تصویب آیین نامه اجرایی برنامه ملی بازآفرینی شهری پایدار

هیئت‌ وزیران به پیشنهاد وزارت راه و شهرسازی و در اجرای مواد (59)، (61) و (62) قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران – مصوب 1395- آیین نامه اجرایی برنامه ملی بازآفرینی شهری پایدار را تصویب کرد.

به گزارش «پایگاه اطلاع رسانی دفتر هیئت دولت»، براساس این تصویب نامه بافت‌های فرسوده و ناکارآمد شهری، مناطقی از شهر که در سالیان گذشته عناصر متشکله آن اعم از تأسیسات روبنایی و زیربنایی، ابنیه، مستحدثات، خیابان‌ها و دسترسی‌ها دچار فرسودگی و ناکارآمدی شده و ساکنان آن از مشکلات متعدد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کالبدی رنج می‌برند. نقشه محدوده بافت فرسوده و ناکارآمد شهری براساس شاخص‌های مصوب شورای عالی شهرسازی و معماری ایران توسط وزارت راه و شهرسازی (شرکت بازآفرینی شهری ایران) و یا شهرداری‌ها تهیه و به تصویب کمیسیون‌های موضوع ماده (5) قانون تأسیس شورای عالی شهرسازی و معماری ایران – مصوب 1351- و یا ستادهای بازآفرینی شهری پایدار استان و در مورد کلانشهرها به تصویب شورای عالی شهرسازی و معماری ایران رسیده و یا می‌رسد.تعریف گردیده است.

همچنین طرح‌ها و برنامه‌های بازآفرینی شهری پایدار (طرح‌ها و برنامه‌های احیا، بهسازی و نوسازی): طرح ها و برنامه‌هایی که در چهارچوب طرح‌های توسعه شهری (اعم از جامع و تفصیلی) در محدوده محلات هدف برنامه‌های بهسازی و نوسازی شهری و در محلات دارای بافت‌های فرسوده میانی، سکونت گاه‌های غیررسمی، محدوده‌های تاریخی نیازمند احیا، بهسازی و نوسازی، پهنه‌های شهری با پیشینه روستایی و پهنه‌های دارای کاربری ناسازگار با کاربری‌های شهری به منظور بهبود پایداری کالبدی، اقتصادی و اجتماعی این بافت‌ها با رعایت اصول شهرسازی، فنی و معماری و در بردارنده ارزیابی مالی و اقتصادی تهیه می‌شوند و به تأیید ستادهای بازآفرینی شهری پایدار استان می رسند.

براساس ماده (2) این آیین نامه، طرح‌ها و برنامه‌های بازآفرینی شهری پایدار در مقیاس محلات هدف، چهار مأموریت اصلی شامل ارتقای کیفی فضاهای عمومی و زیرساخت‌های محلات، توسعه و تجهیز خدمات روبنایی، بهسازی، نوسازی و مقاوم‌سازی مسکن و توان افزایی اجتماعی، اقتصادی، نهادی ساکنین محله را مورد توجه قرار میدهند. طرح‌ها و برنامه‌های مذکور توسط شرکت و یا شهرداری مربوط تهیه و پس از تأیید ستادهای بازآفرینی شهری پایدار در صورت مغایرت با طرح‌های جامع و تفصیلی شهر، برای تصویب به کمیسیون‌های موضوع ماده (5) قانون تأسیس شورایعالی شهرسازی و معماری ایران ارسال می‌شود.

براساس تبصره (2) ماده (5) این آیین نامه، تأمین سی درصد (30%) از منابع مالی مورد نیاز برای تعریض معابر، اصلاح هندسی، تأمین فضای سبز جدید، جمع‌آوری و دفع آب‌های سطحی و آزادسازی اراضی برای موارد ذکر شده در طرح ها و برنامه‌های بازآفرینی شهری پایدار بر عهده شهرداری‌ها و هفتاد درصد (70%) بر عهده دولت است. در صورت تأمین اعتبار این بخش از منابع مورد نیاز توسط شهرداری‌ها، مابقی منابع مورد نیاز متناسب و همزمان از محل اعتبارات مصوب مربوط توسط دولت تأمین می‌شود.

ضمن اینکه براساس ماده (9)، به منظور تسریع در نوسازی بافت‌های فرسوده و ناکارآمد شهری ، حسب درخواست وزارت راه و شهرسازی ،کلیه وزارتخانه‏ها، مؤسسات دولتی و شرکت‏های دولتی که (100) درصد سهام آنها متعلق به دولت است مکلفند نسبت به واگذاری رایگان اراضی در اختیار خود در محدوده‌ها و محلات دارای بافت فرسوده و ناکارآمد شهری به وزارت راه و شهرسازی اقدام نمایند.

همچنین میزان سقف تسهیلات مشارکت مدنی دوره ساخت و ودیعه اسکان موقت در اراضی مشمول طرح ها و برنامه‌های موضوع این تصویب نامه براساس تصویب نامه شماره 90453/ت51166هـ مورخ 8/8/1393 به ترتیب در کلانشهرها به ازای هر واحد مسکونی تولید شده پانصد میلیون (000ر000ر500) ریال و دویست میلیون (000ر000ر200) ریال و در سایر شهرها چهارصد میلیون (000ر000ر400) و یکصد و پنجاه میلیون (000ر000ر150) ریال تعیین می شود.

فنلاند، مهد بهترین کتابخانه‌های جهان / دو میلیون نفر از 5 میلیون و نیم شهروند فنلاند از کاربران کتاب‌خانه‌ها هستند!

امسال در نمایشگاه بین‌المللی بینال معماری ونیز، کشور فنلاند نمایشگاهی از بهترین نمونه‌های مربوط به معماری شگفت‌انگیز کتاب‌خانه‌‌ها در این کشور را با عنوان «ساختمان ذهن» به نمایش گذاشته که نمایانگر اهمیت کتاب‌خانه‌ها در فنلاند و علاقه مردم به حضور در آن‌هاست.

