هر پروژه معماری یک سئوال بزرگ است / گفت‌وگو با سعید میرمحمدصادقی و عباس ذوالقدر درباره یک سه‌گانه معماری

هر پروژه معماری یک سئوال بزرگ است با زیرمجموعه‌ای از سئوال‌های بیشتر؛ به عبارت دیگر یک پروژۀ معماری لایه‌های مختلفی دارد و پروژۀ موفق پروژه‌ای است که بتواند به همۀ این پرسش‌ها پاسخ مناسب بدهد.

 هنرآنلاین: اخیراً پروژه‌هایی از "مهندسین مشاور پادیر" در فضای اطلاع‌رسانی رخدادهای معماری معرفی شده که به گفتۀ مدیران این استودیو  نقطۀ عطفی  در فعالیت‌های این مجموعه به حساب می‌آیند. این پروژه‌ها که "ویلای 1090"، "ویلای 39" و "ویلای 30" نام دارند در حقیقت یک سه‌گانه معماری را تشکیل می‌دهند که در مجموع می‌تواند در یک کانسپت کلی شناسایی شود. در عین حال همین رویکرد ویژگی جالب توجهی به این مجموعه بخشیده که نشان از توجه خاص طراحان و سازندگان آن به مولفه‌هایی است که می‌تواند باب گفت‌وگوی ویژه‌ای را در ارتباط با کارکردها و لایه‌های متکثر معماری باز کند.

به همین منظور با سعید میرمحمد صادقی، که به همراه لادن زارعی آرشیتکت‌های مسئول در پروژه‌های معماری مهندسین مشاور پادیر هستند و عباس ذوالقدر، مهندس عمران و مدیر پروژه مسئول در پروژه‌های ساخت مهندسین مشاور پادیر، گفتگویی صورت گرفته است که در ادامه می خوانید.

 

پیشینۀ فعالیت حرفه‌ای‌تان به چه سال‌هایی بر می‌گردد و این فعالیت‌ها از کجا آغاز می‌شود؟

میر محمد صادقی: از سال 1382 فعالیت حرفه‌ای مستقل را همراه با همسرم لادن زارعی که او هم آرشیتکت است شروع کردیم. پیش از آن و در سال‌های آخر دانشگاه فرصت داشتیم تا در همکاری با تعدادی از دفاتر معماری از تجربیات تعدای از معماران شناخته‌شده کشور بهره‌مند شویم.

فعالیت مستقل‌مان را با دایره نسبتاً وسیعی از پروژه‌های مسکونی، تجاری، همینطور تعدادی پروژه‌های آموزشی در مدارس و چند پروژه ویلاسازی شروع کردیم. در این مقطع کارمان بیشتر روی طراحی متمرکز بود و همینطور که پیش می‌رفتیم در تعدادی از پروژه‌های طراحی- ساخت هم درگیر شدیم و چند پروژه ویلایی شروع کردیم که تعدادی از آن پروژه‌ها در همان سال‌ها در مجله معمار به چاپ رسیدند و معرفی شدند.

باغ شاپوری | نمونه ای از ترکیب معماری ایرانی و اروپایی

باغ شاپوری نمونه ای از باغ سازی معاصر در ایران می باشد که در آن از سبک های معماری اروپایی نیز ایده گرفته شده است. در واقع می توان گفت از این دوران، اصالت در ساخت باغ های ایرانی جای خود را به سبک های معماری غربی داد. در منطقه ای قدیمی در شهر زیبای شیراز یک مجموعه زیبا ودیدنی شامل باغ و کاخ دیده می شود که عمارت شاپوری نامیده می شود؛ عمارت شاپوری شیراز که در دل خود کاخ باشکوهی را نیز قرار داده است، در محله ای با نام انوری قرار دارد. این عمارت شاپوری که مالک آن یکی از شناخته شده ترین تاجران شهر شیراز با نام عبد الصائب شاپوری بوده است در حدود هشتاد سال پیش ساخته شده است.

استفاده این کاخ زیبا در زمان سال های پس از ساخت به عنوان محل زندگی و استفاده شخصی بوده است اما هم اکنون بازدید از آن برای عموم آزاد می باشد و این مکان گردشگری سالانه میزبان خیل عظیمی از گردشگران می باشد. طراح این کاخ و باغ ابولقاسم مهندسی یکی از شناخته شده ترین معماران شهر شیراز بوده است همچنین لازم به ذکر است که ساخت این مجموعه در حدود 5 سال به طول انجامیده است.

