برنامه های توسعه اقتصادی

معمارشهر:  یک طرح توسعه اقتصادی هدایت یک تلاش محلی یا منطقه ای برای تحریک رشد اقتصادی و حفظ مشاغل موجود است. توسعه اقتصادی همچنین ممکن است با هدف اطمینان از افزایش دستمزدهای واقعی ، ایجاد ثبات یا افزایش پایه مالیاتی محلی و ایجاد تنوع در شغل باعث شود که جامعه یا منطقه کمتر به چند کارفرما وابسته شود و بنابراین آن را از رکود اقتصادی در صنایع خاص عایق بندی کند. در بیشتر جاها توسعه اقتصادی از ایجاد اشتغال و نگهداری و تأمین زمین و زیرساخت برای تجارت تا ارتقا رفاه و کیفیت زندگی گسترش یافته است - این ایده که با رشد اقتصادی باید رفاه جامعه گسترده تر شود. بنابراین ، توسعه اقتصادی به طور فزاینده ای با آموزش ، فرهنگ ، مسکن ارزان قیمت و حفظ محیط زیست در ارتباط است.

دلایل تهیه یک برنامه توسعه اقتصادی

تعدادی از عوامل معمولاً تلاش برای برنامه ریزی اقتصادی محلی یا منطقه ای را تحریک می کنند. آنها شامل موارد زیر هستند:

• از دست دادن کارفرمای بزرگ یا جذب کارفرمای جدید

• رقابت از جوامع یا مناطق اطراف

• اعتقاد به اینکه جامعه باید در ارتقا itself خود نقش فعالی داشته باشد

• تمایل به اشتغال برای ساکنان موجود

• رکود یا انحطاط اقتصادی در یک جامعه ، یا بخشی از آن

• نیاز به درآمد مالیاتی جدید ، به ویژه برای تأمین هزینه های همزمان رشد مسکونی

تلاش های توسعه اقتصادی ممکن است به سادگی منعکس کننده یک روحیه ذاتی کارآفرینی ، میل به آزمایش و رشد باشد.

یکپارچه سازی مسکن با سایر فعالیت های برنامه ریزی

معمارشهر:  همانطور که برنامه ریزی از تاریخ استفاده های جداگانه و برنامه های جدا شده به یک دید کلی نگرانه تر از یک جامعه دور می شود ، اهمیت پیوند مسکن با سایر کاربری ها و سایر فرایندهای برنامه ریزی آشکار می شود. شناخت مزایای توسعه کاربری مختلط ، که در آن مسکن و کاربری های غیر مسکونی مکمل یکدیگر هستند و همچنین تشخیص ارتباطات بین مسکن و فضای باز یا امکانات اصلی جامعه ، مانند مدارس ، از ملاحظات مهم برای ایجاد جوامع سالم و سالم است . به عنوان مثال ، ایجاد توسعه ترانزیت گرا ، که ترکیب مسکن و سایر موارد استفاده در اطراف مراکز حمل و نقل است ، یکی از بسیاری از این استراتژی های موجود است.

مسکن و مشاغل

اینکه جامعه به چه میزان فرصت های مسکن را برای یک نیروی کار متنوع فراهم می کند فقط ایجاد جامعه متعادل تر نیست. این برای نشاط اقتصادی جامعه ضروری است.

برنامه های مسکن نه تنها باید پایگاه اقتصادی جامعه و رشد شغل را به عنوان پایه ای برای برنامه ریزی مسکن در آینده ارزیابی کند ، بلکه باید به طور فعال فرصت های ارتباط مستقیم بین کارفرمایان بزرگ و استراتژی های مسکن نیروی کار را نیز به طور فعال بررسی کند.

