کسب درآمد از تخلفات شهری راهکاری که دولت در پیش پای شهرداران گذاشت !

شهرداری تهران این روزها حال و روز خوبی در کسب درآمد پایدار بنا بر آنچه در لایحه بودجه سال 97 پیش بینی شده ندارد. لغو مصوبه شورا مبنی بر دریافت عوارض از سوی شهرداری تهران در تغییر کاربری املاک از سوی شهروندان از سوی مراجع قضایی، مدیریت شهری تهران را در تنگنای مالی قرار داده است.

به گزارش تیتر شهر:از زمانی که تصمیم گرفته شد تا شهرداری ها وابستگی خود را از درآمدهای نفتی دولت کم کنند، یکی از دغدغه های مدیران شهری کسب درآمد برای اداره شهرها بود. هر چند از سال 62 لایحه درآمد پایدار شهرداری ها که از سوی دولت با هدف استقلال مالی شهرداری ها تهیه شده بود، بلاتکلیف باقی مانده است، اما از همان دهه 60 مدیران شهری به دنبال راه هایی بودند که به عنوان درآمد پایدار شهری همیشگی بوده تا بتوانند مدیریت خود بر شهرها و کلانشهرها را بدون دغدغه اعمال کنند.

دراین میان کلانشهرها به دلیل وسعت و جمعیت بالایی که داشتند، باید به فکر راه حل هایی برای رفع مشکل نقدینگی خود می بودند.

عدم همراهی دولت و مجلس در تعیین تکلیف لایحه درآمد پایدار شهرداری ها باعث شد تا در طول 3 دهه اخیر مدیریت شهری به دنبال راه حل هایی برای پر کردن خلاء این قانون در تامین منابع خالی خود باشند.

به همین دلیل روش اضافه تراکم در ساخت و ساز از اواخر دهه 60 در تهران به عنوانیک منبع درآمد پایدار و مستمر مد نظر مدیران شهری قرارگرفتن و در طول دو دهه اگرچه پول خوبی را به خزانه شهرداری تهران سرازیر کرد، اما این پول باعث شد تا ساخت و ساز در این کلانشهر از قاعده شهرسازی و استانداردهایی ک هبرای توسعه آن در نظر گفته بودند؛ خارج شود.

شهر فروشی و به قول برخی از کارشناسان شهری آسمان فروشی به محلی برای کسب درآمد برای شهرداران در طول سال های اخیر تبدیل شد و آنچه از این کسب درآمد برای شهروندان پایتخت باقی ماند، آلودگی هوا و بسته شدن تنفسگاه های تهران بود.

عدم اجرای طرجامع شهر تهران و متعاقب آن نیز طرح تفصیلی که مبنای توسعه تهران را بر اساس اصول استاندارد شهرسازی و معماری قرار می داد، به این دلیل بود که شهرداری می توانست از تخلفاتی که برخلاف طرح تفصبلی در این کلانشهر از سوی مالکان و سرمایه گذاران انجام می شود، کسب درآمد کند.



با توجه به اینکه یکی از ادعاهای محمد باقر قالیباف، شهردار پانزدهم شهر تهران این بود که با تدوین، تصویبو  ابلاغ طرح تفصیلی شهر تهران دیگر تراکم فروشی دراین کلانشهر معنایی ندارد، اما شهروندان شاهد این مساله بودند که در همان زمان که مصادف با شرایط بد اقتصادی و تحریم های بین المللی بود شهرداری تهران برای اینکه هزینه ابر پروژه های خود را در بیاورد به فروش تراکم و سرمایه های عمومی شهر پرداخت.

در واقع می توان گفت که حداقل در طول یک دهه اخیر اگر توسعه تهران به رغم وجود دو قانون بالادستی باید نظام مند می شد، به دلیل تامین منابع درآمدی پایدار بود که نه تنها این قوانین در این کلانشهر اجرایی نشد، بلکه تخلفات شهروندان در رعایت قوانین بالادستی به محلی برای کسب درآمد شهرداری تهران تبدیل شد.

ارجاع پرونده تخلفات ساخت و ساز به کمیسیون ماده 100 شهرداری تهران و متعاقب آن دریافت مجوزهایی خارج از قاعده و قانون طرح تفصیلی در کمیسیون ماده 5 و از همه مهمتر افزایش این مراجعات هر چند در ظاهر با هدف بررسی تخلف انجام شده و جریمه فرد متخلف و در نهایت جلوگیری از ساخت و سازهای غیر مجاز بود، اما در اصل هدفی بود برای کسب درآمد بیشتر شهرداری تهران تا بتواند هزینه اداره خود را از دل شهر بیرون بیاورد.

شاید بتوان اینگونه گفت که تخلفات شهرسازی شهروندان محلی بود برای کسب درآمد شهری و هر چقدر که ای نتخلفات بیشتر می شد، شهرداری نیز می توانست متعاقب آن درامد بیشتری را به دست آورد.

تغییر زیبایی بصری پله دوم ساعی با هدف ایمن سازی !

اجرای طرح های مناسبتی با هدف تغییر چهره شهر تهران و زیباسازی آن به ویژه در ایام عید نوروز یکی از رویکردهایی است که در سال های اخیر توسط این سازمان و با همکاری مناطق شهری اجرایی می شود. اما تاریخ مصرف کوتاه مدت این طرح ها باعث شده تا شهروندان برخی از مناطق نسبت به تغییر آن اعتراض داشته باشند.

به گزارش تیتر شهر: عید نوروز بهترین زمان برای زیباسازی شهر تهران از سوی شهرداری پایتخت محسوب می شود.اجرای طرح های اسلیمی، مفهومی و کلاسیک، استفاده از المان های شهری و در نهایت نقاشی های دیواری از جمله برنامه هایی است که در سال های اخیر توسط سازمان زیباسازی شهرداری تهران با هدف استقبال از بهار در مناطق و محله های پایتخت اجرایی می شود.

اما نکته ای که در این میان از چشم مدیران شهری دور مانده، تاریخ مصرف کوتاه مدت اجرای این طرح ها در تهران است.