ویژگی های باغ شاپوری:

کاخ و باغ شاپوری از جهات گوناگون دارای ارزش می باشد برای مثال نشان دهنده سلیقه ساختمان سازی ایرانیان در آن زمان بوده است. عمارت شاپوری ازچند جهت مورد استفاده بوده است و دارای بازده و کارکرد بسیاری نیز بوده است. برای مثال در محوطه این کاخ که شامل یک باغ بزرگ می شود می توان تعداد زیادی درخت میوه مانند انار و نارنج دید که از ویژگی های یک باغ ایرانی می باشد. از قسمت های تاریخی و به جای مانده از این عمارت شاپوری می توان به شکل یک گل اشاره کرد. از این باغ چهار هزار متر مربعی در حدود نیمی از آن به باغ و راه های ارتباطی آن و بنا اختصاص داده شده است و در حدود دو هزار متر را انواع گیاهان و درخت های مختلف تشکیل داده است.

معماری ساسانی چیست؟

فرهنگ > هنر - همشهری آنلاین - مهدی تهرانی:
معماری ساسانی نوعی از سبک معماری در طرح و اجرا بود که سازه های مربعی شکل و نیم دایره را وارد فضای معماری ایران کرد. معمارى ساسانى در واقع ادامهٔ معمارى اشکانى است و معمارى پارتى در شکل‌گیرى ویژگى‌هاى معمارى ساسانى یکى از عوامل مؤثر به‌حساب مى‌آید.

از ویژگى‌هاى معمارى ساسانی، تأکید و گنبدهاى تونلی، گنبدى مبتنى بر نیم‌گنبدها و اتاق مربع شکلى که گنبدى بدان حائل بود و در سکنج‌ها تعبیه مى‌شد. ایوان در معمارى ساسانى در حکم یک سرسراى ورودى بزرگ به اتاق مربعى گنبددار بود.

از مهم‌ترین ویژگى‌هاى معمارى ساسانى مفهوم فضاست. بعبارت دیگر فضا در معمارى ساسانى مجزا بکار رفته یعنى دیوارها آن‌را توجیه و تفسیر مى‌کرد. معمارى ساسانى نقطهٔ مقابل معمارى رومى بود که در آن دسترسى به یک فضاى فریبنده و پویا از موارد اصلى به شمار مى‌آمد.

ایران را باید زادگاه اسلوب سوارکردن گنبدى گِرد برپایه یا زمینه‌اى چهارگوش دانست. همچنین اسلوب طاق‌زنى متقاطع بر قوس‌هایى ستبر که در ایوان کرخه (نزدیک شوش) بکار رفته و بسیار مستحکم است؛ چندین قرن پیش از آنکه در معمارى رومى‌وار و معماری گوتیک بکار رود، در ایران به ثمر رسید.

بناهای مهم در معماری ساسانی

• معبد آناهیتا

معبد آناهیتا به صورت مکعبی است که از سنگ‌های حجاری شده با ابعاد مختلف و بدون ملات به صورت دو جداره ساخته شده‌است. این بنا با الهام از سبک معماری دوره هخامنشی ساخته شده است معبد آناهیتا فاقد سقف مسطح بوده‌است. این معبد را در عمق ۶ متری از زمین‌های اطراف خود ساخته‌اند تا آب رودخانه شاپور به درون آن سرازیر شود. معبد بیشاپور سمبل یک پرستشگاه آب است و می‌توان آن را جایگاه نوازش با آب دانست. یعنی تنها عنصری از عناصر چهارگانه که به الهه ناهید منسوب است. سمبل حیوانی این ربه النوع به شکل گاو می‌باشد که در اطراف معبد، به صورت قرینه یکدیگر قرار گرفته‌است. این معبد نه تنها از نظر معماری، بلکه از نظر رعایت دستگاه‌های تنظیم و تقسیم و کنترل آب نیز فوق العاده‌است.

آرایه‌های معماری اسلامی در پروژۀ طاها

پروژۀ طاها در اصفهان با به کار گیری موتیف ها و آرایه‌های معماری اسلامی طراحی شده است.

هنرآنلاین: وبسایت "آرک دیلی" به تازگی به معرفی ساختمان اداری تجاری طاها با طراحی دفتر معماری "مکان پایدار نقش جهان" پرداخته است.

 مجموعه اداری تجاری طاها نزدیک حرم امامزاده شیرین در مرکز شهر اصفهان واقع شده است. مجاورت ساختمان با این بنای تاریخی مذهبی موجب شده تا موتیف ها و آرایه‌های معماری اسلامی در این مجموعه به کار رود.