حفظ

برنامه های مسکن نه تنها در مورد آنچه باید در آینده ساخته شود ، بلکه همچنین در مورد چگونگی حفظ موجودیت است. استراتژی های مسکن یکی از عناصر اصلی در حفظ بافت محلات موجود و مناطق تاریخی ، به ویژه با توجه به مسکن ارزان قیمت است. از آنجا که از دست دادن سهام مسکن ارزان قیمت ، یا از طریق عدم سرمایه گذاری یا از طریق افزایش قیمت ، به یک مسئله مهم در بسیاری از جوامع تبدیل می شود ، استراتژی های مسکن باید فعالیت هایی را برای پیش بینی آن سهام و همچنین تولید مسکن ارزان قیمت جدید در بر داشته باشد.

شهر شعاعی(ستاره‌ای)

معمارشهر:

در این فرم، شهر دارای یک مرکز اصلی است که شبکه‌های مهم ازآن منشعب شده‌اند و فضاها، اطراف آن خیابانهای منشعب شده شکل می‌گیرند.

در کنار شبکه‌های منشعب شده معمولاً فضاها بصورت خطی و فاصله شبکه‌های اصلی بصورت فضاهای خالی اعم از کشاورزی یا زمین توسعه می‌یابد.

شهر شطرنجی

معمارشهر: 

این فرم که سابقه‌ای بسیار طولانی دارد بعنوان پایه شهرهای یونانی (احتمالاً اولین مجتمعهای زیستی کاملاُ شکل یافته) و شهرهای امپراطوری رم، شهرهای نو قرون‌وسطی، شهرهای ایده‌آل رنسانس، و همچنین بخش جدید شهرهای قدیم و توسعه شهرهای استعماری اروپایی و به خصوص شهرهای امریکایی مورد توجه بوده است. در طی تاریخ شبکه‌های شطرنجی بعنوان عامل تعیین کننده شکل شهرهای طراحی شده مطرح شده است.

تجزیه و تحلیل نیاز مسکن

معمارشهر:  بیشتر برنامه های مسکن به گونه ای طراحی شده اند که اساساً بر مسکن ارزان قیمت تمرکز دارند. مسکن ارزان قیمت در حوزه های قضایی مختلف متفاوت تعریف می شود. در نیوجرسی ، این به خانوارهایی گفته می شود که بیش از 80 درصد از درآمد متوسط منطقه ای نداشته باشند ، در حالی که در سایر مناطق ممکن است شامل خانوارهایی باشد که حتی 120 درصد از متوسط منطقه یا 50 درصد نیز درآمد دارند. در حال حاضر ، خانوارهایی که کمتر از 50 درصد از درآمد منطقه ای متوسط دارند ، دارای کمبود شرایط مسکن هستند و حداقل نیازهای مسکن خود را از طریق بازار خصوصی برطرف می کنند. در طرح مسکن باید سعی شود تا جایی که ممکن است نیازهای مسکن کمی شود ، با استفاده از داده های سرشماری تعداد خانوارهایی که در خانه های پرجمعیت زندگی می کنند یا از نظر هزینه های ناخواسته در جامعه متحمل می شوند ، مشخص شود. در صورت امکان ، برای شناسایی خانوارهایی که در خانه های نامرغوب زندگی می کنند ، باید از نظرسنجی جامعه استفاده شود. از مجموع این نیازها غالباً به عنوان نیاز مسکن فعلی یا بومی جامعه یاد می شود.

تحلیل بازار

درک عملکرد بازار مسکن ، در سطح منطقه ای و درون شهرداری و در شهرداری های بزرگ ، در محله های منفرد یک گام حیاتی در جهت چهارچوب سازی اهداف و استراتژی های مؤثر و قابل دستیابی و تعیین اهداف واقع بینانه است. برای مثال ، اجرای یک برنامه موفقیت آمیز برای ورود ، مستلزم درک درستی از نحوه پاسخگویی بازار به مشوق ها مانند پاداش تراکم یا میزان حمایت قیمت های داخلی از یارانه های داخلی است. در یک شهر قدیمی ، ممکن است از تجزیه و تحلیل بازار برای شناسایی آن دسته از خانه هایی استفاده شود که ممکن است جذب محله های بازسازی شده یا مناطق دفتری در مرکز شهر شوند.