 

 به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از سی‌ان‌ان- آیا ملتی وجود دارد که به اندازه کشور فنلاند عاشق کتاب‌خانه باشند؟! در سال 2016 وزارت آموزش و فرهنگ فنلاند اعلام کرد که نزدیک به دو میلیون نفر از 5 میلیون و نیم شهروند این کشور از کاربران کتاب‌خانه‌ها هستند و کتاب‌خانه‌های این کشور در آن سال بیش از 49 میلیون بار بازدیدکننده داشته و 68 میلیون کتاب در طی یک سال به امانت گرفته شده است.

امسال در نمایشگاه بینال معماری ونیز، فنلاند بهترین نمونه‌های معماری‌ مربوط به کتاب‌خانه‌‌ها را در این نمایشگاه که با موضوع «فضای آزاد» برگزار می‌شود تحت عنوان «ساختمان ذهن» به نمایش گذاشته است.

هنا هریس، مدیر اطلاعات معماری فنلاند که سال‌هاست درباره نقش کتاب‌خانه‌‌ها در فرهنگ مردم فنلاند مطالعه می‌کند، در این باره گفت: «بعد از ساخت چند کتاب‌خانه عمومی شگفت‌انگیز در فنلاند، بحث کتاب‌خانه‌ها در این کشور به موضوع مهمی تبدیل شده است. آموزش برای مردم فنلاند نقش حیاتی دارد و کتاب‌خانه‌ها همواره نقش مهمی را در القاء این طرز تفکر داشته‌اند. آموختن در کنار یکدیگر و شهروند خلاق بودن اساس زندگی مردم فنلاند را تشکیل می‌دهد.»

او در ادامه گفت: «کتاب‌خانه‌های فنلاند از فضای دموکراتیکی برخوردار هستند و معنای فضای آزاد را که تم امسال این نمایشگاه است به تمام معنا در کتاب‌خانه‌های این کشور می‌توان مشاهده کرد. در سال 2016 قانونی در فنلاند تصویب شد که کتاب‌خانه‌ها در این کشور به مکان‌های برای تقویت شهروندان فعال، آزادی بیان و دموکراسی ارتقاء یابند و تحت حمایت مستقیم قانون نیز قرار بگیرند و اکنون ارتباط بین کتاب‌خانه‌ و جامعه دموکرات فنلاند هرگز تا این اندازه به یکدیگر نزدیک نبوده است و به تعبیری معنای فضای آزاد عمومی در کتاب‌خانه‌های این کشور به این معنا است که کتاب‌خانه‌ها در فنلاند در دسترس و در اختیار همه افراد از هر قشری قرار دارند. و علی‌رغم این که چنین فضاهای عمومی خیلی زود در معرض آسیب و حتی نابودی قرار می‌گیرند؛ اما مردم فنلاند به ویژه اهمیت و احترام خاصی برای کتاب‌خانه‌ها قائل هستند و آن‌ها را نماینده سیاست‌های اجتماعی گسترده‌‌تر به شمار می‌آورند.»

در این نمایشگاه، تاریخی از ساختمان‌های پیشرفته کتاب‌‌خانه‌های فنلاند به نمایش گذاشته است که با اولین کتابخانه عمومی در فنلاند با نام کتاب‌خانه عمومی ریخاردینکاتو نئورنسانس که به سال 1881 میلادی بازمی‌گردد، کلید می‌خورد.

آنی وارتالو، منتقد معماری و متصدی غرفه فنلاندی در این باره گفت :« ایده اولیه برای احداث این کتاب‌خانه، سرمایه‌گذاری در کیفیت معماری کتاب‌خانه، دکوراسیون، کارگاه‌های هنری و ایجاد فضایی نشاط‌آور بود؛ به طوری‌که بتواند اهداف یک کتاب‌خانه عمومی را محقق سازد. و از مهم‌ترین اهداف این بود که معماری کتابخانه‌ها به گونه‌ای باشد که همه مردم حتی از قشر پایین جامعه و طبقه کارگر با دیدن ساختمان و معماری کتاب‌خانه‌ها تمایل به بازدید از آن‌ها را داشته باشند و مقداری از وقتشان را با خواندن روزنامه‌ها و دیدن کتاب‌ها در این مکان بگذرانند تا به مرور به شهروندان فعال‌تر و بااطلاعات‌تری تبدیل شوند. این هدف تا به امروز هم برای ما مهم و اساسی محسوب می‌شود.»

این پروژه هم‌چنین نمونه‌هایی از کتابخانه‌های اخیر را در فنلاند که از لحاظ طراحی‌های معماری برجسته و الهام‌بخش بوده‌ آورده است.

آسمو جاکسیاز، یکی از معماران کتاب‌خانه‌ها، درباره ارتباط معماری با کتاب‌خانه گفت: «کتاب‌خانه‌ها می‌توانند چالش‌های خوبی برای یک طراح باشند. به این ترتیب که او باید فضایی را ایجاد کند که تا همه مردم از هر قشری جذب شوند و در خلال بازدید از کتاب‌خانه این احساس به آن‌ها دست دهد که می‌توانند استفاده‌های مختلفی از ساختمان آن داشته باشند. کتاب‌خانه‌ها همچنین می‌تواند بافت خوبی برای فضاهای باز با طراحی‌های آزاد و با ابعاد عاطفی قوی باشد و چون همه ما در فنلاند از کاربران کتاب‌خانه‌ها هستیم؛ بنابراین درک و شناخت نیازها و احساس همدلی با کاربران و مردم برای ما به عنوان یک طراح، کار آسانی است.»

او در ادامه گفت مجموعه‌ای از عوامل مختلف از قبیل کتابداران فرهیخته، قوانین پیشرفته،فرهنگ پیشرو معماری در طول تاریخ علی‌رغم مشکلات مالی و سیاسی به رشد و توسعه کتاب‌خانه‌ها در فنلاند کمک کرده؛ اما بیشتر از معماری، مردم هستند که قلب تپنده فرهنگ کتاب‌خانه‌های فنلاند را شکل می‌دهند و هدف از نمایش کتاب‌خانه‌های فنلاندی در ونیز این است که از این طریق دیدگاه ملی این کشور به بازدیدکنندگان بین‌المللی کنجکاو منتقل شود.

