به نقل ازایسنا، منطقه همدان، بسیاری از مناطق تاریخی همزمان نیازمند توسعه و حفاظت به عنوان دو رویکرد مکمل هم هستند تا ضمن حفظ ارزش‌ها، فضاهای جدیدی برای تأمین نیازهای معاصر ایجاد شود، ساختارهای جدید که بیانگر تاریخ و معماری دوره خود هستند، به حکم پویایی و حیات یک شهر زنده، در شهرها جلوه‌گری می‌کند بنابراین مخالفت با احداث ساختارهای جدید در واقع توقف حیات شهر و یا سوق پویایی آن به سمت ایستایی به شمار می‌رود.

شیوه‌های گوناگونی به منظور پاسخگویی به حضور ساختارهای جدید در زمینه تاریخی وجود دارد. رویکردهایی که می‌توانند از تقلید صرف تا تضاد و بی‌توجهی به بستر قرارگیری متفاوت باشند اما آنچه سبب یک طراحی موفق در زمینه باارزش می‌شود، درک تمامی ویژگی‌های نهفته و موجود در آن مکان و پاسخی مرتبط به زمان معاصر به آن است از این‌رو آنچه که باید به عنوان یک اصل کلیدی در شرایط مختلف در زمینه‌های ارزشی مورد توجه قرار گیرد، این است که «ساخت‌وسازهای جدید باید روح  زمان حاضر را القاء و بیان کنند اما در عین حال طرح آنها باید زمینه با ارزشی که در متن آن قرار گرفته‌اند را مورد توجه قرار دهد. راه‌حل‌ها و مسائل مربوط به طراحی این‌گونه بناها، بر اساس ارزش‌ها و سنت‌های فرهنگی خاص منطقه تاریخی موردنظر، نوع وضعیت ساختارهای موجود، میزان همگونی با محل و … متفاوت خواهد بود»(فیلدن و یوکیلتو، ۱۹۹۸، ۱۲۴)
در تاریخ معاصر ایران و به ویژه در روند یکصد ساله مدرنیته که جامعه سنتی ایرانی با شتاب برای به دست آوردن دستاوردهای نوین گام برداشت، تمامی ارکان آن تحت‌تأثیر فرآیند مدرنیته قرار گرفت. از آنجایی‌که این روند در ابتدا با تأملی کم آغاز شد، در ادامه هم از برنامه‌ریزی‌های جامع و نافذی بهره‌مند نشد و توفیقات قابل‌ستایشی را به دست نیاورد. بافت با ارزش شهرهای کهن ایرانی یکی از بارزترین عرصه‌هایی بود که تحت‌تأثیر این دگردیسی‌های شتاب‌زده قرار گرفت. غالب اقداماتی که در این عرصه‌های با ارزش صورت پذیرفت، هویت تاریخی و حتی عملکردی آنها را تحت‌تأثیر قرار داد.
همدان نیز به عنوان یکی از کانون‌های حیات و تمدن دیرین، از این قاعده مستثنی نبود. تاریخچه شهر از فراز و نشیب‌ها و اتفاقات گوناگون تاریخی و جریان‌ساز پر است. یکی از اثرگذارترین این اتفاقات و جریان‌ساز، قطعا شکل‌گیری میدان مرکزی(میدان امام خمینی(ره)) با فرم و اندازه خاص آن در بافت قدیمی شهر است که منشأ و مرکز بسیاری از تحولات در دوره معاصر همدان بوده. گذشته از جنبه‌های مثبت و منفی آن، این مکان مرکز وقایع بسیاری بوده و هویتی نوین را به سیما و منظر شهر همدان ارزانی داشته است.
موقعیت، شکل و محتوای باروک گون میدان مرکزی همدان از سویی و کشف آثار تاریخی از سوی دیگر، این نوید را در بدنه اجتماعی و متولیان زنده کرد که شاید این مسائل، نقش مؤثری در تجدیدحیات میدان ایفا کنند و بتوان با ایجاد مکانی با هویت‌تر و دارای پتانسیل، زمینه را برای نمایش آثار کشف شده فراهم کرد تا امکان مخابره چهره جدیدی از تاریخ و فرهنگ همدان به ایران و جهان میسر شود از این‌رو با توجه به تصمیم متولیان درباره لزوم ساخت موزه جدید برای نمایش آثار، جامعه علمی و معماری استان، این انتظار را داشتند که برای پاسداشت مکان جدید، در صورت عدم جابجایی آثار کشف شده به مکانی دیگر، باید موزه‌ای شایسته و متناسب با مکان بنا شود و منتظر فراخوان برگزاری مسابقه مربوط بودند که درعین ناباوری و به ناگاه با طرح مصوب مواجه شدند که از طریق شبکه‌های اجتماعی ترویج شده بود و متأسفانه آنچه از نظر متولیان مهم تلقی نشد حساسیت زمینه و توانایی نهفته در متخصصان و معماران شهر بود و تذکرات دلسوزانه برخی از متخصصان و بدنه اجتماعی هم مبنی بر کم‌محتوایی طرح ارائه شده کارگر نیفتاد.