برنامه های مسکن

معمارشهر:  بیش از 70 سال پیش ، پیشگام برنامه ریزی پاتریک ابرکرومبی (1933) نوشت: "موضوع مسکن به طور مداوم ، چه تحت عنوان تراکم ، برای شرایط زندگی جمعیت ، پاکسازی زاغه یا رشد حومه شهر برنامه ریزی می کند." همین موضوعات همچنان در روند برنامه ریزی اصلی باقی مانده اند. برای رسیدگی به آنها ، حوزه های قضایی با اختیار تهیه و اجرای برنامه های مسکن به طور فزاینده ای به عنوان بخشی از برنامه جامع خود یا به عنوان یک سند مستقل جداگانه ، به تهیه و اتخاذ برنامه های مسکن یا استراتژی های مسکن می پردازند.

دلایل آماده سازی یک طرح مسکن

شهرداری ها دلایل مختلفی برای تهیه نقشه های مسکن دارند.

برای رسیدگی به الزامات قانونی

برخی از ایالت ها به عنوان بخشی از برنامه جامع یا طرح جامع شهرداری ، به یک طرح مسکن نیاز دارند. به عنوان مثال ، ایالت واشنگتن عنصر مسکن را الزامی می کند ، که باید "نیازهای موجود و پیش بینی شده برای تمام بخشهای اقتصادی جامعه را تأمین کند" (قوانین ایالت واشنگتن ، RCW 36.70A.070 (2)). سایر ایالت ها ، از جمله کالیفرنیا و نیوجرسی ، شهرداری را ملزم می کنند تا سهم مناسب خود را از نیاز مسکن منطقه ای ، همانطور که توسط یک سازمان ایالتی یا منطقه ای تعریف شده ، برطرف کند. شهرداری هایی که بودجه بلوک توسعه محلی HUD یا بودجه HOME را دریافت می کنند باید یک برنامه تلفیقی تهیه کنند ، که نیازها و استراتژی کلی مسکن شهرداری را مشخص کند و نحوه استفاده از بودجه فدرال آنها را نشان دهد.

لیست بخش‌های ذینفعان بالقوه در برنامه ریزی شهری

معمار شهر: بخش‌های جامع

• افرادی که در مجاورت یک فعالیت پیشنهادی زندگی می‌کنند.
• ساکنین
• ساکنان محله
• صاحبان زمین
• اجاره دهندگان
• اقلیت ها
• کاربران (کاربران پارک، قایق‌رانان و غیره)
• صاحبان مشاغل محله

 

گرو‌های منافع

• اتاق بازرگانی
• گروه‌های محیطی
• گروه‌های نژادی یا قومی
• سازمان‌های صنعتی تشکل‌های مذهبی
• گروه‌های مدنی
• گروه‌های اجتماعی
• انجمن‌های همسایگی

الگوهای شهری

معمارشهر:

فرم شهر می‌تواند در حس جهت‌یابی، راحتی، امنیت، راندمان و شکل دادن به سیمای شهر مؤثر واقع گردد.

ساده ترین الگوی شهر که گویای تمرکز یافتگی فعالیت ، جمعیت و مشاغل است به شکل دایره ای است با هسته ای از فعالیتها در مرکز، که محله های مسکونی پیرامون آن هسته را فرا گرفته‌اند.

به طور کلی شهرها دارای دو نقش اساسی می باشند:

مرکزیت: شهر به عنوان مرکزی محسوب می‌شود که به جمعیت خود و اطراف سرویس می دهد.

گرهی: شهر در یک منطقه به عنوان یک نقطه نقش بازی می‌کند.

شهر با نقش گرهی معمولاً در مسیر تقاطع راهها و جاده ها شکل می‌گیرد.

 

بر اساس شبکه‌های ارتباطی برای شهر فرمهای مختلفی را مطرح نموده‌اند از جمله: ستاره‌ای،‌شعاعی، حلقوی، تارعنکبوتی، اقماری، خطی، شطرنجی، نامنظم، شطرنجی خطی و … ضمناً‌ اندیشه‌هایی برای فرم شهرها همانند فرم ترکیبی، مگاستراکچر، گروپ‌فرم و … مطرح است.

توسعه طرح حمل و نقل

معمارشهر: شش مرحله اساسی در تهیه یک برنامه حمل و نقل وجود دارد:

1. ظرفیت ، کمبودها و نیازهای سیستم را ارزیابی کنید.
2. اهداف و مقاصد را تعیین کنید.
3. نیازهای آینده را مشخص و اولویت بندی کنید.
4. راه حل های بالقوه را توسعه ، ارزیابی و انتخاب کنید.
5. تهیه و تصویب طرح ، از جمله بازبینی و اظهارنظر عمومی.
6. اجرا ، نظارت و ارزیابی عملکرد طرح
   
   

   توسعه برنامه های پاسخگو و مؤثر بر مشارکت فعال مردم و آژانس های محلی فدرال ، ایالتی و محلی مناسب در تصمیم گیری در مورد حمل و نقل در هر مرحله از توسعه برنامه حمل و نقل پیش بینی شده است.
   