هر چند در یکی دو روز اخیر تصاویری مبنی بر برداشته شدن موزائیک های کاغذی ای که با نقوش اسلیمی پله دوم خیابان ولی عصر را زیبا کرده بود، در شبکه های مجازی به عنوان اقدام ناشایست شهرداری منطقه 6 تهران تلقی شد، اما واقعیت این است که این موزائیک های کاغذی در بارش های اخیری که در تهران شاهد آن بودیم، خراب شده و چهره این مسیر قدیمی را در مقابل پارک ساعی نازیبا کرده بود.

از سوی دیگر شهروندان ساکن در این محدوده نیز به دلیل اینکه کنده شدن این موزائیک های لمینیتی تردد آنها را با مشکل و خطراتی روبه رو کرده بود، طی تماس هایی از شهرداری منطقه 6 درخواست کرده بودند تا طراحی این پله ها را تعمیر و مناسب سازی کند.

به همین دلیل معاونت خدمات شهری شهرداری منطقه 6 اقدام به برداشتن این طرح های لمینیتی از پله دوم کرده تا طرح دیگری را برای زیباسازی این مسیر اجرایی کند.

پل هوایی پالادیوم در انتظار رای کمیسیون ماده ۱۰۰ !

قائم مقام معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران با اشاره به ارجاع پرونده تخلف پل هوایی پالادیوم به کمیسیون ماده ۱۰۰ گفت: با توجه به اینکه هیچ پشتوانه فنی برای حفظ پل وجود ندارد، پیشنهاد شهرداری حذف آن است.

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایلنا، تورج فرهادی (قائم مقام معاونت شهرسازی و معماری شهرداری) با بیان اینکه پل پالادیوم براساس توافق مالک با شهردار وقت منطقه ۱ احداث شده است، اظهار کرد: توافق به این شکل است که مالک پل را احداث کند و در مقابل سالانه هزینه‌ای به شهرداری بپردازد. تحت این شرایط حقوق مکتسبه به آن معنا که در مورد برخی از ساختمان‌ها صدق می‌کند، وجود ندارد و حذف پل امکان پذیر است.

از همان روزهای ابتدایی افتتاح مجتمع تجاری پالادیوم در شهریورماه ۱۳۹۳، زمزمه‌هایی در مورد تخلفات گسترده و بارگذاری بیش از اندازه مجتمع از سوی برخی از اعضای شورای چهارم شهر تهران شنیده شد. آنگونه که محمد سالاری (رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر تهران) اعلام کرد زمین این مجتمع در کمیسیون ماده ۷ باغ تشخیص داده شد، اما مالک رای کمیسیون را به دیوان عدالت اداری برد و در آنجا کاربری ملک به غیر باغ تغییر پیدا کرد. به گفته این عضو شورا ساخت مجتمع پالادیوم خارج از ضوابط طرح تفصیلی انجام شد و شهرداری بدون ارجاع پرونده به کمیسیون ماده ۵ منطقه ۱ به این ساختمان مجوز داد.

پس از آغاز به کار مجتمع پالادیوم هم سیل تخلفات دست از سر این ساختمان برنداشت؛ به طوری که در آذر ماه سال گذشته شورای پنجم شهر تهران نسبت به ساخت پل هوایی پالادیوم که دو ساختمان شمالی و جنوبی را هم وصل می‌کند و با هدف تجاری سازی ساختمان جنوبی احداث شده است، تذکر داد.

سازمان بازرسی شهرداری تهران هم در دی ماه سال گذشته به موضوع ورود کرد و در نهایت پرونده به کمیسیون ماده ۱۰۰ ارجاع شد.

در حال حاضر تعیین تکلیف پل هوایی پالادیوم منوط به رای کمیسیون ماده ۱۰۰ است که اعضای آن شامل نماینده‌های وزارت کشور، دادگستری، شورای شهر و نماینده شهرداری که حق رای ندارد، می‌شود.

در همین رابطه، قائم مقام معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران با تاکید بر اینکه کمیسیون ماده ۱۰۰ استقلال قضائی دارد و شهرداری تهران به نگاه اعضای کمیسیون ورود نمی‌کند، گفت: از آن جا که امکان برداشتن پل هوایی وجود دارد، درخواست شهرداری از کمیسیون ماده ۱۰۰ رفع خلاف و حذف پل است.

فرهادی با بیان اینکه قطعاً ساخت پل هوایی بدون اذن شهرداری تهران انجام نشده است و مدیریت وقت نباید این توافق را انجام می‌داد، عنوان کرد: در بسیاری از کشورها به دلیل شرایط اقلیمی و گرمای هوا بین دو ساختمان پل هوایی احداث می‌کنند تا مردم از طریق کانال رفت و آمد کنند، اما در مورد مجتمع پالادیوم از حیث فنی ساخت پل هوایی هیچ توجیهی ندارد و این اقدام تنها با هدف تجاری سازی یکی از بخش‌های مجتمع انجام شده است.

وی با اشاره به اینکه ساخت مجتمع پالادیوم در بافت مسکونی کاملاً اشتباه بود و در عمل زندگی مردم محله را مختل کرده است، گفت: فارغ از تخلفات مربوط به مجتمع، یکی از تخلفات آشکار در ساخت پل هوایی قرار دادن بخشی از پایه پل روی سقف خانه‌ای است که مردم در آن سکونت دارند.

قائم مقام معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران ادامه داد: تخلفاتی از این دست موجب شد شهرداری از کمیسیون ماده ۱۰۰ درخواست کند رای خود را هر چه سریع تر اعلام کند تا وضعیت پل تعیین تکلیف شود.

3 هزار میلیاردی که یکباره دود می شود!!

آن گونه که رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر تهران می گوید رای دیوان عدالت اداری تنها ناظر به دو ماده لغو عوارض تغییر کاربری زمین و کسری پارکینگ است، اگر چه لغو این دو ماده هم به معنای کاهش حدود 3 هزار میلیارد تومانی درآمدهای شهر است.