شهر خطی

معمارشهر: عامل اصلی ایجاد مجتمعهای خطی شکل می‌تواند، راهها، ارتباطات، رودها و سواحل دریاها باشد که شهر در کنار آنها بصورت خطی شکل می‌گیرد و توسعه می‌یابد.

یکی از معایب این شهرها فاصله گرفتن فضاهای شهری و نواحی مختلف از مرکز  شهر است که با توجه به خطی بودن آن ایجاد تأسیسات زیربنایی و همچنین ارتباطات از نظر سرمایه‌گذاری (با توجه به ارائه خدمات در عمق کم) مقرون به صرفه نیست.

ایده شهر خطی که از فرمهای قدیم است برای توسعه چند شهر مهم دنیا از جمله لندن،‌ مادرید،ورشو و … پیشنهاد گردیده است.

پیرو شهر خطی سوریا (برای مادرید در اسپانیا) نمونه شهر خطی بلژیکی (تصویر قبل) مطرح می‌گردد که قسمت ساختمانی این طرح به سه بخش مسکونی، تجاری و صنعتی (ساختمانهای عمومی و خدماتی در مرکز مجموعه قرار دارند) تقسیم می‌شود و همانگونه که ملاحظه می‌گردد شبکه اصلی ضمن ارتباط شبکه‌های عرضی و فضاهای بازی و ورزشی  به خارج از شهر و داخل جنگلها هدایت می‌گردد.

یک سازماندهی خطی لزوما‌ً از مجموعه‌ای فضا تشکیل شده است.

این فضاها می‌توانند مستقیماً در رابطه با یکدیگر باشند و یا توسط یک فضا خطی جدا و متمایز با یکدیگر مربوط شوند.

یک سازماندهی خطی معمولاُ‌ از تکرار فضاهایی که در اندازه فرم و عملکرد یکسان هستند تشکیل می‌شود ولی در عین حال می‌تواند متشکل از فضا خطی‌ای باشد که در طول خود مجموعه فضاهایی را که در اندازه،‌ فرم یا عملکرد متفاوت هستند سازماندهی کرده است.

برنامه های مسکن

معمارشهر:  بیش از 70 سال پیش ، پیشگام برنامه ریزی پاتریک ابرکرومبی (1933) نوشت: "موضوع مسکن به طور مداوم ، چه تحت عنوان تراکم ، برای شرایط زندگی جمعیت ، پاکسازی زاغه یا رشد حومه شهر برنامه ریزی می کند." همین موضوعات همچنان در روند برنامه ریزی اصلی باقی مانده اند. برای رسیدگی به آنها ، حوزه های قضایی با اختیار تهیه و اجرای برنامه های مسکن به طور فزاینده ای به عنوان بخشی از برنامه جامع خود یا به عنوان یک سند مستقل جداگانه ، به تهیه و اتخاذ برنامه های مسکن یا استراتژی های مسکن می پردازند.

دلایل آماده سازی یک طرح مسکن

شهرداری ها دلایل مختلفی برای تهیه نقشه های مسکن دارند.

برای رسیدگی به الزامات قانونی

برخی از ایالت ها به عنوان بخشی از برنامه جامع یا طرح جامع شهرداری ، به یک طرح مسکن نیاز دارند. به عنوان مثال ، ایالت واشنگتن عنصر مسکن را الزامی می کند ، که باید "نیازهای موجود و پیش بینی شده برای تمام بخشهای اقتصادی جامعه را تأمین کند" (قوانین ایالت واشنگتن ، RCW 36.70A.070 (2)). سایر ایالت ها ، از جمله کالیفرنیا و نیوجرسی ، شهرداری را ملزم می کنند تا سهم مناسب خود را از نیاز مسکن منطقه ای ، همانطور که توسط یک سازمان ایالتی یا منطقه ای تعریف شده ، برطرف کند. شهرداری هایی که بودجه بلوک توسعه محلی HUD یا بودجه HOME را دریافت می کنند باید یک برنامه تلفیقی تهیه کنند ، که نیازها و استراتژی کلی مسکن شهرداری را مشخص کند و نحوه استفاده از بودجه فدرال آنها را نشان دهد.

