظیر تقسیم بندی صحیح مسیر دوچرخه سواری؛ تعیین مسافت های استاندارد فضای حرکت دوچرخه سواران، شیب طولی، شیب عرضی، انتخاب درجه مسیر دوچرخه و روسازی از جمله مواردی است که باید مورد توجه قرار بگیرد.
علاوه بر این مسائل، ضوابط ترافیکی تردد دوچرخه در سطح شهر نیز فاکتور مهمی است که توجه به آن برای حفظ جان دوچرخه سواران لازم است.
موضوعاتی مانند تعیین و رعایت میزان سرعت مجاز در مسیرهای دوچرخه سواری، فواصل توقف، تقاطعات، رمپ های دسترسی و ظرفیت های مسیر دوچرخه سواری، مسائل همهمی است که مدیران شهری باید به آن توجه ویژه داشته باشند.
همچنین مواردی همچون روشنایی مسیر و محل پارکینگ دوچرخه و علائم راهنمایی و رانندگی عمودی شامل تابلوهای انتظامی، اخطاری و ایمن سازی مسیرهای دوچرخه به دلیل دریچه های فاضلاب و غیره باید به موارد استاندارسازی ترافیکی مسیرهای دوچرخه سواری اضافه شود.