بلدیه | شهرفروشی از آن اصطلاح هاست که حداقل در یک دهه اخیر با نام تهران گره خورده و موافقان و مخالفان زیادی را برای زیر سوال بردن مدیریت شهری با خود همراه کرده است. تلاش برای کاهش وابستگی شهر به درآمدهای ناپایدار از لغو چند مصوبه شورا در گذشته شروع شد و با مصوبه هیئت عمومی دیوان عدالت اداری مبنی بر لغو چند ماده از مصوبه "اخذ عوارض مازاد بر تراکم و تغییر کاربری" ادامه پیدا کرد. مصوبه ای که لغو آن به نگرانی ها درباره اداره پایتخت آن هم با بدهی 52 هزار میلیارد تومانی دامن زده است.
 
شهرنوشت: داستان تراکم فروشی از آن جا شروع شد که برای اولین بار موضوع خودکفایی کلانشهرها در تامین درآمد در قانون بودجه سال 62 لحاظ شد و با یک مصوبه هیئت دولت در اواخر دهه 60، کمک و بودجه سالانه دولتی به شهرداری ها به یک باره متوقف شد. این توقف همزمان با دو مصوبه شورای عالی شهرسازی و معماری در سال های 69 و 71، در عمل شهرداری ها را به سمت تراکم فروشی سوق داد تا با شهرفروشی کسری بودجه دولتی را جبران کنند.
 
 
تراکم فروشی گسترده در دهه 70 موجب شد تا شورای دوم شهر تهران در بهمن ماه 1382 برای کنترل شرایط، مصوبه 7 ماده ای "اخذ عوارض مازاد بر تراکم و تغییر کاربری" را تصویب کند تا چارچوب واگذاری تراکم در مناطق 22 گانه مشخص شود. بر اساس همین مصوبه شورا، شهرداری تهران در بودجه سالانه خود سرفصلی را به درآمدهای ناپایدار حاصل از فروش تراکم و تغییر کاربری اختصاص داد، به طور مثال در بودجه سال 96 سهم درآمدهای حاصل از فروش تراکم و تغییر کاربری 8 هزار و 471 میلیارد تومان بود که این رقم امسال به 7 هزار و 751 میلیارد تومان کاهش پیدا کرد. علی رغم این کاهش همچنان 43 درصد از بودجه 17 هزار و 500 میلیارد تومانی شهرداری تهران در سال 97 به درآمد فروش تراکم و تغییر کاربری زمین وابسته است.
 
 
با وجود پیوند به ظاهر ناگسستنی بودجه پایتخت با درآمدهای ناپایدار، هیئت عمومی دیوان عدالت اداری به تازگی رای به لغو مصوبه "اخذ عوارض مازاد بر تراکم و تغییر کاربری" شورای اسلامی شهر تهران داد. این حکم که ابتدا به معنای ابطال کلی درآمدهای ناپایدار شهری تلقی شد، موجی از انتقادها از سوی اعضای شورای شهر را به همراه داشت تا آن جا که برخی از اعضا بر این باور بودند تحت این شرایط نمی توان شهر را اداره کرد و باید منتظر کاهش سطح خدمات رسانی در شهر بود.
 
 
اما آن گونه که رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر تهران می گوید رای دیوان عدالت اداری تنها ناظر به دو ماده لغو عوارض تغییر کاربری زمین و کسری پارکینگ است، اگر چه لغو این دو ماده هم به معنای کاهش حدود 3 هزار میلیارد تومانی درآمدهای شهر است.
 
 
محمد سالاری البته به تلاش شورا برای رایزنی با قوه قضائیه و اقناع هیئت عمومی اشاره می کند و می گوید: «از آن جا که حکم از سوی هیئت عمومی دیوان صادر شده است، برای شورا و شهرداری لازم الاجرا است همان طور که در گذشته هیئت عمومی رای به لغو اخذ عوارض از نصب آنتن ها و دکل ها داد و در عمل هم اجرا شد. با این وجود در روزهای گذشته همکاران ما به طور رسمی برای اخذ حکم به دیوان مراجعه کرده اند اما نتیجه ای حاصل نشد و آن چه ما از طریق مجاری غیررسمی اطلاع داریم این است که هیئت عمومی مصوبه شورا در سال 82 و اصلاحیه های بعدی در خصوص اخذ عوارض از تغییر کاربری و کسری پارکینگ را لغو کرده است.»
 
 
لغو چندین ماده و تبصره از مصوبه ای که به طور مستمر 15 سال اجرا شده است و نظر مثبت فرمانداری را دارد، از نظر رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورا نوعی موازی کاری است که در نهایت نهاد شورای شهر را زیر سوال می برد: «به عنوان عضو شورا معتقدم نباید از تخلفات شهرسازی درآمدزایی کرد و مدل ایده ال این است که هر ملک همزمان با پایان کار گواهی عدم خلاف را دریافت کند اما بحث ما این است که چرا دیوان عدالت اداری در دوره گذشته که به صورت گسترده تغییر کاربری داشته ایم به موضوع ورود پیدا نکرد اما در این برهه زمانی حکمی صادر کرده است که در نهایت منجر به کاهش 2 تا 3 هزار میلیارد تومانی درآمدهای شهر می شود.»
 
 

زندگی دلهره‌آمیز زیر دکل‌های برق فشار قوی !

روزنامه قانون: «اینجا زن‌ها از حاملگی می‌ترسند. هرکس می‌فهمد حامله شده، ترس برش می‌دارد، بس که سقط زیاد است. خواهر خودم دوبار پشت هم سقط کرد. یک بار، دو ماهه و یک بار هم ماه سوم. افسرده شد؛ دکتر به او گفته بود مشکل از جایی است که زندگی می‌کند. فقط خواهر من نیست، زن‌های دیگر هم بودند. تا الان چند تا مورد سقط داشته‌ایم. نه اینکه حالا هرکه حامله است بچه‌اش افتاده باشد، اما سقط زیاد است به‌هرحال.