از عوامل مهم در طراحی این مجموعه ایجاد دهنه‌های مناسب برای نورگیری ساختمان بوده تا نور مناسبی از کوچه و خیابان‌های مجاور به درون ساختمان نفوذ کند. پوشش نمای ساختمان با استفاده از متریال بومی آجر به همراه رنگی مناسب باعث شده تا ساختمان همپوشانی مناسبی با معماری سنتی اصفهان داشته باشد.

با توجه به خیابانی که در مجاورت مجموعه قرار گرفته، نمای ساختمان در ضلع پیاده رو (مقیاس فردی) و سواره رو (مقیاس شهری) طراحی شده است. به همین دلیل دو طبقه اول که شامل واحدهای تجاری است، برنامه متفاوتی برای طراحی و ارائه ساختمان را در نظر گرفته و نسبت به کل کالبد ساختمان متمایز است. 

جایزه طراحی داخلی اوکراین برای معماران ایرانی

استودیو معماری کیوانی موفق به کسب عنوان سوم مسابقات Interior Goda در شد.

 هنرآنلاین:  استودیو معماری کیوانی در بخش طراحی داخلی در سبک مدرن موفق به کسب عنوان سوم مسابقه Interior Goda شد. این رویداد بزرگترین مسابقه ملی معماری و طراحی داخلی کشور اوکراین است که به صورت سالیانه و در زمینه های مختلفی از جمله طراحی داخلی ، لایتینگ ، طراحی نئو کلاسیک و طراحی مدرن بین معماران و استودیو های معماری فعال در کشور اوکراین برگزار می شود.

استودیو معماری کیوانی که در دوره گذشته و به واسطه طراحی پروژه "مهر خانه" موفق به کسب عنوان در این  مسابقات شده بود امسال نیز موفق به کسب عنوان سوم مسابقات Interior Goda در بخش استودیو های فعال در طراحی داخلی در سبک مدرن شد.این جایزه که برآیندی از فعالیت های استودیو معماری کیوانی در کشور اوکراین است در راستای نگاه خلاقانه این گروه معماری ایرانی در حوزه طراحی داخلی مدرن به آنها اختصاص یافته است.

اغلب پروژه‌های این استودیو از حیث ساختار و روند طراحی، بر پایه معماری ایرانی شکل می‌گیرند. همه این‌ها در یک مجموعه بزرگ‌تر می‌گیرند، کانسپت‌هایی ملهم از معماری ایرانی را دنبال می‌کند. نگاه طراحان این استودیو به معماری ایرانی در برخورد فرمالیستی خلاصه نمی‌شود و بیشتر مبتنی بر نوعی بازتولید اتمسفر است.

شماره جدید مجله آرشیتکت به معماری ایران اختصاص یافت

شماره جدید مجله آرشیتکت که در امارات متحده عربی منتشر می‌شود به معماری ایران اختصاص یافته است.

 هنرآنلاین: بخش قابل توجهی از شماره‌ اخیر مجله آرشیتکت چاپ امارات به معماران ایرانی اختصاص داده شده است. این توجه به دلیل درخشش معماران ایرانی در مسابقه جایزه خاورمیانه امسال اتفاق افتاده است.

 حتی یادداشت سردبیر این مجله، بدون توجه به دیکر کشورها و برندگان به ایران اختصاص دارد. «زیبایی‌های معماری ایرانی: ساختمان‌های معاصر به دنبال دیده شدن» عنوان این سرمقاله است.

گفتنی است، فرشاد مهدی زاده به عنوان معمار سال خاورمیانه، برادران حاجی زاده با کسب جایزه کانسپت سال، دفتر کیوانی با کسب جایزه ساختمان مسکونی سال، فائزه هادیان تقدیر شده‌ بخش مسکونی و محمدرضا کوهزادی تقدیرشده‌ کانسپت سال از جمله برندگان ایرانی این دوره بودند.

شایان ذکر است که تعداد بیشتری از ایرانیان به لیست نهایی این جایزه راه یافته بودند .