غرفه فنلاند تحت عنوان «ساختمان ذهن» تا 25 نوامبر 2018 در نمایشگاه دوسالانه بنیال معماری در ونیز برپاست.

چرا این شهر گدا ندارد؟ !

روزنامه شهروند: کسی پشت خط تلفن می‌گوید جلوی میدان ساعت، یک گدای خیابانی دیده. مامور، ماشین را می‌اندازد توی خط تندرو و خودش را می‌رساند به میدان ساعت تا معلوم شود آدمی که پیدا شده، مستمند واقعی است، گدای حرفه‌ای است یا متکدی وارداتی. تلفن مامور جمع‌آوری متکدی‌ها روزی ١٢-١٠بار به صدا درمی‌آید؛ ١٠ تایش برای گزارش حضور دستفروش‌هاست و شاید دو تا از آنها برای گزارش حضور یک گدا در شهری که نباید گدا داشته باشد.

 هنوز هم سخت می‌شود گدایی سر گذرهای تبریز پیدا کرد؛ سال‌هاست که به این‌جا می‌گویند شهر بی‌گدا، به عکس دیگر شهرهای شلوغ مثل تهران و مشهد یا سیستان‌وبلوچستان. مسئولان پیشگیری و جمع‌آوری متکدیان تبریز، در شهر می‌چرخند و چشم‌های‌شان میان خلوتی و شلوغی شهر دنبال مستمندانی می‌گردد که دست‌شان را بلند کرده و کمک می‌خواهند.

چرا تبریز گدا ندارد؟

دلیل کم‌بودن تعداد متکدیان تبریز را شاید بشود گره زد به طرح‌های مختلف خیریه‌ها. مثل آنها که مردم را دعوت می‌کنند به تهیه مایحتاج نیازمندان و جهیزیه برای نوعروسان به جای فرستادن دسته‌گل برای مراسم سوگواری. این کار اتفاقا یکی از مواردی بود که میان فعالیت‌های مختلف خیریه‌های تبریز، خوب گل کرد و هنوز برجاست.

گفت‌وگوها با مردم شهر تبریز اما معلوم می‌کنند، آنها کار را سپرده‌اند به خیریه‌ای مخصوص مستمندان. دلیل محکم‌تر را حتی می‌توان در این تابلوی قدیمی جست: «مسافران محترم، به شهر «بدون گدای تبریز» خوش آمدید. اگر ندرتا گدایی به چشم خورد، لطفا با تلفن‌های ٢٣٣٠٨٠٨ یا ١١٠ معرفی کنید.» زیر این تابلو نوشته «موسسه خیریه حمایت از مستمندان تبریز».

در همه تحقیقاتی که به تکدی‌گری پرداخته‌اند، به بیکاری، اعتیاد، بزهکاری، فقر، مهاجرت، ضعف ارزش‌های دینی و فرهنگی، نبود نگاه منفی به تکدی‌گری در جامعه و رواج فرهنگ صدقه به‌عنوان دلایل گدایی اشاره شده، اما در پژوهشی با عنوان «تبریز، شهر بدون گدا» که به مطالعه جامعه‌شناختی مواجهه شهروندان با پدیده تکدی‌گری پرداخته، پای طرح موضوعات ملموس‌تری به میان آمده است؛ مثل فرهنگ کمک‌رسانی میان مردم، ارزش کار در جامعه و فعال‌بودن چرخه اقتصادی، نگرش منفی به گدایان و البته وجود نظام‌های حمایتی مردم‌نهاد و اعتماد مردم به آنها.

این پژوهش که در شماره اول نشریه مسائل اجتماعی ایران در بهار و تابستان ١٣٩٦ منتشر شده، در مصاحبه با مردم، بستر مناسب اقتصادی با توجه به فعال‌بودن چرخه اقتصادی در شهر تبریز، اهمیت شأن اجتماعی در میان مردم، روحیه قوم‌گرایانه و حس مسئولیت‌پذیری را در بی‌گدا بودن این شهر موثر دانسته است. علاوه‌بر این گفته شده که مردم تبریز کنشی مقابله‌ای در مواجهه با گدایان دارند. آنها اغلب به گداها کمک نمی‌کنند، چراکه معتقدند کمک مستقیم چاره‌ساز نیست و تنها باعث می‌شود آنها به این کار خو بگیرند و تعدادشان هر روز بیشتر شود.

متکدیان چطور ساماندهی می‌شوند؟

سازمان‌های رسمی متولی پوشش‌دهی نیازمندان در جلب اعتماد مردم موفق نبوده‌اند. این را می‌شود لابه‌لای حرف‌های مردم جست. بسیاری از آنها از یکی از خیریه‌های معروف شهر می‌گویند و ترجیح می‌دهند کمک‌هایشان را به این نهاد برسانند که نزدیک به ٥٠ سالی است در این شهر فعالیت می‌کند.

از حمایت ملوکانه رئیس کمیسیون فرهنگی تا کارت قرمز عضو شورا به معاون شهردار سابق تهران

ولی الله شجاع پوریان معاون اجتماعی وفرهنگی شهردار مستعفی تهران است. معاونتی که از دوره گذشته به سبب ماهیت کار اجتماعی شهر تهران و محلاتی که هرکدام با آسیب های جدی و متنوع اجتماعی رو به رو بوده اند، درجای خودش قابل بررسی است.با این وجود با گذشت نه از استقرار مدیریت شهری ،عملکرد این معاونت و برنامه های آن هنوز برای شهروندان مشخص نیست.

به گزارش تیتر شهر: با نشستن محمد علی افشانی بر کرسی بهشت، بسیای معتقدند ولی الله شجاع پوریان عضو سابق شورای چهارم از این معاونت خواهد رفت. اما  وی چنین اعتقادی را ندارد و حتی در یکی از گفت و گوهای خود با رسانه ها از احتمال تغییر معاونان و مدیران ارشد شهرداری انتقاد کرده است.