خیلی‌ها تجربه‌اش را دارند. مگر یک محله می‌شود اینقدر سقط داشته باشد؟!» زن این‌ها را می‌گوید و نگاهش به دو تا بچه‌اش که دارند با هم بازی می‌کنند، خیره می‌ماند. زیر لب می‌گوید:«بیچاره خواهرم، بعد از سقط دومش دیگر حامله نشد. مرکز نازایی هم رفت، کلی هزینه کرد اما نشد که نشد. می‌گویند استرسش بالاست؛ همان مانع می‌شود. خواهرم می‌ترسد دوباره سقط کند. حتی شوهرش با هر ضرب و زوری بود خانه را عوض کرد و الان رفته‌اند دولت آباد اما ترس خواهرم هنوز هم هست».

زن اهل ملک‌آباد است؛ محله‌ای در شهرری که سال‌هاست ساکنانش زیر سایه دکل‌های برق فشار قوی زندگی می‌کنند. بارها و بارها اعتراض کرده‌اند و مسئولان شهری وعده داده‌اند مشکل‌شان را حل ‌کنند اما هنوز خبری نیست. محله را از دور می‌شود تشخیص داد، با آن دکل‌های غول‌پیکر که خانه‌ها در کنارشان مثل آلونک‌هایی واخورده به چشم می‌آیند؛ مغلوب غول‌هایی فلزی که گویی دستان‌شان را باز کرده‌اند تا محله قدیمی را ببلعند. محله و ساکنانش که شاید به دیدار هر روزه دکل‌ها عادت کرده‌اند اما هرگز از اثرات زیانبارشان مصون نبوده‌اند.

«ما اول بودیم و بعد دکل‌ها را کار گذاشتند. شدند همسایه ناخوانده؛ ماندند و خسته‌مان کردند. درب و داغان‌مان کردند». این را یکی از ساکنان قدیمی ملک‌آباد می‌گوید و ادامه می‌دهد:«نزدیک 50 سال است اینجا ساکنم. خانه‌ام سند دارد. خانه‌هایی که از سال 47، 48 ساخته شده‌اند هم سند دارند اما از چند سال بعدش وقتی دکل‌ها را کار گذاشتند، دیگر سند ندادند. بقیه ساختند و قولنامه‌ای معامله کردند. اینجا بیشتر خانه‌ها قولنامه‌ای است. اوایل خرید و فروش می‌شد اما دیگر سال‌هاست کسی اینجا خانه معامله نمی‌کند. هیچ‌کس حاضر نیست خانه‌های ما را بخرد. اینجا گیر افتاده‌ایم.

شهرداری هم کاری برای‌مان نمی‌کند. فقط هرچند وقت یک بار می‌آیند بازدید و می‌روند. برای وضعیت‌مان سر تکان می‌دهند و تاسف می‌خورند اما کسی کاری نمی‌کند. الان دور تا دور محله را فضای سبز کرده‌اند اما چه فایده دارد. ما این وسط گیر افتاده ایم؛ انگار در اردوگاه هستیم. بارها مراجعه کرده‌ایم و می‌گویند بودجه نداریم. ما دست‌مان به جایی بند نیست. کاش کسی کاری برای‌مان بکند. شهردار جدید بیاید و ببیند و مثل همه نرود و فراموش‌مان کند».

این را یکی از ساکنان ملک‌آباد می‌گوید؛ مردی حدودا 70 ساله که جوانی‌اش را در همین محل گذرانده و به چشم دیده در این سال‌ها چه بلاهایی سر مردم محله آمده است. «پسری بود که تا کلاس هشتم نهم خوانده بود؛ پسری خوب و درسش هم خوب بود؛ یهو قاطی کرد و اعصابش به هم ریخت. مثل دیوانه‌ها شد و دیگر نتوانست مدرسه برود. مادرش چقدر غصه خورد. دکتر گفته بود مال همین دکل‌هاست؛ روی مغز خیلی تاثیر می‌گذارد. راست می‌گوید؛ مورد سکته مغزی و تومور هم داشته‌ایم. سرطان هم زیاد بوده اینجا. نزدیک 300 خانواده اینجا هستند و چرا باید اینقدر مریضی زیاد باشد؟!»

حرف‌های او را یکی از جوان‌های محله تایید می‌کند و می‌گوید:«اینجا جوان‌ها همه عصبی هستند. اصلا نمی‌شود با کسی حرف زد. تا یک کلمه حرف بزنید، دعوا می‌شود؛ بس که کسی اعصاب ندارد. از صبح زود صدای دکل‌ها توی مخمان است. توی محله هم نباشیم، صدایش همچنان توی سرمان هست. آدم عصبی می‌شود. دایی خود من اینقدر آدم عصبی بود که آخرش هم سکته کرد و مُرد. خانه‌شان همین کوچه بغل است. اینجا همه قشر ضعیف و کارگر هستند. برای‌شان عملی نیست که بخواهند خانه‌شان را عوض کنند. تازه خانه‌های ما را کسی ازمان نمی‌خرد. با این گرانی کجا می‌توانیم برویم؟»

ضرورت استفاده از مشاوران در پروژه های شهری

بیشتر تغییرات در شهر از طریق انسان ها و مسولان شهری انجام می شود و اگر این تغییرات در جهت رشد و توسعه پایدار شهر باشد، تغییرات مثبت نامیده می شود و اگر خلاف این باشد ، تغییرات منفی خواهد بود . برای جهت دهی تغییرات شهر در جهت مثبت باید قبل از تغییر و ایجاد پروژه های شهری، متغییر های کلیدی از همه نظر توسط کارشناسان نخبه مطالعه و بررسی شود 

