استاد دانشگاه آزاد اسلامی شاهرود گفت: معماری در قدیم تخصصی بسیار رازآمیز بود اما امروز سوار بر موج اینترنت است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، دکتر الهام صفارزاده در جشن فارغ‌التحصیلی دانشجویان رشته معماری دانشگاه آزاد اسلامی شاهرود و بزرگداشت روز معمار گفت: «معمار به‌عنوان یک هنرمند در دوره سنتی یک مجتهد بود و معماری در قدیم یک تخصص بسیار رازآمیز بوده و مثل امروزه نبوده که تخصص‌ها شناور بر اقیانوس اینترنت و فضای مجازی باشد و همه به آن دسترسی داشته باشند.»
وی افزود: «در قدیم دانشجو در کنار استاد پله‌پله پیش می آمد و استاد کار را به او می‌داد و اگر تصمیم می‌گرفت او را به یک استاد و معمار تبدیل می‌کرد و به قول معروف فوت کوزه‌گری را به او می‌گفت«.
صفرزاده اظهار کرد: «در دوره مدرن با توجه به افزایش جمعیت، جایگاه معماری تغییر زیادی داشته و خواسته‌های معماری در ساختمان‌های مدرن زیاد شده و با توجه به ساخت‌وسازهای فراوان و تقاضاهای زیاد معماری جایگاه خود را یافته است«.
این عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی شاهرود بیان کرد: «در دنیای رسانه و عصر مجازی شاهد نقش متفاوتی از معماری هستیم چراکه انواع طرح‌ها در دسترس همه قرار دارد. در این دوره که اینترنت وارد زندگی‌مان شده هر اطلاعاتی در این زمینه بخواهیم کسب می‌کنیم و معماری کیفیت خوب و جایگاه مدرنی کسب کرده و تقاضا برای کارهای معماری هم زیاد شده است اما نکته‌ای که لازم می دانم اینجا بگوییم این است که کارفرما با آوردن مثلاً 50عکس و ویدئو در گوشی یا تبلت خود از معمار خواسته خودش را تقاضا می‌دهد که بعضی مواقع تغییرات زیادی در معماری می ببینیم که گاهی اوقات این تغییرات کسالت‌آور و زشت است و باعث می‌شود شهر چهره زیبایی پیدا نکند و بدین ترتیب به بدنه معماری ضربه‌ای غیرقابل جبرانی وارد می‌شود و نقش معماری را آزاردهنده جلوه می‌دهد.»
وی گفت: «اما جنبه مثبت معماری در دنیا مجازی هم ارتباط با هر اندیشه در هر جای دنیا و آشنایی با نظرات دیگران در این حیطه است که می‌تواند جایگاه طراحی‌ها را روزبه‌روز بهتر کند و می توان گفت، مثلاً در سایت‌های گوناگون و با انتخاب‌های زیاد زایش اطلاعات عمومی در مورد معماری بالا می‌رود و مشارکت مردمی، در ساخت شهرها با ساختارهای مدرن بیشتر و اصولی‌تر می‌شود.»
در این مراسم مهندس مجید ابوالفضلی از دیگر مدرسان رشته معماری دانشگاه آزاد اسلامی شاهرود گفت: «تعریفی از معماری دارم که می‌گوید معماری تبلوری از فرهنگ یک جامعه در گذر زمان است، همان‌طور که تبلور زغال آن را به الماس تبدیل می‌کند، فرهنگ هم معماری را به کریستالی زیبا و ارزشمند تبدیل می‌کند«.
وی افزود: «معمار کیست؟ کسانی که آن آثار شگرف را خلق کردند و خداوند صفت خلاقیت خودش را به آن‌ها هدیه کرده است. باید ببینیم این آدم‌ها توانسته‌اند از عهده شکرش بدر آیند یا نه؟ حتماً همین‌طور است با خلق کارهایشان توانسته‌اند«.
ابوالفضلی ادامه داد: «بحثی که من به دنبال آن بودم تا در این سال‌ها در دانشگاه ارائه شود درس اخلاق در معماری بود. من بحث اخلاق می‌کنم چون هیچ حرفه‌ای بدون اخلاق نمی‌تواند به آن تعالی که مدنظر دارد برسد. اخلاق رکن اصلی در کار معماری است. معمارهای که این آثار خارق‌العاده را ساخته‌اند چه کسانی بوده‌اند. حتماً از آدم‌های عادی نبودند بلکه دارای خصایصی عالی بوده‌اند.»
وی گفت: «عالمی می‌گوید هنرمند، انسانی است که احساسی از عالم غیب در او تحقق پیدا کرده است و او می‌تواند به این احساس لباس زیبا بپوشاند، آن را زبان‌دار کند و با زبان مناسب آن را به دیگران منتقل کند. هنرمند می‌تواند از جهان آینده خبر دهد آینده‌ها را احساس کند چراکه از جهان بزرگ‌تر متولد شده است«.
ابوالفضلی اظهار کرد: «دومین صفت معمار جامعه‌شناس بودن اوست. او یک طرح را برای همه و همه‌کس ارائه نمی‌کند. بلکه بر اساس نیاز فرد طراحی معماری می‌کند و خصوصیات فردی را در طراحی مورد توجه قرار می‌دهد این کار باعث می‌شود که این خانه‌هایی که ساخته می‌شود به نسل‌های آینده منتقل می‌شود و نسل به نسل از آن استفاده می‌کنند