اما در این میان موضوع اصلی بررسی عملکرد ولی الله شجاع پوریان به عنوان معاونی که بخش قابل توجهی از شهروندان را تحت پوشش برنامه های خود قرار می دهد؛ است.

حوزه اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران از برنامه ریزی برای تفریحات و سرگرمی های مردم گرفت هتا گردشگری، ارتقای فرهنگ شهروندی و شناسایی نخبگان شهروندی تا آسیب های اجتماعی را در بر می گیرد.

با توجه به حساس بودن این حوزه اندک مصاحبه ها و صحبت هایی که معاون کنونی اجتماعی و فرهنگی شرداری تهران شنیده و یا خوانده شده است، حرف های تکراری است.

در کمیسیون اجتماعی و فرهنگی شورای شهر تهران این معاون ساکت شهرداری موافق و مخالفانی دارد، اما گفت و گو با اعضای این کمیسیون نشان می دهد که کارنامه کاری ولی الله شجاع پوریان چندان قابل توجه برای این کمیسیون نیست.

عدم همراهی شجاع پوریان با شورا

محمد جواد حق شناس رییس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شهر تهران درباره عملکرد معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری به خبرنگار تیر شهر گفت : انتخاب ولی الله شجاع پوریان  به عنوان معاون اجتماعی و فرهنگی در واقع پیشنهادی بود که کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورا به نجفی داد.

در آن زمان شهردار سابق تهران تمایلی به صدور حکم ایشان نداشتند اما با پیگیری کمیسیون و اعضا؛ نجفی قبول کرد تا وی را به عنوان معاون اجتماعی و فرهنگی خود انتخاب کند.

به اعتقاد رئیس کمیسیون اجتماعی و فرهنگی شورای شهر تهران یکی از دلایلی که محمد علی نجفی راضی شد تا شجاع پوریان را به عنوان معاون اجتماعی و فرهنگی خود انتخاب کند؛ این بود که شهرداری و شورا در فصل تدوین لایحه بودجه قرار داشت در نتیجه می بایست تکلیف این معاونت هر چه زودتر مشخص می شد.

وی با تشریح عملکرد معاون اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران ادامه داد: شجاع پوریان سابقه فعالیت های  فرهنگی زیادی دارد. علاوه بر اینکه در شورای شهر نیز 4 سال  حضور داشت و تجربه خوبی در حوزه مسائل اجتماعی و فرهنگی و نجوی همکاری با شورا داشت.

حق شناس اما از تعامل شجاع پوریان با شورا و کمیسیون مربوطه زیاد راضی نیست به همین دلیل است که عنوان کرد: انتظار ما این است که همراهی بیشتری با شورا و کمیسیون نشان داده و به منویات شورا و کمیسیون بیشتر توجه کنند که در این زمینه عمکرد موفق نداشته اند.

عملکرد ضعیف معاونت اجتماعی و فرهنگی

حجت نظری عضو جوان حزب اعتماد ملی با اشاره به اینکه عملکرد معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران در این مدت بسیار ضعیف و دور از انتظار بوده است،گفت: اتفاقات فرهنگی و اجتماعی که مردم با رای دادن به لیست امید انتظار داشتند، در سطح شهر تهران ایجاد شود؛ تا کنون اجرایی نشده است.

قرارداد اجتماعی و آغاز شکاف‌ها در جامعه ایرانی

ماهنامه صنعت و توسعه: [شهروندان جامعه سعادتمند] تنها یک اراده دارند که متوجه امنیت و آسایش عمومی است. در آن صورت تمام آداب جامعه، ساده و قوانین آن واضح و فروزان است. هیچ‌گونه تضاد منافع یا برخورد وجود ندارد. مصلحت عمومی همه‌جا واضح و روشن است و تنها با برداشت صحیح می‌توان آنها را دید. (قرارداد اجتماعی و اصول حقوق سیاسی / ژان ژاک روسو)

پیش از آن واقعه بزرگ

تا قبل از ورود به قرن بیستم، شرایط سیاسی و اجتماعی جامعه ایران – که البته از منظری دقیق‌تر اساسا ماقبل جامعه بود- چندان پیچیده نبود.جامعه‌ای کم و بیش عقب مانده، فقیر و بی‌سواد، با اقتصادی معیشت محور و نه تولید محور و عملا منتزع و برکنده از جهان پیرامون و تحولات آن. جامعه‌ای از منظر ساختار سیاسی ملوک الطوایفی و از منظر اعمال قدرت، مبتنی بر الگوی استبداد سنتی. علت تفکیک شیوه اعمال قدرت و ساختار سیاسی کم و بیش واضح است.

اگرچه بسیاری از نظریه‌پردازان جامعه‌شناسی و علوم سیاسی – چه در داخل و چه خارج از ایران – تاریخ ایران را تاریخ استبدادزدگی مطلق نامیده‌اند – که آنقدرها هم ادعای گزاف و بی‌راهی نیست – درکی انضمامی‌تر و دقیق‌تر از مناسبات قدرت در ایران قرن نوزدهم به خوبی نشان می‌دهد که به غیر ‌از پادشاهان، گروه‌های قدرت دیگری نیز حضور داشتند که با وجود وابستگی‌شان به دربار – برخلاف استقلال طبقات گوناگون در غرب در دوران پیش از رنسانس – می‌توانستند در معادلات سیاسی و اجتماعی جامعه تاثیرگذار باشند.

 

 

 

از جمله این گروه‌ها تیولداران و زمین‌داران بودند که گفته می‌شود در مواردی یکی از منابع مهم درآمد برای حکومت محسوب می‌شدند. گروه دیگر رؤسای قبایل و عشایر بودند. قدرت برخی از آنان در دوره‌هایی معمولا مانع اعمال قدرت مطلقه از سوی دربار می‌شد. تا آنجا که در مواردی شاهان مجبور می‌شدند با توسل به سیاست‌هایی مشخص، میان این گروه‌ها توازن قوا به وجود آورند. یکی از نمونه‌های مهم و تاریخی این قبیل تلاش‌ها، دخالت حکام قاجار در شکل‌گیری عشایر خمسه برای مقابله با تهدیدهای ایل قشقایی در فارس بود. هرچند، این موضوع قابل انکار نیست که هرجا حکومت توان و قدرت مانور داشت، به صورتی کاملا اقتدارگرایانه دست به اعمال قدرت یا دستبرد به ملک و مال مردم می‌زد.