به گزارش تیتر شهر،توﺳﻌﻪ ﺑﻲ روﻳﻪ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان، ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﻳﺶ اﻧﺘﻈﺎرات ﺷﻬﺮوﻧﺪان از ﻣﺪﻳﺮان و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰان ﺷﻬﺮی درﻛﻼﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان در ﺟﻬﺖ ارﺗﻘﺎ ﻛﻴﻔﻴﺖ محیط زﻳﺴﺖ و ﺑﺮﺧﻮردار از ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی رﻓﺎه و زﻧﺪﮔﻲ ﺳﺎﻟﻢ ﺷﻬﺮی ﺷﺪه اﺳﺖ. قطعا لازمه پاسخگویی به این نیاز شهروندان اﺟﺮای ﭘﺮوژه ﻫﺎی زﻳﺮﺳﺎﺧﺘﻲ و ﻋﻤﺮاﻧﻲ اﺳﺖ .اما باید این موضوع را نیز در نظر داشت که اﺟﺮای ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺮوژه ﻫﺎﻳﻲ باید ﺑﺮ اﺳﺎس ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻫﺎی ﻣﺤﻴﻂ، در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ذﻳﻨﻔﻌﺎن و ﻣﻜﺎن ﻳﺎﺑﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ و ... اﻧﺠﺎم ﭘﺬﻳﺮد و در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺟﺐ ﻫﺪر روی اﻧﺮژی و ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻣﻲشود ﺑﻠﻜﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻋﺪم رﺿﺎﻳﺘﻤﻨﺪی ﺷﻬﺮوﻧﺪان، ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻣﻨﺎﺑﻊ، ﻣﺤﻴﻂ و ... را ﻧﻴﺰ در پی ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ.

ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰی ﺷﻬﺮی در ﺟﻬﺖ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﻳﺪار

ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻧﻘﺶ ﻣﺪﻳﺮان و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰان ﺷﻬﺮی ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺎرﺑﺮیﻫﺎی اراﺿﻲ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰی ﻓﻀﺎﻳﻲ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد، ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻜﻲ از اﺻﻠﻲﺗﺮﻳﻦ و ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ وظایف آن ها ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰی ﺷﻬﺮی در ﺟﻬﺖ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﻳﺪار است . ﻟﺬا ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰی در ﺟﻬﺖ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ، ﺣﺬف ﻳﺎ ﻛﺎﻫﺶ آﻟﻮدﮔﻲﻫﺎی زﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﻛﻪ ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﮕﻴﺮ ﻣﺮدم و ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻲ کلانشهر ﺗﻬﺮان اﺳﺖ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﻣﻼﺣﻈﺎت زﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻲ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰیﻫﺎ، ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎ و اﻗﺪاﻣﺎت ﺗﻮﺳﻌﻪ، ﮔﺎﻣﻲ ﻣﻮﺛﺮ در ﺟﻬﺖ ﺑﻬﺒﻮد وﺿﻌﻴﺖ ﻣﺤﻴﻂ زﻳﺴﺖ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ارﺗﻘﺎء ﺳﻄﺢ ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺮدم خواهد بود.

پروژه های بدون داشتن یک صفحه پیوست

کمیسیون های تخصصی شورا با استفاده ازکارشناسان متخصص نقش مهمی در تدوین مصوبه ها، طرح ها و لوایح صحیح و اصولی دارند. از سوی دیگر کارشناسانی نیز در مجموعه شهرداری وظیفه بررسی و تهیه پیوست های لازم برای اجرای طرح ها و پروژه های شهری رابر عهده دارند. اما بر اساس گفته های اعضای شورای چهارم و پنجم بسیاری از پروژه های شهر تهران بدون داشتن حتی یک صفحه پیوست آغاز به کار کرده اند و در ادامه مشکلاتی را برای شهر و شهروندان به وجود آورده اند. برای مثال محمد مهدی تندگویان نایب رییس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای چهارم بارها در صحن شورا فریاد زد که ساخت پل صدر با صرف هزینه های بسیار حتی چند خط هم پیوست نداشته است. چندی پیش هم محمد سالاری رییس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای پنجم در گفت و گویی اعلام کرد که مرکز تجارت جهانی گلریز در بزرگراه حکیم نیز بدون انجام پیوست های لازم در حال ساخت است و باید ادامه ساخت آن متوقف شود

.

ضرورت استفاده از کارشناسان شهر ساز

عباس ریاضت رییس انجمن شهرسازی در گفت و گو با تیتر شهر در خصوص ضرورت استفاده از مشاوران در پروژه های شهری گفت: شهر یک موجود زنده و پیوسته در حال تغییر است . بیشتر تغییرات در شهر از طریق انسان ها و مسولان شهری انجام می شود و اگر این تغییرات در جهت رشد و توسعه پایدار شهر باشد، تغییرات مثبت نامیده می شود و اگر خلاف این باشد ، تغییرات منفی خواهد بود .

تاثیرات توجه به منظر شبانه برای دستیابی به جامعه ای پایدار

تهران کلانشهری است که برای دستیابی به جامعه ای پایدار ،باید توجه به منظر شبانه را معطوف به ظرفیت هایی کند که بتواند زندگی شبانه مورد نیاز اقشار مختلف جامعه را پوشش دهد و آنها را در مسیری نظارت شده قرار دهد که برای دیگر کارکردهای شهری ایجاد مزاحمت نکند.

به گزارش تیتر شهر ،ماه رمضان حال و هوای خاص خودش را دارد،گذشته از حال و هوای معنوی ، ماه رمضان برای شهروندان تهرانی به معنای استفاده از شب های شهر است. خیابان هایی که در دیگر ماه های سال با نزدیک شدن عقربه های ساعت به 24  کم کم درتاریکی فرو می رود در ماه رمضان حال و هوای دیگری دارد و مردم اجازه دارند تا هنگام سحر از فضای شهر استفاده کنند بدون این که مشکلی برایشان پیش بیاید. 

گفته می شود تاریکی خیابان ها بعد از ساعت 24 به دلیل حفاظت از شهر و شهروندان است اما مگر در ماه رمضان چه اتفاقی می افتد که شهروندان تا صبح در خیابان ها هستند بدون این که از نظر امنیتی مشکلی وجود داشته باشد.آیا شهری که پس از ساعت ۱۲ شب به خانه ارواح می‌ماند، امن‌تر است یا شهری که هویت زنده خود را حفظ کند؟ چنانچه به ناچار فردی از افراد خانواده پس از نیمه شب بخواهد به ضرورت بیرون برود، با این خیابان‌های سوت و کور،‌چطور جرات کند این کار را انجام دهد؟ این موضوع برای مسافرانی که شب هنگام خسته و گرسنه به تهران می رسندبه مراتب بدتر است.