   

   ظرفیت ، نقص و نیاز سیستم را ارزیابی کنید
   
   

   ارزیابی سیستم موجود با موجودی از امکانات و خدمات موجود و ظرفیت آنها ، از جمله شبکه راه ، سیستم های حمل و نقل ، و همچنین روابط متقابل حمل و نقل هوایی و آبی آغاز می شود. این ارزیابی باید مشخص کند که شبکه حمل و نقل در کجا عمل می کند و در حال حاضر کمبودهایی وجود دارد یا از نظر قابلیت دسترسی ، تحرک و کارایی نسبت به خواسته های جامعه وجود دارد. از اقدامات کمی و کیفی ، از جمله ارزیابی خصوصیات جمعیت و اشتغال ، روند کاربری زمین ، بازارها و الگوهای مسافرتی و نظرسنجی های کاربران ، اغلب در برنامه ها برای توصیف مشکلات حمل و نقل برای حل و بررسی نیاز برای اقدام استفاده می شود.

تعاریف مختلف شهر

معمارشهر: بدلیل ماهیت مبهم و پیچیده شهر تاکنون تعاریف بسیار زیادی از این گستره مطرح شده است.

شهر: عبارتست از ترکیب عوامل طبیعی، اجتماعی و محیط های ساخته شده توسط انسان که در آن جمعیت متخصص ساکن است.

ده: عبارتست از واحدی جغرافیایی که مرکز تجمع انسانی با انواع گوناگون، برمبنای تولید محصولات کشاورزی است.

شهر: مکانی برای اسکان گروهی انسان‌ها و محل فعالیت آن‌ها، عام ترین تعریف شهر به شمار می رود.

در بسیاری از تعاریف شهر دو عامل عمده تجارت و خدمات را از ارکان اصلی شهرهای پیشرفته می دانند و جمعیت را نادیده می گیرند.

منظور از شهر، منطقه جغرافیایی است که دارای جمعیت مشخصی بوده و تراکم جمعیت در آن وجود داشته و افراد در آن به امور غیر کشاورزی اشتغال داشته باشند.

شهرها مکان‌های تمرکز یافته ای هستند که انواع فعالیت‌ها و مشاغل در آن‌ها به صورت مراکز اجتماعی و تجاری متمرکز شده‌اند تا نواحی اطراف از آن بهره مند شوند.

لوئیز ورث: شهر سکونتگاهی دائمی و نسبتا بزرگ است برای افرادی که از نظر اجتماعی ناهمگونند.

امیل دورکیم: شهر محل توسعه اطلاعات در یک منطقه اخلاقی است.

ژان رمی: شهر دارای نظم و انسجام فرهنگی همراه با نوآوری و پیشرفت است.

تعریف شهر از نظر مکتب شیکاگو: شهر همانند یک اندام زنده اجتماعی ، محل اسکان طبیعی انسان متمدن است.

تعریف شهر از نظر رابرت پارک: شهر ترکیبی است از عناصر مادی (مدنیت) و غیر مادی (اخلاقی) است که دومی مهم‌تر است.

 

ارائه دهندگان حمل و نقل عمومی

معمارشهر: با توجه به خدمات حمل و نقل عمومی ، نقش و مسئولیت های ارائه دهندگان حمل و نقل عمومی همان است که برای دولت های محلی توصیف شده است. با این حال ، از آنجا که ارائه دهندگان حمل و نقل ممکن است منبع مالی اختصاصی برای عملیات نداشته باشند و ممکن است برای تأمین بودجه به دولت های محلی وابسته باشند ، مشاوره اولیه در مورد در دسترس بودن منابع حتی از اهمیت بیشتری برخوردار است.

منابع و نهادهای نظارتی

توصیه های طرح حمل و نقل می تواند دامنه وسیعی از منابع طبیعی و اجتماعی را تحت تأثیر قرار دهد. در نتیجه ، دخالت زود هنگام منابع و نهادهای نظارتی در تدوین برنامه حمل و نقل می تواند به شناسایی محدودیت هایی کمک کند که به طور بالقوه می توانند اجرای پروژه های آینده را به دلیل الزامات نظارتی ، تأثیر برنامه یا نیازهای مالی منع کنند.

شهروندان و جوامع

شهروندان و جوامع به عنوان "مشتری" سیستم و همچنین افرادی که ممکن است تحت تأثیر تغییرات پیشنهادی قرار بگیرند ، منبع مهمی در تدوین برنامه های حمل و نقل هستند. برنامه های ایالت ، برنامه های حمل و نقل از راه دور در کلانشهرها و برنامه های راهرو به طور خاص برای اطلاع از تدوین برنامه نیاز به مشارکت عمومی دارند. مشارکت باید از یک ساکن متوسط گرفته تا انجمن های مدنی محله یا مدنی ، رهبران جامعه و نمایندگی جامعه تجاری ، مانند اتاق های بازرگانی باشد. برای برنامه های بزرگتر حمل و نقل ، ایجاد یک گروه مشاوره رسمی برای شهروندان توصیه می شود.