 

معرفی مجموعه وکیل شیراز / تجسمی از معماری و هنر در شیراز

یکی از دوره های خوب و قدرتمندی که زمانی در ایران حکومت می کردند، زندیه نام داشتند. در این سلسله، پادشاهان مختلفی حکومت کردند و پایتخت همگی آن ها نیز شیراز بود، اما در میان آن ها پادشاه قدرتمند و دانایی به نام کریم خان زند در سال های 1172 تا 1193 حکومت می کرد که بناهای با ارزشمندی را در این شهر ساخت که مهم ترین آن ها مجموعه وکیل شامل مسجد وکیل، بازار وکیل، حمام وکیل، آب انبار و ... می باشد.

معرفی حمام وکیل

یکی از بناهایی که پیشرفته ترین اصول معماری در زمان زندیه ساخته شده، حمام وکیل است با سقف گنبدی که زیر آن نقوش بسیار زیبا و ماهرانه ای از آهک بری دارد و در بخش غربی مسجد وکیل در مرکز شهر شیراز قرار گرفته. این بنای با ارزش که دارای درآیگاه (ورودی) حمام کوچک با شیبی ملایم به سمت هشتی ورودی که پایین تر از سطح زمین قرار دارد، ورودی رختکن زاویه دار، سربینه به شکل هشت ضلعی منظم در وسط آن با توجه به 8 ضلعی بودنش 8 ستون نیز در وسط دارد، گرم خانه پوشیده از سنگ فرش، خزینه در جنوب گرم خانه (این خزینه دارای دو دیگ برای گرم کردن نیز بوده)، دو حاکم نشین در دو طرف خزینه و دو شاه نشین زیبا مخصوص پادشاهان که در دو طرف گرم خانه است، دارد و در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده و جایگاه 917 را از آن خود کرده.

حمام وکیل نیز نزدیکی بناهایی چون بازار وکیل و ... قرار گرفته. یکی از اصول مهمی که در حمام وکیل رعایت شده، زاویه دار بودن ورودی آن است که باعث جلوگیری از ورود سرما و گرمای بیش از حد می شود. همینطور دالان های کوچکی که در آن هوای گرم برای گرم کردن کف در جریان بوده، در زیر گرم خانه ها قرار داشتند. یکی از زیبایی های حمام وکیل، حوض هایی از سنگ مرمر است که در وسط حاکم نشین قرار گرفته اند و آهک بری زیر گنبد که با نگاه کردن به آن ها به مذهب، سنت و علایق مردم در آن زمان می توانید پی ببرید.

ارزشهای معماری ایرانی

اهمیت معماری در ظرف هستی بشر است. بنابراین جای شگفتی نخواهد بود که بخش اعظم کتب تاریخ هنر به معماری اختصاص یافته است.

"کامران سخن پرداز"

کامران سخن پرداز؛ مدرس دانشگاه و دکتری تاریخ هنر (گرایش هنرهای اسلامی) معتقد است که آنچه هگل در مباحث فلسفی خود با عنوان "روح دوران" مطرح می سازد، در عصر کنونی بیش از همه در حیطه معماری مصداق یافته است. آنچه در ادامه می خوانید ماحصل گفتگوی ما با ایشان در خصوص ارزشهای معماری ایرانی است.

- آقای سخن پرداز، چه چیزی به معماری آنقدر ارزش داده که بخش اعظم کتب تاریخ هنر به این موضوع اختصاص یافته است؟

بگذارید به سوال شما از دو منظر پاسخ دهم. نخست آنکه پاسخ پرسش شما در درون خود پرسش نهفته است؛ چون معماری به معنای اخص کلمه هنر است، یعنی دربردارنده تمامی خصایصی است که برای هنر برشمرده شده است؛ به عنوان مثال معماری ظرف تجلی حس زیبادوستی انسان است؛ معماری با حساب و کتاب سر و کار دارد، چنانکه بسیاری از هنرها با حساب و کتاب و ریاضیات و هندسه و فواصل سر و کار دارند و مثال هایی از این دست. این را نیز باید افزود که بسیاری از هنرها همواره در خدمت معماری رشد کرده و تعالی یافته اند.

همچنین همواره مردم بسیاری از فرهنگ ها معماری را بخش مهمی از هستی خود برشمرده اند. به ادبیات ایرانیان و یا به گفتگوهای مردم کوچه و بازار نگاه کنید، فردی برای اینکه بگوید هستی اش متزلزل شده است می گوید "خانه خراب شدم" یا در مقام دعا برای شخصی می گوید "خانه ات آباد" یا برای بیان وضعیت فردی بدون مولفه های تمدن می گویند "مانند غارنشین هاست"- یعنی هنوز بدون معماری و به دور از تمدن است- و نمونه هایی از این دست، گویای اهمیت معماری در ظرف هستی بشر است. بنابراین جای شگفتی نخواهد بود که بخش اعظم کتب تاریخ هنر به معماری اختصاص یافته است.