دکتر کرامت اله زیاری، استاد دانشگاه تهران در گفت و گو با تیتر شهر ابتدا تعریفی از منظر شبانه ارایه داد و گفت: برای تعریف منظر شبانه ابتدا به تعریف زندگی شبانه که مفهومی کلی تر را در بر می گیرد می پردازیم.کلیه اقدامات انسانی چه مادی و چه معنوی که به منظور ارتقای سطح کیفی زندگی و در ساعات شب درون جامعه انسانی رخ می دهد و موجب تداوم فعالیت جامعه و پویایی آن می گردد. زندگی شبانه آن جامعه را تشکیل می دهد.چه این جامعه می تواند یک محدوده، منطقه یا کل شهر باشد.

گره های فعالیت شبانه

وی افزود: از آنجا که وسعت شهرها و تنوع کاربری های گسترده در آنها باعث پراکندگی زندگی شبانه در نقاط مختلف می شود و به دلیل مخارج سنگین تامین روشنایی،امنیت و انرژی این اماکن؛ نقاط عطف فعالیتی که محل تجمیع چندین فعالیت شبانه باشند گره های فعالیت شبانه را تشکیل می دهند.

به گفته وی، با توجه به تعریف منظر که آن را پدیده ای نسبی، پویا و عینی-ذهنی که حاصل تعامل انسان با طبیعت و جامعه با تاریخ می دانیم و از آنجا که منظر شبانه نیز در همین جامعه حادث می شود، می توان همین تعریف را برای منظر شبانه نیز تعمیم داد با این تفاوت که منظر شبانه در بین گره های فعالیتی شبانه و خطوط و اصل بین آنها که انسان ها پیاده اند و مکث و گذر و عملکردهای مختلف در کنار هم جریان دارد به وجود می آید و توسط اصلی ترین عنصر کمی خود یعنی نورپردازی، قابل درک است.

استفاده از تجربیات شهرهای بزرگ

وی با بیان این که تهران شب های تاریک و خلوتی دارد، اظهار کرد: نمونه این شهرها سئول در کره جنوبی است. شب ها بازاری به نام بازار زنان در این شهر وجود دارد که کالا و اجناس زنانه در آن جا خرید و فروش می شود و تا صبح مردم به خصوص خانم ها برای خرید مایحتاج خود در این بازار تردد می کنند. با انجام برنامه ریزی می توان چنین بازارهایی در تهران نیز راه اندازی کرد.

وی با بیان این که یکی از راه های زنده کردن شب های شهر پارک ها و بوستان ها و روشنایی بوستان ها و خیابان هاست، ادامه داد: امنیت مکان های عمومی از جمله پارک ها در شب تاثیر مهمی در جذب شهروندان دارد و درصورتی که این مهم تامین شود شهروندان نیز برای فرار از روزمرگی های خود و برای کمی تنوع به این اماکن می روند. البته اکنون امنیت وجود دارد اما برای بعد از نیمه شب هم این امنیت باید توسط نهادهای مربوطه تامین شود.

تصویب لایحه مدیریت یکپارچه شهری حلقه مفقوده نخستین رویارویی مجلسیان با شهردار تهران / حمایت از شهردار تهران یا اولین رویارویی برای سهم خواهی های جدید!

محمد علی افشانی، شهردار هفدهم شهر تهران به واسطه تجربه مدیریتی ای که در بدنه دولت  دارد؛ چه زمانی که استاندار فارس بود و  چه تا قبل از اینکه تصمیم داشته باشد به عنوان شهردار تهران وارد عرصه رقابت شود؛ رئیس سازمان شهرداری های کشور بود؛ به خوبی می داند ریشه بسیاری از مشکلات شهرداران کلانشهرها، خلاء های قانونی و یا تصویب قوانین دست و پا گیری است که وقتی در مجلس و یا از سوی دولت تصویب می شود، به لایه اجرایی یعنی شهرداری ها می رسد؛  مشکلات زیادی را به وجود می آورد.

به گزارش تیتر شهر: بعد از شروع به کار محمد علی افشانی شهردار هفدهم شهر تهران، این بار نمایندگان مجلس تصمیم گرفتند تا در بهشت دیداری با وی داشته باشند.

هر چند سابقه این دیدارها با شهرداران تهران در دوره های گذشته بیشتر از آنکه منجر به حل مشکلات پایتخت نشینان شود، دریچه ای برای سهم خواهی های بیشتر برخی از نمایندگان مجلس از این مجموعه را فراهم کرده بود. به گونه ای که برخی از شهرداران برای پیشبرد اهداف کلان مدیریت شهری در برخی مواقع مجبور بودند تا به برخی از درخواست های این نمایندگان جامه عمل بپوشانند.

اما اگر از بحث سهم خواهی ها بگذریم، صحبت هایی که در این جلسه نمایندگان مجلس با شهردار تهران مطرح  کرده اند، نشان می دهد که آنها بیشتر از انکه به فکر حل مشکلات شهر با همکاری شهرداری، دولت و مجلس باشند، به دنبال این بودند تا یک باردیگر از زبان خودشان مسائل و مشکلات شهر را به شهردار جدید تهران بازگو کنند.

افزایش هزینه های زندگی در تهران، آسیب های اجتماعی، بدهی کلان شهرداری تهران، فقدان اعتماد اجتماعی، ارائه خدمات، احتمال برنامه ریزی شهردار تهران برای ریاست جمهوری، تعدیل کارکنان شهرداری تهران، آلودگی هوا، توسعه حمل و نقل عمومی و... از جمله موضوعاتی بود که نمایندگان مجلس سعی کردند یک بار دیگر به شهردار تهران گوش زد کنند.