لیست بخش‌های ذینفعان بالقوه در برنامه ریزی شهری

معمار شهر: بخش‌های جامع

• افرادی که در مجاورت یک فعالیت پیشنهادی زندگی می‌کنند.
• ساکنین
• ساکنان محله
• صاحبان زمین
• اجاره دهندگان
• اقلیت ها
• کاربران (کاربران پارک، قایق‌رانان و غیره)
• صاحبان مشاغل محله

 

گرو‌های منافع

• اتاق بازرگانی
• گروه‌های محیطی
• گروه‌های نژادی یا قومی
• سازمان‌های صنعتی تشکل‌های مذهبی
• گروه‌های مدنی
• گروه‌های اجتماعی
• انجمن‌های همسایگی

الگوهای شهری

معمارشهر:

فرم شهر می‌تواند در حس جهت‌یابی، راحتی، امنیت، راندمان و شکل دادن به سیمای شهر مؤثر واقع گردد.

ساده ترین الگوی شهر که گویای تمرکز یافتگی فعالیت ، جمعیت و مشاغل است به شکل دایره ای است با هسته ای از فعالیتها در مرکز، که محله های مسکونی پیرامون آن هسته را فرا گرفته‌اند.

به طور کلی شهرها دارای دو نقش اساسی می باشند:

مرکزیت: شهر به عنوان مرکزی محسوب می‌شود که به جمعیت خود و اطراف سرویس می دهد.

گرهی: شهر در یک منطقه به عنوان یک نقطه نقش بازی می‌کند.

شهر با نقش گرهی معمولاً در مسیر تقاطع راهها و جاده ها شکل می‌گیرد.

 

بر اساس شبکه‌های ارتباطی برای شهر فرمهای مختلفی را مطرح نموده‌اند از جمله: ستاره‌ای،‌شعاعی، حلقوی، تارعنکبوتی، اقماری، خطی، شطرنجی، نامنظم، شطرنجی خطی و … ضمناً‌ اندیشه‌هایی برای فرم شهرها همانند فرم ترکیبی، مگاستراکچر، گروپ‌فرم و … مطرح است.

توسعه طرح حمل و نقل

معمارشهر: شش مرحله اساسی در تهیه یک برنامه حمل و نقل وجود دارد:

1. ظرفیت ، کمبودها و نیازهای سیستم را ارزیابی کنید.
2. اهداف و مقاصد را تعیین کنید.
3. نیازهای آینده را مشخص و اولویت بندی کنید.
4. راه حل های بالقوه را توسعه ، ارزیابی و انتخاب کنید.
5. تهیه و تصویب طرح ، از جمله بازبینی و اظهارنظر عمومی.
6. اجرا ، نظارت و ارزیابی عملکرد طرح
   
   

   توسعه برنامه های پاسخگو و مؤثر بر مشارکت فعال مردم و آژانس های محلی فدرال ، ایالتی و محلی مناسب در تصمیم گیری در مورد حمل و نقل در هر مرحله از توسعه برنامه حمل و نقل پیش بینی شده است.
   
   

   ظرفیت ، نقص و نیاز سیستم را ارزیابی کنید
   
   

   ارزیابی سیستم موجود با موجودی از امکانات و خدمات موجود و ظرفیت آنها ، از جمله شبکه راه ، سیستم های حمل و نقل ، و همچنین روابط متقابل حمل و نقل هوایی و آبی آغاز می شود. این ارزیابی باید مشخص کند که شبکه حمل و نقل در کجا عمل می کند و در حال حاضر کمبودهایی وجود دارد یا از نظر قابلیت دسترسی ، تحرک و کارایی نسبت به خواسته های جامعه وجود دارد. از اقدامات کمی و کیفی ، از جمله ارزیابی خصوصیات جمعیت و اشتغال ، روند کاربری زمین ، بازارها و الگوهای مسافرتی و نظرسنجی های کاربران ، اغلب در برنامه ها برای توصیف مشکلات حمل و نقل برای حل و بررسی نیاز برای اقدام استفاده می شود.