از منظر دوم به اعتقاد بنده، ارزشمند بودن انسان، به معماری آنقدر ارزش داده که بخش اعظم کتب تاریخ هنر به این موضوع اختصاص یافته است. به این معنی که از دیدگاه یک جامعه به میزانی که انسان ارزشمند بوده است، معماری مردم آن جامعه هم به همان میزان ارزشمند شمرده شده است، غنا یافته است، زیبا ساخته شده است.

این موضوع نه تنها در معماری بلکه در سایر تجلیات فرهنگی یک ملت نیز قابل مشاهده است، اما در معماری نمود و بروز بیشتری داشته و دارد. بگذارید مثالی بزنم: شما فردی بسیار مهم و ارزشمند را به خانه تان دعوت کرده اید، از او در کجا پذیرایی خواهید کرد؟ به طور حتم در بهترین اتاق خانه تان، در بهترین جای خانه تان. در گذشته هم چنین بوده، مانند اتاق پذیرایی خانه های قدیمی. حالا قدری وسیع تر به موضوع نگاه کنید. معماری ارزشمند برای انسانی که ارزشی برایش قائل بوده اند ساخته و پرداخته شده است.

به عقیده من فلسفه معماری ایرانی بویژه معماری ایران در دوران اسلامی دقیقاً در همین موضوع نهفته است؛ آن جلال و شکوه و عظمت و زیبایی و تزیینات غنی ریشه در این تفکر دارد: انسان ارزشمند است، جانشین خداوند بر روی زمین است، در عین دوری از کبر و فخرفروشی، شایسته لباسی زیبا است و آن لباس زیبا، معماری است و این آن لباس زیبایی است که اتفاقا نشان آدمیت و مظهر تمدن بوده و است.
چون آن لباس یعنی معماری پیراسته ی گذشته که جامعه را به سمتی سوق می داد که اگر از درونش خطاکار و جانی هم بیرون می آمد، شمار فیلسوف و ادیب و هنرمند و دانشمندش بسیار بیشتر بود؛ سمبل یک جامعه رشد کرده و متمدن بود.

اگر کسی بیاندیشد که این همه تمایل به بزه کاری و این همه بیماریهای روحی جامعه امروز کاملا بی ارتباط با نوع معماری است، به خطا رفته است، اگر وضعیت اقتصادی و سایر فاکتورها مهم است، بی شک آن لباسی که از آن سخن گفتیم یعنی معماری هم مهم است.

تیمچه امین الدوله، معماری اصیل ایرانی

از جمله بناهای متعدد فرخ خان غفاری کاشی ملقب به امین الدوله، سرای سرپوشیده ای است در چهار سوق بازار معروف به میانچال است.

به گزارش ایمنا، از جمله بناهای متعدد فرخ خان غفاری کاشی ملقب به امین الدوله، سرای سرپوشیده ای است در چهار سوق بازار معروف به میانچال که در سال ۱۲۸۵ ساختمان آن به پایان رسید و دارای سه طبقه بنای مستحکم و مسقف مرتفع با دهانه وسیعی می باشد که نظیر آن بدین عرض و طول و عظمت و با شکوه در جای دیگر دیده نشده

 کاروانسرای امین الدوله در میانه بازار تاریخی کاشان در دوره قاجار به همت فرخ خان امین الدوله غفاری بنا شده و به خاطر هنرها و فنون فوق العاده ای که در آن به کار رفته، یکی از شاخص ترین بناهای معماری ایرانی به شمار می آید.

تزئینات هندسی سقف کاروانسرا که بوسیله مقرنس کاری با آجر و کاشی بعمل آمده و به سبک خاص ایرانی طاقبندی شده بواسطه نمایش هندسه دقیق و طرح دلپسندش، منظره بسیار جالب و مطبوع و بلکه بی نهایت زیبایی را بدان بخشیده است. 

این تیمچه که از جاذبه های گردشگری کاشان محسوب می شود، یکی از بناهایی است که پس از بازسازی به بازارهای کاشان اضافه شده است، چرا که بازار تاریخی کاشان، پس از زلزله ای که در اواخر قرن دوازدهم هجری قمری به وقوع پیوست، تخریب شده و در زمان قاجار و به همت امین الدوله جانی تازه گرفت.