در کنار مرور دوباره مسائل و مشکلات شهر تهران، عدم پرداختن به موضوع تصویب لایحه مدیریت یکپارچه شهری و لایحه افزایش سهم شهرداری ها از مالیات بر ارزش افزوده  و درآمدپایدار شهرداری ها موضوعات مهمی است که در شرایط کنونی شهرداران کلانشهرها به ویژه تهران به آن نیاز بیشتری دارند.

اینکه نمایندگان مردم در پارلمان ملی به بهشت آمده بودند تا موضوعات و مشکلات شهری را یک بار دیگر به شهردار تهران بازگو کنند، نتیجه گیری درستی نمی تواند از این جلسه باشد حتی اگر صحبت هایی که آنها با محمد علی افشانی مطرح کردند؛ نیز جز این نتیجه، فرآیند دیگری را به عنوان خروجی نخستین دیدار صمیمانه شهردار تهران با آنها در ساختمان مرکزی شهرداری ترهان نمی تواند داشته باشد.

اما در کنار تمام موضوعاتی که نمایندگان مجلس در نخستین دیدار خود در بهشت به محمد علی افشانی اشاره کردند؛ موضوعاتی که شهردار تهران به عنوان مهمترین موضوعات قابل طرح، بررسی در مجلس به عنوان یک پارلمان ملی مطرح کرد نیز حائز اهمیت بود.

خیابان فردوسی، پیاده راهی برای مرور خاطرات سنندجی ها

سنندج - ایرنا - خیابان فردوسی در هسته مرکزی شهر سنندج قرار است با مشارکت راه و شهرسازی به پیاده راهی تبدیل شود تا شهروندان سنندجی خاطرات خوب شان را با قدم زدن در آن، مرور کنند.

به گزارش خبرنگار ایرنا، خیابان فرودسی سنندج در بافت مرکزی شهر قرار دارد و از دید اقتصادی و عملکرد تجاری واحدهای واقع شده در آن به قلب تپنده تجاری شهر معروف است اما این کاربری باعث شده ویژگی های تاریخی، فرهنگی و اجتماعی این خیابان در ازدحام جمعیت متردد در آن به فراموشی سپرده شود.
یادآوری این خاطرات برای مردم و شهروندان و رساندن این خیابان به جایگاه تاریخی و اجتماعی آن در راستای جذب گردشگران و استفاده در حوزه گردشگری نیازمند تغییر و تحولی جدی است که وزارت راه و شهرسازی در قالب طرح بازآفرینی شهری بدنبال احیای جایگاه آن است.
طرح پیاده راه سازی گزینه نهایی راه و شهرسازی برای احیای این جایگاه است که برای اجرای آن 80 میلیارد ریال اعتبار تصویب شده و پس از اتمام طرح مطالعاتی در حوزه های ترافیکی، تاریخی، معاری سنتی و بومی در 2 مرحله شامل کف سازی و مرمت ساختمان های تاریخی اجرا می شود.
رئیس اداره عمران شهری اداره کل راه و شهرسازی کردستان با بیان اینکه خیابان فرودسی در بافت و مرکزی شهر واقع و احیای آن در جمع طرح های بازآفرینی شهری در دستور کار قرار گرفته است، گفت: اجرای طرح های متنوع عمران شهری از اولویت های راه و شهرسازی بوده و در این راستا پیاده راه خیابان فرودسی در حال طراحی و اجرا است.
مصطفی رضایی روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: کارهای مطالعاتی این طرح تا مرداد سال جاری به پایان می رسد و مناقصه آن برای آغاز اجرای عملیات اجرایی در نیمه دوم امسال برگزار می شود.
وی اظهار داشت: اعتبار مورد نیاز این طرح به میزان 80 میلیارد ریال شامل 60 میلیارد ریال از محل فروش املاک ر اختیار سازمان ملی زمین و مسکن و 20 میلیارد ریال نیز از محل منابع نقدی شرکت باز آفرینی شهری تامین شده است.
رضایی یادآور شد: مقرر شده بخش های مختلف این طرح از جمله رفع مشکلات ترافیکی مسیر و انتخاب جایگزین، بررسی ویژگی های تاریخی و معماری، طراحی طرح احیا با توجه به تاریخ و معماری این خیابان در طرح مطالعاتی گنجانده شود.
وی گفت: طرح پیاه راه خیابان فردوسی در دو مرحله اجرا می شود که مرحله اجرای آن شامل کف سازی و نور پردازی بوده و مرحله دوم نیز شامل جداره سازی و مرمت ساختمان های تاریخی موجود در آن است.
رضایی اضافه کرد: راه و شهرسازی استان کردستان برای اجرای تمام طرح های بازآفرینی شهری خود با نهادها دستگاه های مختلف از جمله شهرداری ها، شرکت های توزیع برق، گاز و مخابرات همکاری دارد.
به گزارش ایرنا، خیابان فرودسی به طول 590 متر و به عرض 20 متر بین میدان آزادی و انقلاب شهر سنندج واقع شده است.
شهر سنندج با بیش از 500 هزار نفر جمعیت با سه ناحیه شهرداری اداره می شود.
هم اکنون نزدیک به 20 طرح بازآفرینی شهری با حدود 240 میلیارد ریال اعتبار در استان کردستان در دست اجراست که این طرح ها به عنوان یکی از آیتم های توسعه زیرساخت در بافت های ناکارآمد محسوب می شوند.
30 درصد جمعیت شهری کشور شامل 19 میلیون نفر از 56 میلیون نفر جمعیت شهری در مناطق و محلاتی با بافت فرسوده، تاریخی و ناکارآمد زندگی می کنند و این میزان در استان کردستان حدود 50 درصد از جمعیت یک میلیون و 603 هزار نفری است.
نایسر، ننله، حسن آباد، تقتقان و فرجه در سنندج، شهرک امام خمینی (ره)، محله قلعه و محله تازه آباد در سقز و محله تفینی در مریوان از جمله مناطق استان است که در قالب طرح بازآفرینی شهری ساماندهی می شوند.
در استان کردستان می توان از سنندج و مریوان به عنوان 2 شهری که بیشترین میزان حاشیه نشینی را دارند، نام برد اگر چه در دیگر شهرهای استان هم این پدیده در حال افزایش است.