اما نگارنده معتقد است که اهمیت این گروه‌ها – و سایر گروه‌هایی که از پرداختن به آنها صرفنظر شد – را هرچقدر جدی بگیریم، میزان تاثیرگذاری و وسعت پایگاه اجتماعی طبقه روحانیون حدیثی است جدا و بسیار مهم‌تر و طبق آنچه خواهیم دید این تاثیرگذاری تا آنجا پیش می‌رود که برخی از مهم‌ترین روشنفکران عصر مشروطه را ناگزیر می‌کند تا به هوای به ثمر رساندن پروژه تحول‌طلبانه خود، مضامین مدرن و بدیع را با آموزه‌های اسلامی و دینی به هم پیوند بزنند.

اهمیت طبقه روحانیون از دو جنبه قابل بررسی است. نخست، تلفیق نظریه امامت در شیعه با مدل پادشاهی ایرانی مبتنی بر فره ایزدی که در دوران صفویه صورت پذیرفت، زمینه بسیار مناسبی را برای رونق نقش مذهب در حکومت در دوره قاجار فراهم ساخت.القابی چون «سایه خدا»، «اسلام پناه» و «شاه شهید» – که این آخری مختص ناصرالدین شاه است – خود بازگوکننده نگرش جامعه به ساخت قدرت است.از اینکه بگذریم، در سطح بعدی، به‌دلیل پیوند تاریخی روحانیون با مردم به‌ویژه بازاریان و نفوذی که روحانیت در میان جامعه داشت، حکام قاجار ناگزیر بودند برای کسب مشروعیت بیشتر توجه آنها را جلب نموده و حمایت‌شان را کسب نمایند. شاهان قاجار نمی‌توانستند چشم خود را روی اقتدار روحانیت در جایگاه مرجع تقلید، اداره مساجد و زیارتگاه‌ها، انتخاب وعاظ و قضات شرعی و از همه مهم‌تر، استقلال مالی روحانیون از حکومت ببندند.

 

معیار بازنشستگی در کشورهای مختلف چیست؟

روزنامه آسمان آبی - راضیه زرگری: بهترین سن برای بازنشستگی، سنی است که برنامه‌های بازنشستگی به‌اندازه کافی برای فرد سودمند باشد. ملیسا پیپز، پژوهشگر خدمات اجتماعی در مقاله‌ای به بررسی روند بازنشستگی در آمریکا و برنامه‌هایی پرداخته است که برای بهبود خدمات کیفی به بازنشستگان در حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی ارائه می‌شود.

مقدمه این مقاله به مفهوم سن بازنشستگی می‌پردازد. منابع بسیاری برای مطالعه سن «نرمال یا معمول» بازنشستگی وجود دارد، اما مسئله این است که واقعا سن طبیعی بازنشستگی چه سن و سالی باید باشد؟ این روزها، حتی تشخیص سن بازنشستگی مشکل است چراکه بعضی از افراد به‌اندازه کافی ثروتمند هستند و کار را قبل از 50 سالگی متوقف می‌کنند.

جدای از آن، عده‌ای دیگر در 18 سالگی هم در زندگی کاری خود به چالش برمی‌خورند و نمی‌توانند به کار ادامه دهند. البته این بازنشستگی ارادی نیست. اگر شما از آن دسته افراد باشید که دنبال برنامه بازنشستگی منحصربه‌فرد و مخصوص به خودتان هستید، باید ترکیبی از سن و سال‌های استخدام تا آن سالی که می‌توانید به کار ادامه دهید را در نظر داشته باشید. در بزرگ‌ترین و گسترده‌ترین برنامه بازنشستگی آمریکا، امنیت اجتماعی، حقوق و مزایای کامل تا حد زیادی براساس سن افراد تعیین می‌شود. به عبارت دیگر، حداقل باید به‌اندازه کافی پیر و با سابقه باشید تا بازنشسته شوید و جالب این است که هیچ سن خاصی برای این تعریف نمی‌توان ارائه کرد.

 

 

سن عادی بازنشستگی در سایه امنیت اجتماعی بیشتر شامل افرادی که 65 ساله هستند، می‌شود. این افراد از مزایای کامل بازنشستگی در این سن برخوردار می‌شوند؛ البته این برنامه برای 67 ساله‌ها هم با تاخیر وجود دارد. اداره تامین اجتماعی، تاریخ تولدهای این برنامه خدمات اجتماعی برای برخورداری از مزایای بازنشستگی را در وب‌سایت خود فهرست کرده است.

سن بازنشستگی معمول و امنیت اجتماعی

برای این‌که بتوانیم یک توضیح جامع ارائه دهیم، باید گفت سن عادی بازنشستگی شما در هنگام تقاضا برای برخورداری از تامین اجتماعی به دو دلیل مهم است. قبل از رسیدن به سن بازنشستگی عادی (قبل از 65 سالگی)، مزایای دریافتی شما کاهش می‌یابد، اما پس از رسیدن به آن سن، مزایای شما افزایش می‌یابد، در واقع درست هنگامی که میزان سود ماهانه هم بالا می‌رود. سن به شما کمک می‌کند مبلغ پرداخت مزایای ماهانه خود را تعیین کنید و از طرفی به شما اطلاع‌رسانی می‌کند که آیا برای کسب درآمد در زمانی که مزایا دریافت می‌کنید، جریمه خواهید شد یا نه.

شما می‌توانید برآورد سریعی از مزایای ماهانه خود براساس سن و درآمد فعلی خود، از طریق ماشین حساب سالانه بازنشستگی اداره تامین اجتماعی، دریافت کنید. در این سیستم هر کسی می‌تواند مزایای تامین اجتماعی را حتی در 62 سالگی یا بعد از آن بدون توجه به سن عادی بازنشستگی خود دریافت کند. اما پرداخت ماهانه به‌طور دائمی برای بازنشستگان زودهنگام کاهش می‌یابد. به گفته اداره تامین اجتماعی، کسانی که در 62 سالگی اقدام به بازنشستگی می‌کنند، تقریبا مزایای دریافتی آن‌ها به میزان 30 درصد کاهش می‌یابد.