دسته بندی ذینفعان در امور برنامه ریزی شهری

معمار شهر : دسته بندی ذینفع

ذینفعان را می‌توان به طور کلی در چهار دسته طبقه‌بندی کرد.

طبقه اول: افرادی هستند که نماینده یک بخش خاص از جامعه می‌باشند. این افراد ممکن است در یک دسته وسیع بیرونی مانند کشاورزان و یا صاحبخانه‌ها باشند و یا ممکن است  ساکن یک محله باشند.

 این ذینفعان معمولاً از طرف خودشان صحبت می‌کنند.

 ذینفعان آنها را انتخاب می کنند زیرا ممکن است دیدگاه های آنها برای افراد دیگر در بخش خود " معمول " باشد یا از دانش شخصی برخوردار باشند.

. با این حال، از آنجا که این افراد نمی‌توانند از طرف افرادی صحبت کنند که نماینده رسمی آنها نیستد ، مشارکت این دسته ذینفعان جایگزین مشارکت عمومی نمی باشد.

برنامه های حمل و نقل

معمارشهر: سیستم های حمل و نقل مرکزی مؤثر برای حفظ بهره وری ، بهداشت و ایمنی جوامع و مناطق مهم هستند.

یک برنامه حمل و نقل هدایت سرمایه گذاری و زمانبندی بهبود شبکه حمل و نقل برای تأمین نیازهای تحرک ، دسترسی ، ایمنی ، اقتصادی و کیفیت زندگی در جامعه است.

دلایل آماده سازی برنامه حمل و نقل

برنامه های حمل و نقل معمولاً برای رسیدگی به موارد زیر به صورت سیستماتیک ، هماهنگ و جامع تهیه می شوند:

• مدیریت سیستم های موجود

• نگهداری سرمایه گذاری قبلی

• تنظیم مجدد خدمات موجود

• معرفی خدمات جدید

• ساخت تأسیسات جدید

• شناسایی راه های تأمین مالی نگهداری و بهبود سیستم

ساختار برنامه ریزی

معمارشهر: ساختار یک طرح معمولاً از دو مولفه اصلی تشکیل شده است: یک هسته و به دنبال آن تعدادی عنصر. محتویات خاص یک طرح به عوامل زیادی بستگی دارد، از جمله نوع برنامه تهیه شده، هدف برنامه و دامنه مورد توجه.

هسته

هسته شامل موارد زیر است:

  بیانیه اختیارات برای تهیه و تصویب طرح

  داده های پیش زمینه ، شامل تاریخچه منطقه ، شرایط و روند موجود و پیش بینی داده ها

  مستند سازی منافع ذینفعان و روند مشارکت سهامداران

  بیان چشم انداز یا بیان اهداف و اهداف شرایط آینده

  ارزیابی برنامه و گزینه های طراحی

  اجرا یک برنامه

عناصر طرح

عناصر یک طرح ، به طور خاص ، موضوعات مختلف طرح را در نظر می گیرند. عناصری که باید در آن گنجانده شوند به هدف طرح بستگی دارد. برای یک طرح جامع ، عناصر استفاده از زمین ، حمل و نقل ، مسکن و تسهیلات جامعه ضروری تلقی می شود - آنها اساس برنامه جامع را تشکیل می دهند. بر اساس دامنه طرح و طبق قوانین ایالتی ، عناصر دیگری نیز به عنوان مناسب در نظر گرفته می شوند. عناصر غالباً در یک طرح جامع گنجانده می شوند یا غالباً به عنوان برنامه های کاربردی جداگانه تهیه می شوند.

شامل موارد زیر است:

شناسایی ذینفعان در امر برنامه ریزی شهری

معمار شهر: ذینفعان اصطلاحی است که معمولاً در برنامه ریزی‌ها و سیاست‌های عمومی به کار می‌رود.

 یک ذینفع به عنوان شخصی که دارای "نفع" یا " فایده" می‌باشد، در موضوعات مورد رسیدگی تعریف می‌شود.

در واقع، به این معنی است که هر کسی می تواند بهره‌‌‌‌‌ مند باشد. هر شخصی که ساکن شهر و یا شهروند و یا مالیات دهنده باشد می‌تواند از منافع استفاده کند و ذینفع گردد.

از آنجا که فرق بین عامه و ذینفعان ذینفع گیج کننده است، بنابراین باید بدانیم چرا ذینعفان باید در این امر دخیل باشند و چگونه باید از آنها انتخاب کنیم. افرادی که یک هدف مشترک برای برنامه‌ریزی دارند را دعوت کرده و دعوت شدگان باید مراحل را با دقت بررسی و برنامه ریزی نمایند.