 کاروانسرای امین الدوله با آنکه ملک خصوصی اشخاص می باشد و خوشبختانه بر اثر استوار بودن اساس و بنیان آن، تا کنون احتیاج به هیچگونه تغییر و تصرفی در ابنیه آن پیش نیامده، و صد در صد به وضع اسلوب و صورت اولیه خود باقیمانده، مگر آنکه اغلب در و پنجره های چوبی آن، که به رسم قدیم ارسی بوده تبدیل به در و پنجره شیشه ای شده است.

اندرونی و بیرونی

نی

نصرالله حدادی -تهران‌شناس:معماری «درون‌گرای» عصر زندیه- و قبل از آن- و اوایل دوران قاجار، این اجازه را به صاحب آن نمی‌داد تا پنجره به شارع‌عام و محل رفت‌و‌آمد مردم داشته باشند و ورودی بسیاری از خانه‌ها، با هشتی یا «نیم‌هشتی» در ابتدای آن شکل می‌گرفت، تا چشم نامحرم به داخل خانه نیفتد.

 نمونه تاریخی آن را می‌توانیم در عمارت «سرهنگ ایرج» در محله پامنار شاهد باشیم. هشتی، هشت‌ضلعی‌ای بود که یک خروجی به‌سمت کوچه و شارع عام داشت و به‌گونه‌ای تعبیه و ساخته می‌شد که روبه‌روی در اصلی خروجی خانه نباشد و چه‌بسا از دیگر اضلاعش به دیگر قسمت‌های خانه، اعم از بیرونی، حیاط و یا «سرطویله» توان دستیابی وجود داشت و چنانچه ورودی خانه دارای هشتی نبود،

در اصلی خانه، با فرورفتگی بیش از یک متر و دارابودن طاقی، به کوچه وصل می‌شد و آمد و شد کالسکه و درشکه و دواب و چهارپا که وسیله نقلیه و انتقال اهالی خانه را عهده‌دار بودند، از در دیگری صورت می‌گرفت. بهترین نمونه آن، عمارت عبدالوهاب‌خان پدر آصف‌الدوله، در کوچه شهید مدرس و در نزدیکی محله قدیمی «باغ پسته بک» در کوچه میرزا محمود وزیر، است و شاهکار نهفته در این ساختمان، حمام میان عمارت است که با یک هشتی کاملا پوشیده شده،

از عمارت اصلی جدا شده و تماما از دید اهالی خانه به دور بوده و در عمارت سرهنگ ایرج- که فیلم مهمان مامان، نوشته هوشنگ مرادی‌کرمانی در آن فیلمبرداری شده است- با دالان‌های مسقف و طولانی، به هشتی روبه‌ کوچه، وصل می‌شوند، تا به هیچ وجه امکان نگاه انداختن از کوچه و محل رفت‌وآمد عامه به داخل خانه میسر نباشد. در نمونه دیگری از معماری درون‌گرای ما، که در روزگار احمدشاه باب شد،

ساختن بیرونی بردرگاه ورودی خانه‌ها بود و در این محل «مرد‌خانه» با مهمانان خود نشست و برخاست داشت و اغلب با یک دررو به حیاط، امکان تردد به اندرونی وجود داشت و از مهمانان پذیرایی می‌شد و اهالی خانه، میوه، شیرینی و دیگر وسایل پذیرایی را به بیرونی منتقل می‌کردند، بدون آنکه واردین به بیرونی، آنها را مشاهده کنند و 2حالت کاملا مستور دیگر نیز وجود داشت: اول اتاق گوشواره و دوم، عمارتی شبیه عمارت اصلی، در ابعادی کوچک‌تر،

با در ورودی جدا و مستقل. بهترین نمونه اتاق‌های گوشواره را می‌توانیم در عمارت تاریخی محله هفت‌تن مشاهده کنیم که در کنار تالار طنبی [کلمه‌ای آذری، به‌معنای پرکار، مشتمل بر آیینه‌کاری، منبت‌کاری، کاشیکاری و...] دو اتاق زاویه‌دار وجود دارد و «نحل درگاه» به بلندی 30 سانتی‌متر، اجازه ورود مستخدمین را نمی‌داد تا پا در طنبی گذارده و چشم در چشم مهمانان بیندازند و در این قسمت نیز معماری، به رغم برون‌گرا بودن، دارای حجب و حیاست و اهالی خانه به‌راحتی در داخل حیاط، آمدوشد داشتند و از آنجا که خانه همجوار، اشرافی برآن نداشت، زندگی در آن راحت بود.