انکار کودکان در شهر !

روزنامه آرمان امروز - نگین باقری: کودکانمان کودکی نمی‌کنند! چرا که این شهر برای آنها نیست. چه از زمانی که در شکم مادرشان هستند و به‌راحتی نمی‌توانند از هر مکانی عبور کنند و چه وقتی که به سن کالسکه سواری و دوچرخه‌سواری می‌رسند. به بیان دیگر آنها در پیاده روها، برج سازی‌ها و معابر تنگ و باریک گیر افتاده‌ و ناخواسته مجبورند که در خانه «‌نشستنکی» بازی کنند. در واقع باید بگوییم امنیت کودکان از شهرها رخت بر بسته است، چرا که کودک ستیزی در فضای شهری موج می زند و حضور کودکانمان انکار می شود.

همگی‌مان می ‌دانیم که شهر برای کودکان ناامن است، حتی اگر از تجاوز، زباله‌ گردی، دستفروشی و سرقت طلای کودکان و خرید و فروش آنها بگذریم، معماری شهری هم جای سوال دارد. از شهربازی‌هایی که کودکان را به کام مرگ کشانده تا پل‌ های عابر پیاده و گذرگاه‌ هایی که امنیت کودکان را ربوده‌‌اند. در واقع قرار است که شهر دوستدار کودکان باشد، اما گویا در موارد بسیاری در حد شعار باقی مانده است. بهتر است کمی حوادث قطع شیلنگ روغن هیدرولیک دستگاه ماشین هوایی در شاهین شهر اصفهان و ترکیدن یک سرسره بادی در تهرانپارس را در سال 89 به یاد آوریم. همچنین حادثه پارک شهر تهران در سال 81 که خانواده شش دختر دانش آموز را داغدار کرد یا مرگ دردناک پسرک فوتبالیست در سال 94 که تیر دروازه زمین فوتبال شهرداری روی سرش واژگون و موجب مرگش شد. این در حالی است که سال 95 هم پر حادثه بود.

از قطعه قطعه شدن دخترکی پنج‌ساله با پمپ آبنمای آبشار در پارک کوهسار شهرک رضویه گرفته تا فوت نوجوان ١٣‌ساله در پارک الغدیر و حادثه چرخ و فلک شهربازی بزاجان. با وجود این، تاکنون کودکانی نیز در گودال آب و فاضلاب دلیجان، اهواز و نجف آباد سقوط کرده‌اند. این در حالی است که دی سال گذشته فاطمه ذوالقدر، عضو مجمع نمایندگان استان تهران نسبت به ۲۰۰ گود مرگبار رها شده در پایتخت هشدار داد. با یک حساب سرانگشتی می‌توانید تصور کنید که چه حوادثی در کمین کودکان تهرانی است. تمامی این موارد ناامنی کودکان در سطح کشور را به چشم می آورد که کشته ‌شدگان و مصدومانی را به‌دنبال داشته و دارد.

کودکانی که زیر تیغ بی‌‌‌مسئولیتی‌ها به جای آنکه در شهرشان مشغول بازی های کودکانه باشند یا در حفره‌ها و گودال‌ها افتاده‌اند یا از وسایل بازی سقوط کرده‌اند. این وصف حال ضعف مدیریت شهری است که هنوز هم تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله‌‌ها دارد. با این حال برخی بر این باورند که تهران برای کودکان امن است و برای صحت ادعای خود گریزی به مهدکودک‌های شبانه‌ روزی، اتاق‌های مادر و کودک در ایستگاه های مترو و بوستان دوستدار کودک می زنند. گرچه اقداماتی در این راستا انجام شده یاکارهایی در دست اقدام است، ولی آیا با صراحت می ‌توانیم مدعی شویم که امنیت کودکان در سراسر کشور و حتی پایتخت تضمین شده است؟ سوالی که پاسخ شفافی را در دل خود جای داده است.

شهر بدون رنگ

در تاریخ 20 اردیبهشت سال 88 طرح «شهر دوستدار کودک» توسط شورای شهر تهران به تصویب رسید. بر‌اساس این مصوبه شهرداری تهران موظف شد که شهر تهران را به شهری دوستدار کودک تبدیل کند. با وجود این، اگر از فضای پر مخاطره شهربازی‌ها آن هم با طعم مرگ بگذریم. باید گفت که ساخت المان ‌های شهری در سطح شهر چه می‌گویند یا وضعیت مجسمه‌هایی که در میادین شهر نصب شده‌‌اند، چگونه است؟

آیا از استانداردهای لازم برخوردارند؟ اغلب این مجسمه‌ها یا از مفاهیم دوران کودکی به دورند یا اگر هم درخور سنین کودکان باشند، به حدی نصب آنها قابل تامل است که از دایره دید کودکان خارج می شوند. کودکانی که باید ارتقای خلاقیت بصری خود را از سطح شهر وام بگیرند، اما چه شهری! شهری که معمولا عاری از رنگ است و میانگین قدی کودکان را در نظر نگرفته است، چرا که وقتی کودکان می خواهند نظاره‌گر شهر خود باشند، بی‌‌‌شک گردن درد می گیرند و نمی‌ توانند با محیط اطراف خود به خوبی ارتباط برقرار کنند. به عبارت دیگر باید بگوییم که کودکان حلقه مفقوده مدیریت شهری هستند که نیاز است مورد توجه قرار گیرند.

