به گزارش تیتر شهر؛ ماجرای ژن خوب از حرف های پسر عارف، نماینده مجلس و سر لیست امید شروع شد؛ « آن کسی که توانایی دارد، به جایی رسیده، حتما استعدادهایی داشته است. در این استعداد، بحث ژن و وراثتی وجود دارد؛ پدر و مادرم هر دو جزء شاگرداول های کنکور ایران بودند».
حرف های حمیدرضا عارف به سرعت توجه افکار عمومی و به ویژه فعالان فضای مجازی را جلب کرد. به صورت مشخص می توان به هشتگ «ژن خوب» به عنوان موج انتقادی به سخنان فرزند دکتر عارف توجه کرد که نه به ابتکار اصولگرایان بلکه به دست هواداران اصلاح طلبان پر رنگ شد.
پس از حساس شدن جامعه به بحث طنزآلود ژن خوب، پای آن به مدیریت شهری باز شد؛ چندی پیش ایسکا نیوز عنوان کرد که سهیلا صادق زاده شهردار منطقه ده طی حکمی،پسرش را بعنوان مشاور شهردار و رئیس امور سرمایه گذاری و مشارکتهای مردمی منصوب کرد!
از سوی دیگر در جلسه گذشته شورای شهر تهران پسر یکی از اعضا به عنوان کاندید برای مشارکت در یکی از بخش های شورای شهر تهران معرفی شد که از سوی اعضای شورای شهر رای نیاورد!
پس از این ماجرا خبرنگاران در نشست خبری از آقای سخنگو سوال کردند که ماجرای این ژن های خوب به چه صورت است و آقای سخنگو عنوان کرد فردی که به شورا معرفی شده دارای تخصص های لازم بوده اما از سوی شورای شهر رای نیاورده است!
در این ارتباط این سوال پیش می آید که آیا تمام کسانی که دارای شایستگی هستند و تخصص لازم را دارند برای به کارگیری دعوت خواهند شد یا روابط جای ضوابط را خواهد گرفت؟ همچنین این سوال پیش می آید اگر پسر نماینده شورا که تنها به یکرای نیاز داشت، رای می آورد باز هم می توانستیم از چنین استدلالی استفاده کنیم؟
یکی از مهم ترین انتقادات اصلاح طلبان در مدیریت گذشته بحث حاکم بودن روابط به جای ضوابط بوده است و حال می بینیم این مسئله به بحثی معمول تبدیل شده است و دیگر کسی این سوال را مطرح نمی کند که آیا تمامی نخبگانی که دستشان به جایی نمی رسد در این عرصه حضور دارند یا داستان های تلخ همیشگی ادامه داد؟