ساختمان های ناهماهنگ،متهم اصلی نازیبایی تهران !

یکی از دلایل نازیبائی این شهر به ترکیب ساختمان ها بر می گردد. ساختمان ها به شکل منفرد و با ظاهر و ترکیبی متفاوت در کنار یکدیگر قرار گرفته اند و وجه شرقی، غربی و شمالی ساختمان ها و سقف بام ها نمایی ندارند و این خود به نازیبائی شهر دامن می زند. وقتی از زوایای مختلف، شهر را نگاه می کنید با یکسری ساختمان های نیمه ساخته سیمانی مواجه می شوید که توی ذوق می زند.

به گزارش تیتر شهر، امروزه پرداختن به منظر زیبایی شهر به یکی از ارکان اصلی مدیران شهری تبدیل شده است. چیزی که به نظر می رسد در شهرداری تهران مورد غفلت قرار گرفته و کمتر به آن پرداخته شده است. منظر شهر بر زندگی مردم، نظم روحی و عقلانی فضاهای عمومی شهر برای مواجهه با نیازهای مردم، از نیازهای روانی و زیباشناسانه شهر تا خلق محیط مورد نیاز تأثیر می گذارد.

منظر شهر سیستمی زنده است که تجمع جریانات پیچیده، ساختارها، ارتباطات و مالکان آن را شکل می دهند. به منظور دستیابی به محیطی سالم، امن، مناسب و زیبا، باید به منظر شهر از لحاظ زیباشناسی توجه اساسی کرد. اما به نظر می رسد، شهرداری تهران زیبا سازی را فقط در رنگ کردن پل ها، در و دیوار، کاشت گل و گیاه در پارک ها و بوستان ها می داند. در حالی که رنگ کردن پل ها بیشتر از این که با زیباسازی شهر مرتبط باشد با تمیزی شهر در ارتباط است. اکنون در شهری به بزرگی تهران با 12 میلیون نفر جمعیت المان خاصی وجود ندارد که نماد این شهر باشد. وقتی سخن از نماد شهر می شود، افکار متوجه برج میلاد می شود اما واقعیت این است که این سازه بلند و بی قواره چیزی بر زیبائی تهران نیفزوده است.

یکی از دلایلی که می توان دال بر زشتی شهر تهران دانست، به میادین بی هویت و نازیبای شهر بر می گردد. نمونه بارز آن طراحی میدان انقلاب بود که یک بار تخریب شد و برای بار دوم زمانی که شهروندان انتظار داشتند تا با یک سازه و المان زیبای شهری مواجه شوند، در نهایت همان میدان تخریب شده بود که فقط ظاهر آن تغییر اندکی یافته بود.

رنگ های استفاده شده در میادین نیز به هیچ عنوان جذاب نیست و نمی تواند آرامش جلوه بصری شهر را به شهر هدیه دهد. هر چه فکر می کنی تا میدان زیبائی را مثال بزنی چیزی به ذهن خطور نمی کند.در واقع به نظر می رسد شهرداری تهران هیچ طرح و برنامه خاصی برای منظر شهری ندارد. شهر تهران بی ضابطه هر روز بزرگ و بزرگ تر می شود و هیچ کس به فکر زیبائی این کلانشهر نیست.

عوامل نازیبائی شهر

یکی از دلایل نازیبائی این شهر به ترکیب ساختمان ها بر می گردد. ساختمان ها به شکل منفرد و با ظاهر و ترکیبی متفاوت در کنار یکدیگر قرار گرفته اند و وجه شرقی، غربی و شمالی ساختمان ها و سقف بام ها نمایی ندارند و این خود به نازیبائی شهر دامن می زند. وقتی از زوایای مختلف، شهر را نگاه می کنید با یکسری ساختمان های نیمه ساخته سیمانی مواجه می شوید که توی ذوق می زند. روی بام ها هم وجود یکسری آهن پاره و آنتن همراه با ایزوگام های مشکی چهره زشتی به شهر داده است.

البته منظور این نیست که همه ساختمان ها باید شبیه هم یا متعلق به یک دوره زمانی خاص باشند. اما باید یک هماهنگی بین آنها وجود داشته باشد. اما در تهران هر چه نگاه کنید کمتر هماهنگی بین ساختمان ها می بینید. ممکن است یک ساختمان بسیار زیبا باشد اما در ارتباط با فضای پیرامونش ناهماهنگ باشد. متاسفانه در تهران نمی شود یک جا بایستی و در یک چرخش 360 درجه ای یک عامل نا زیبا و یا خرابه را مشاهده نکنید.ازسوی دیگر در شهر تهران قوانینی برای نمای ساختمان ها وجود ندارد و هر کس هر طور که دلش بخواهد نمای ساختمان خود را انتخاب می کند. اگر هم قانونی وجود داشته باشد قطعا رعایت نمی شود.

هزینه های گزاف جدول گذاری

علاوه بر این شهرداری تهران مبالغ بسیاری برای پیاده رو سازی و جدول سازی هزینه می کند اما این کارها را به زشت ترین شکل ممکن انجام می دهد.به نظر می رسد شهرداری با جدول گذاری در سطح خیابان ها و بزرگراه ها به دنبال هزینه کردن بودجه و کسب سود بیشتر است.همچنین به دلیل این که سنگفرش ها بد کار گذاشته می شوند بعد از گذشت یک سال کنده می شوند. از سوی دیگر جداول کار گذاشته شده بسیار زشت و نازیبا هستند و در هیچ کجای دنیا از این جداول بزرگ در سطح خیابان ها استفاده نمی کنند. 

حتی اگر این جداول کاربردی هم داشته باشند به نظر می رسد کاربردشان خیلی جدی نباشد و بتوان از راه های دیگر نبود آن ها را جبران کرد.در مجموع می توان گفت عدم وجود نظم بصری، ترافیک شهری، هرج و مرج در رفت و آمد و نبود پیاده راه و فضاهای عمومی باعث شده تا تهران چهره زشتی پیدا کند.