گام اول طرح ایمن‌سازی

رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران در جلسه عصر چهل و ششمین جلسه شورای شهر تهران پیشنهاد طرح مرمت پیاده‌راه‌ها و همسطح‌سازی دریچه با شماره طبقه‌بندی ۲۱۴۰۲ به مبلغ 000/469/80‌هزار ریال را داد که این پیشنهاد با اصلاح مبلغ به چهار‌میلیارد تومان به تصویب رسید. همچنین الهام فخاری عنوان کرد که شماره طبقه‌بندی ۲۰۴۱۴ برای طرح نصب چراغ‌های راهنمایی و رانندگی وجود دارد که پیشنهاد می‌کنم پنج‌درصد از بودجه طرح نصب چراغ‌های راهنمایی و رانندگی به طرح نصب «چراغ‌ هوشمند و علائم هشداردهنده» برای استفاده دانش‌آموزان با مبلغ 000/480/3 ریال اختصاص یابد که با رأی اعضای شورا افزودن این ردیف هم مصوب شد.

جسد مومیایی منسوب به رضاخان کجاست؟

در حالی که چند روزی می شود خبر کشف جسد مومیایی در شهر ری منتشر شده است اما کماکان دستگاه های متولی مدعی هستند این جسد به آنها تحویل داده نشده است.

به گزارش تیترشهر: روز دوشنبه بود حسن خلیل آبادی، عضو شورای شهر تهران خبر از کشف جسد مومیایی در شهرری داد.

وی گفت: در پی حفاری‌های انجام شده در بخش غربی حرم عبدالعظیم(ع)، جنازه مومیایی شده‌ای کشف شد که بلافاصله  این موضوع را به مسئولان مربوطه اطلاع دادند.

عضو شورای شهر تهران با اشاره به توقف حفاری پس از کشف جسد مومیایی شده، افزود: احتمال دارد که جسد مومیایی جنازه پهلوی اول باشد، چراکه در گذشته شایعه شده بود که جنازه رضاخان مومیایی و در تهران دفن شده است.

خلیل‌آبادی، با بیان اینکه جنازه مومیایی شده از جنبه میراثی و تاریخی ارزشمند است، گفت: منتظر نظر نهایی کارشناسان DNA هستیم.

عضو شورای شهر تهران، خاطرنشان کرد: اگر جنازه رضاشاه باشد، اتفاق خاصی نیفتاده و باید مانند بقیه اموات صاحب قبر باشد. این مومیایی پس از کشف دوباره دفن خواهد شد.

پزشکی قانونی: جسد دست ما نیست

مسعود قادی پاشا رئیس سازمان پزشکی قانونی استان تهران در خصوص خبر کشف جسد مومیایی در اطراف حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) اظهار کرد: اگر جسد مومیایی کشف شده دارای قدمت تاریخی باشد، آن را به سازمان میراث فرهنگی تحویل می‌دهند.

رئیس پزشکی قانونی استان تهران در پاسخ به این سوال که آیا امکان تشخیص هویت اجساد مومیایی شده وجود دارد؟، گفت: اگر بافت استخوان و بدن جسد سالم باقی مانده باشد، امکان شناسایی آن وجود دارد.

سکوت معنادار میراث فرهنگی

در این زمینه اما خبرگزاری ایسنا نوشت: «ایسنا تلاش کرد در تماس با مسئولان مختلف میراث فرهنگی و تولیت حضرت عبدالعظیم (ع) به این پرسش پاسخ دهد.

محمدحسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تماس‌های خبرنگار ایسنا را بی‌پاسخ گذاشت.

تلفن‌ همراه سیدمحمد بهشتی، رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی و محمدرضا کارگر، مدیر اداره کل موزه‌ها و روح‌الله مهدی‌نژاد مدیر کل روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در دسترس نیست.

عبدالملکی، رییس دفتر علی‌اصغر مونسان - رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری - نیز تماس‌ خبرنگار ایسنا را بی‌پاسخ گذاشت.

دلاور بزرگ‌نیا، مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران اما در گفت‌وگو با ایسنا، اداره کل زیرمجموعه خود را دارای صلاحیت برای صحبت در این زمینه ندانست.

سردار امیر رحمت‌الهی، فرمانده یگان حفاظت میراث فرهنگی نیز در میانه‌ی جلسه‌ی خود برای پاسخگویی به خبرنگار ایسنا به رییس دفترش گفت: «براساس چیزهایی که در روزنامه‌ها خوانده‌ام، چنین چیزی - وجود مومیایی منسوب به رضا شاه - اصلا صحت ندارد.»

ابراهیم شقاقی، مدیر کل حقوقی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هم در پاسخ به خبرنگار ایسنا بیان کرد: هیچ اطلاعی در این زمینه ندارم. چیزی در این زمینه به ما واصل نشده است که بخواهیم آن را پیگیری کنیم.»

اوقاف: هیچ جسدی کشف نشده است

اما روابط عمومی آستان حضرت عبدالعظیم، خبر کشف جسدی مومیایی در این آستانه در شهرری که آن را به رضا شاه پهلوی نسبت می‌دهند را یک شایعه می‌داند.

مصطفی آجرلو، مدیر کل روابط عمومی آستان حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) در این زمینه می‌گوید: این منطقه در اطراف حرم حضرت عبدالعظیم، قبلا قبرستان بوده است، بنابراین کشف جسد در این منطقه و در طرح توسعه‌ی آستانه یک چیز طبیعی است.

اختلاف طبقاتی در ایران و سایر کشور‌ها چگونه است؟

روزنامه هفت صبح - علی هادی زاده: اوضاع توزیع درآمدی ما چندان خوب نیست. یعنی فاصله قشر کم درآمد ما به نسبت قشر پردرآمد بسیار زیاد است. به تازگی هم مسعود نیلی، دستیار ویژه اقتصادی رئیس جمهور با اشاره به این مسئله گفته است که آمریکا به نسبت ایران اختلاف طبقاتی و نابرابری بیشتری دارد ولی نابرابری ما با نابرابری آنها بسیار تفاوت دارد چرا که قشر زیادی از مردم ایران در حد فاصل مورد قبولی درآمد داشته و مثل آمریکا جمعیت در دو سر نمودار فقیر و غنی متمرکز نشده اند.

برای این که ببینیم واقعا سیستم اختلاف طبقاتی در ایران چگونه بوده است و در دنیا به چه سمتی حرکت می کند به سراغ آمارها رفتیم. نکته خوب ماجرا این است که از دهه 60 تاکنون میزان اختلاف طبقاتی کشور ما بسیار کمتر از گذشته شده است. این مسئله را با فاکتوری به اسم ضریب جینی می سنجند. ضریب جینی یک واحد اندازه گیری پراکندگی آماری است که معمولا برای سنجش میزان نابرابری در توزیع درآمد یا ثروت در یک جامعه آماری استفاده می شود.

این ضریب با نسبتی تعریف می شود که ارزشی بین صفر و 100 دارد. یک ضریب جینی پایین برابری بیشتر در توزیع درآمد یا ثروت را نشان می دهد در حالی که ضریب جینی بالاتر، توزیع نابرابر را مشخص می کند. ضریب جینی ایران در دهه 60 حدود 47 درصد بوده است و اکنون به 38 درصد رسیده است؛ امری که باعث شده ایران یکی از معدود کشورهای موفق در زمینه کاهش این مسئله باشد.

ولی اگر به آمارهای استانی نگاه کنید، این مسئله در همه کشور صادق نیست. مثلا اختلاف طبقاتی تهران از 32 درصد در دهه 70 به حدود 28 درصد در سال 94 رسیده است. برای این که درک کاملی از روند رشد اختلاف طبقاتی در دنیا پیدا کنید و موقعیت ایران را با آنها مقایسه کنید به سراغ این مسئله در کشورهای خاصی رفته ایم که هر کدام به گونه ای با مشکل مواجه شده اند و کار را جلو برده اند. از طرفی میزان کودکان فقیر در این کشورها را هم کنار آن گذاشتیم تا بدانید نسل جدید چه سهمی در این وضعیت درآمدی دارد و ممکن است در آینده میزان اختلاف طبقاتی این کشورها را چقدر تغییر دهد.

آمریکا

کشور آمریکا از جمله کشورهایی است که سال به سال ضریب جینی و یا همان اختلاف درآمدی بین فقیر و غنی آن رو به افزایش بوده است. در دهه 70 میلادی میزان اختلاف درآمدی این کشور تنها 35 درصد بوده است ولی از دهه 90 شاهد یک جهش ناگهانی هستیم که باعث شده تا این اختلاف به حدود 40.8 درصد در سال 2007 برسد. همان سالی که آمریکا دچار یک بحران اساسی شده و بعضی سود بسیاری در این میان بردند.

بعد از آن این اختلاف طبقاتی میزان خود را حفظ کرده و اکنون با کمی رشد، بیشتر به بیشترین میزان خود در طول تاریخ آمریکا یعنی 41 درصد رسیده است. نکته جالب میزان ثروتمند شدن 10 درصد پولدار جامعه آمریکا است. در این کشور در دهه هفتاد، 10 درصد پولدار حدود 25 درصد از کل درآمد کشور خود را در اختیار داشتند.

این روند با جهش های عجیب و غریبی در تاریخ به نقطه اوج 30.5 درصدی در سال 2007 هم رسید ولی اکنون با کمی کاهش به 30.2 درصد رسیده است و به نظر در آینده بیشتر هم می شود. این نکته را هم در نظر بگیرید که حدود 20 درصد کودکان و نوجوانان تا 17 سال آمریکا، در فقر زندگی کرده و این کشور را در رده پنجمین کشور از لحاظ میزان کودکان فقیر قرار داده است.

ترکیه

ترکیه از دهه 80 میلادی تا سال 2005 یک اختلاف طبقاتی زیاد با ضریب جینی 42 درصدی داشته است. بعد از سال 2005 با تغییر سیاست ها توانسته این اختلاف طبقاتی را به حدود 38 درصد هم برساند ولی بعد از سال 2007 دوباره این روند حالتی صعودی به خود گرفته و اکنون اختلاف طبقاتی در این کشور به 41 درصد رسیده است. یعنی سه درصد بالاتر از میانگین جهانی.

سری به محله زرتشتیان در یزد بزنیم !

وب‌سایت اِراول: محله زرتشتیان یزد در نگاه اول چیزی بیش از یک محله با ساختار تاریخی نیست. اما اگر کمی از پیشینه زرتشتیان بدانیم و نگاه دقیق تری به کوچه پس کوچه های این محله بیاندازیم، با جزئیات خاص و ویژه ای در این محله مواجه می شویم.

جزئیاتی که در خیلی از کوچه پس کوچه های قدیمی شهرهای کشورمان بارها و بارها دیده ایم و بدون توجه به شناسنامه و پیشینه اش از کنار آن عبور کرده ایم. بیایید با اراول سری به محله زرتشتیان در یزد بزنیم.

قبل از اینکه کشور ایران به تصرف اعراب درآید و ایرانی ها دین اسلام را بپذیرند، زرتشت مذهب رسمی ایرانیان بود.بسیاری از زرتشتیان در آن زمان به یزد مهاجرت کردند و با پرداخت مالیات، در آیین زرتشتی باقی ماندند.در حال حاضر بسیاری از آداب و رسوم ما ایرانی ها ریشه در آیین های به جا مانده از دوران باستان دارد که بخش قابل توجهی از آن هنوز در شهر یزد پابرجاست.

این محله دارای بناهای مختلفی است. از جمله آتشکده معروف “آتش ورهرام“ که یادگار دوره ناصرالدین شاه قاجار است.

از دیگر بناهای مهم تاریخی این محله می توان خانه ورمزدا، خانه رستمی، دبستان دینیاری، گاهنبارخانه،خانه ورجاوند، آتشکده زرتشتیان و بیمارستان بهمن را نام برد.

بافت سنتی این محله در حاشیه خیابان آیت‌الله کاشانی قرار گرفته و به همان شکل قدیم خود حفظ شده است.

اما بهتر است قبل از بازدید از آتشکده و دیگر بناهای تاریخی این محله، راهتان را از کوچه پس کوچه های باریک و خشتی محله زرتشتی ها در پیش بگیرید و حین عکاسی از جزئیات این محله و داستان آن ها غافل نشوید:

درکوب های زنانه و مردانه